Uyanış

-45-

"Bunu istediğini sanmıyorum." İçimden bir ses, bunun sebebinin sadece Sargon'un ölmek istemesi olmadığını söylüyordu. Bunu yapmasındaki sebep, biraz da kardeşi için olmalıydı.

"Ben gidiyorum, sanırım bu, sana ait."

Ardından Dominic elimi tutmuş ve ellerime bileziği bırakmıştı. İnanammazca elimdeki bileziğe baktım. Yüzüme bir gülümseme yerleşti. "Bulmuşsun! Dominic, çok teşekkür ederim." Dominic de bana gülümsedi.

"Hoşçakal, Ashley."

*****

Evelyn, tekrar ormandaydı. Tüm planı alt üst olmuştu. "Olivia, burada mısın?" Dominic'in bir anda ortaya çıkması, beklenmedik bir hamleydi. Evelyn pişmanlıkla beklerken, Olivia'yı gördü.

"Bu, hızlı oldu. Umarım iyi haberler getirmişsindir."

"Ben..." Evelyn mahçup bir ifadeye büründü. Olivia'nın kaşları şüpheyle çatıldı.

"Bana yapamadığını söyleme!"

"Dominic oradaydı."

"Dominic mi? O hain... bunun bedelini ödeyecek."

"Benden bileziği aldı."

Olivia, bunu duyunca iyice köpürmüştü. Sert bir tavırla hemen Evelyn'in dibinde bitmişti. "Seni aptal kız! Bana bir faydan yok!"

"Özür dilerim, Olivia... onunla savaşamadım."

"Şimdi senin beceriksizliğin yüzünden, başka bir plan yapmam gerekecek!"

"Çok yaklaşmıştım!"

Olivia sinirle ileri geri yürümeye başladı. Herkesin Ashley için ölüp bitmesi, onun hayatını kurtarmak istemeleri, onu delirtiyordu. "O insan çöplüğü, herkez onunla kafayı bozmuş!" Ardından korkunç bir hırsla ekledi.

"Bu, uzun sürmeyecek."

*****

Dominic gittiğinden beri yarım saat geçmişti. Yarım saat boyunca, yaşanan o olayı ve bileziği düşünmüştüm. Her zaman taktığım bu bileziği hep sıradan zannederdim, o gün o yola çıkmadan önce.

"Ashley?"

Gözlerimi bileziğimden çekerek ona baktım. "Damian, gelmişsin."

"İyi misin? Dominic burada mıydı?"

"Evet ve Evelyn de."

"Evelyn'in burada olduğunu biliyordum."

"Damian, Evelyn, çok garip davrandı." Aklıma Evelyn ve dediği şeyler geldi. 'Sonunda evden çıktın' bu cümleyi hangi kötülüğe yormalıydım?

"Ne demek istiyorsun?"

Derin bir nefes alarak yatağıma oturdum. "Bunu nasıl açıklayacağımı bilmiyorum, ama onunla konuşurken gergin hissettim." Yerdeki gözlerimi ona çevirdim, çünkü söyleyeceğim şey için tepkisini merak ediyordum. "Dominic, bana bileziği geri verdi."

"Biliyorum."

Pekala, her şeyi biliyordu. "Olivia, bileziğin beni koruduğunu öğrenmiş."

"Öğrenmesi an meselesiydi. Onu bir an önce bulmalıyız."

"Artık kendimi daha güvende hissediyorum."

"Olivia, artık zayıf noktanı biliyor. Savunmasız sayılırsın."

"Ne yapacağım? Kendimi ondan nasıl koruyacağım?" Korkuyla gözlerim titredi. Olivia, bana kafayı takmış haldeydi ve bana korkunç şeyler yapması beklenmedik değildi. Geçmişte, Gaius, o ve Ravenna arasında olan meselelerden dolayı beni suçluyordu. Bana hemen yok edilmesi gereken bir insan olarak bakıyordu. "Beni asla rahat bırakmayacak."