Fenomen Kocam (Düzenleniyor)

Öptüğün Yerde

Selamlar bebeklerim. En önemli ödevlerim şükür bitti...
Tabi bende bittim orası ayrı :(

Vize haftam olduğunu söyleyip bu süreçte yeni bölüm atamadım. Bir önceki bölümü heyecanlı bir noktada sonlandırdığım için, hepiniz vize haftasının ne zaman biteceğini, yeni bölümün ne zaman geleceğini bilmediğiniz için merakta kaldınız.

Üzgünüm, beklettim ama hep aklımdaydınız.

Gelen mesaj ve yorumlara bakarak bu süreçte şunu anladım;Fenomen Kayamız, Güzel Asyamız, Püskevit Uğurumuz, Küfür babası Sadomuz, Lanet Çınar ailesi ve Ziya beyin dingonun ahırına dönen konağı bize iyi geliyor... Ben yazmaktan, siz okumaktan zevk alıyorsunuz.

Aslında kitap yazmak benim için imkansız bir hayaldi. Bu işi beceremem diye düşündüm çünkü ben bir sayısalcıyım. Şimdi bakıyorum da iyi ki kendimle inatlaşıp aklımdakileri yazmışım. Çok güzel bir aile olduk ve gün geçtikçe okunma sayımız yükseliyor.

Hergün kaç oldu diye giriyorum ve mal gibi gülüyorum :D

Bu ara 50 bin oldu oha yani kalbim put pıt :)

Neyse söylediğim gibi beklettiğim için üzgünüm ve sizleri çok seviyorum. Güzel güzel okuyun.

Yeni bölüm geldi len :)

********

"Ne?!" dedi babam gözlerini
gözlerime sabitlereyerek. Dilim tutulmuştu konuşamıyorum. Berkcana baktığımda sırıtarak devam etti.

"Bahara gidiyorum diye gidip Kayayla kalmış. Telefonda konuşurken duydum: hamile kalmam inşallah diyordu. Sadettin abi bunlar nişanlı bile değiller. Normal mi bu söylediği sence?"

Babam şüpheli bakışlarla gözlerime bakıp dudaklarını araladı.

"Doğru mu?!"

Kalbim göğüs kafesime sığmıyordu, patlayacak gibiydi...
Korkuyla başımı yere eğdim.Berkcan yine adiliğini yapmıştı, ondan nefret ediyordum... Avuç içlerim terlemeye başlarken kendime engel olamayıp, ağlamaya başladım.

Babam "Doğru mu!?" diye bir kez daha bağırdı. Bu sefer ki sesi bir öncekinden çok daha yüksek çıkmış, titrememe neden olmuştu. Başımı hafifçe kaldırdığımda Hülya Teyze babamın kolunu tuttu.

"Sadettin çık dışarı"

Babam "bırak abla" diyerek kolunu çekti ve sağ elini çeneme uzatıp çenemi avuçladı.

"Asya doğru mu dedim!?"

Ne söyleyecektim? Canım acıyordu ve babamın öfkeli gözlerine bakmaya korkuyordum.

"Konuş!" diye bağırdığında zor da olsa yutkundum ve nefes aldım. Asla kabul etmemeli, inkar etmeliydim.

"Yalan söylüyor baba. İftira atıyor."

Berkcan ellerini alaycı bir ifadeyle dizlerine vurarak atıldı.

"Haydaaa! Ne iftirası kızım?"

"Yalan" dedim titreyen sesimle. Gözlerimden çıkıp yanaklarıma süzülen yaşlar babamın eline bulaşmıştı. Titreyen çenem babamın avucunda kayarken babam diğer elini koluma uzattı ve kolumu sıkıca tutup beni salladı.

"Sen dün neredeydin bana doğruyu söyle!"

"Baharda" diye mırıldandım.

Hülya Teyze babamın kolunu sıkıca tuttu.