Uyanış

-7-

Emma, Alex, Charlotte ve ben kampüsün bahçesinde oturuyorduk. Dersler bitmişti ve diğer üçü aralarında gece planları yapıyorlardı. Benim aklım ise dündeydi. Her şey çok karmaşık geliyordu. Aralarındaki sohbete kulak bile vermemiştim. Ta ki Charlotte'nin cümlesinden sonra yüzler bana dönünceye kadar. "İşte, şu yorgun surata bakın. Sen çizgiyi aştın, ya bize neler olduğunu anlatırsın ya da şu yüz ifadesini değiştir." Ses tonu hoşuma gitmemişti. Kimseye bir şey söylemez zorunda değildim. "Benden mi bahsediyorsun?"

"Yani, bilmiyorum, sen ne düşünüyorsun?"

"Yanlış düşünüyorsun..."

"Evet, doğru." Alex'in söylediğiyle ağzım açık kaldı. "Bu da ne? Ona mı katılıyorsun?" Alex arada kalmayı sevmemiş olacak ki konuyu değiştirdi. "Beni bunun dışında bırak. Konuşacak daha iyi konularımız var. Bu akşam nerede ve ne zaman buluşalım?"

"Bunu daha sonra grupta konuşalım ve detayları belirleyelim. Hâlâ bilmiyorum."

"Tamam, katılıyorum. Charlotte gidiyor muyuz?" Charlotte onu onayladıktan bir süre sonra yanımızdan ayrılmışlardı. Kampüsün bahçesinden el ele tutuşarak çıkmışlardı. Ben ve Emma yalnız kaldığımızda hayretle ona döndüm. "Bir dakika bir dakika... bu da ne? Hayal mi görüyorum yoksa?"

"Bilmiyor olabilir misin? Tanrım, her şeyden geri kaldın son zamanlarda."

"Neler oluyor?"

"Onlar birlikteler." Bunu zaten farketmiştim. "Ne zamandan beri?" Şımarıkça bana yanaştı. Fazla mı neşeliydi yoksa bu aralar fazla asık olduğum için bu hareketleri mi bana fazla batıyordu, bilmiyorum. "Birkaç gün önce çıkmaya başladılar. Nerelerdeydin..."

"Yani, bu ne... sürpriz." Doğru kelimeyi aramak için duraksamamı yanlış anlamıştı. "Bu konuda bir sorunun mu var? Sonuçta onunla çıkmıştın..." ona bakız göz devirdim. "Hayır tabii ki de. Sadece beklemiyordum, o yüzden şaşırdım." Bana inandığını söyledikten sonra saatine baktı. Acelesi olduğunu söylediğinde bana veda edip gitti.

Tek başıma kaldığımda ağır ağır eve gitmeye başladım.

*****

Saat geç olmuştu. Şu akşam dışarı çıkma fikrini reddetmiştim fakat Emma'nın ısrarları, daha doğrusu başka şans bırakmaması üzerine partiye zorla gidiyordum. Üniversiteye geçtiklerinden beri sürekli gece kulüplerine, içmeye gidiyorlardı. Üniversite onlar için özgürlüktü.

Emma mesaj attığında aceleyle odama çıkıp üstümü değiştirdim. Üzerime bir elbise giyip dalgalı saçlarımı saldım. Makyan olarak dudak rengi bir parlatıcı sürmeyi yeterli bulmuştum. Hazır olduğum sıra telefonuma bir sürü bildirimler geliyordu.

'Prensesler nihayet hazır mı?- Alex'

'Bu prenses değil. :) -Charlotte'

'Hey sen, ağzını kapat. Senin tek yapman gereken giyinmek ve dışarı çıkmak. Kızların hazırlanmak için daha fazla vakte ihtiyaçları olduğunu bil. -Emma'

'Adet sendromu? -Alex'

'Cehenneme git. -Emma'

"Hahaha -Alex'

Yorgun gözlerle mesajları geçip cevap yazdım. 'Henüz bende hazır değilim.'

Aslında hazırdım fakat evde fazladan bir dakika bile önemliydi.

'Seni biliyoruz. -Alex'

'Vodkayı unutma. -Alex'

'Ben vodka içmiyorum. Cin al. -Emma'