Uyanış

-22-

"Onu takip ederek ne yapmaya çalışıyordun?" Damian odaya girer girmez soluğu onun yanında almıştı. Yüzünden adeta öfke akıyordu. Kadın sessiz kaldı. "Sen olduğunu biliyorum! Sana onu rahat bırakmanı söylemiştim!"

"Olivia, cevap istiyorum!"

*****

Uyanmak, ve tüm bunların sadece kötü bir rüya olduğunun farkına varmak istiyordum. Beynimin her bir köşesi doluyd. Nefes alamıyordum.

Evin önüne gelmiştim. Anahtarı cebimden alıp açacakken arkamdan birinin bana seslendiğini duydum. "Ashley, bana yardım et!" Hızla arkama döndüm. "Alex?" Ona baktığımda yüzündeki korkmuş ifadeyi gördüm. Sonra ne olduğunu anlayamadan Alex'in önüne beyaz bir sis perdesi indi. Gözlerim kocaman açılırken sis dağıldı.

Alex yoktu.

"Alex!" Bir anda kaybolmuştu. Fakat bunu kendisinin yapmadığını düşünüyordum. Bir şey onu kaçırmıştı. O sırada arka cebimdeki telefon titremeye başladı. Şokla elime alıp, arayan Emma'ya yanıt verdim. "Ashley?"

Kendime geldiğimde cevap verdim. Kalbim, az önceki olayın eşiğiyle hâlâ çok hızlı atıyordu. "Emma, ne oldu?"

"Ashley, Alex yok!"

"Ne?!"

Sonra telefon yüzüme kapandı.

*****

"Bunu halletmeme izin vereceğini söylemiştin." Damian öfkeyle tekrar konuştu. Olivia, soğuk yüzü ve soğuk sesiyle ilk defa konuşmuştu.

"Sana yeterince vakit verdim, Damian."

"Olivia, benim için yaptığın her şey için sana minnettar olduğumu biliyorsun, ama lütfen, ondan uzak dur, seni bu konuda uyarmıştım."

Damian, Olivia'nın üzerine sert bakışlarla yürüdü. "Eğer ona zarar verirsen..." Olivia, buz rengi gözleriyle karşısındakine baktı. "Ne yapacaksın?"

"Kendim devam etmek zorunda kalacağım."

Olivia siniri taşıyan sesle Damian'a karşı çıktı. "Doğru yoldan çıkmanın sebebi o!"

"Söyleyecek başka bir şeyim yok."

Ardından Damian hızla kapıyı çarparak odadan çıktı.

*****

Alex yok muydu? Umarım önsezilerimde yanılıyorumdur, diye düşündüm. Yatağıma oturup Alex'in evimin önünde demeye çalıştığı şeyi hatırladım.

"Ashley, yardım et."

Gözlerim kocaman açılırken hızla ayağa kalktım. Benim yardımımı istiyordu! Biri veya bir şey onu kaçırmıştı. Gergince, Alex'in kaybolmasından ve Emma'nın bana söylediği şeylerde, aklım karışmış bir şekilde odada aşağı yukarı yürümeye başladım. Sonrasında bir şey farkettim. Bu not neydi? Masanın üstüne bir not yapıştırılmıştı.

'Bir saate seni parkta bekliyor olacağım.'

Damian mıydı? Ama onunla daha yeni buluşmuştuk. Dikkatlice el yazısını inceledim. Bu el yazısını tanımıyordum. Kim olabilirdi? Bunun Alex'le bir ilgisi olabilir miydi? Artık kaybedecek bir şeyim yoktu. Her ne olursa olsun, gitmeye karar verdim.

Üzerime sıradan şeyler geçirip, evden çıktım.

*****
"Gaius?"

Gaius arkasını dönerek mırıldandı. "Damian, zamanlaman harika." Sinsice sırıtarak devam etti. "Biraz taze kanımız var, aç olmalısın."