Fenomen Kocam (Düzenleniyor)

KUZEN

Kaya'nın odadan ayrılmasıyla Hülya Teyze ve Ziya amcayla baş başa kalmıştım. İkisi de başıma ne geldiğini merak eden gözlerle beni süzerken, ben anlatsam bile nereden başlayacağımı, nasıl anlatacağımı ve beni anlayıp anlamayacaklarını bilmediğim için başımı öne eğip parmaklarım ile eteğimin belindeki kemerle oynamaya başladım.

Her şey çok garipti en çok da babam için....Beni halamın evine güvenmişti fakat orada tuzaklarla karşılaşmış, düşmüş, hırpalanmış, iftiraya uğramış ve canımı zor kurtarmıştım. Yanağımdaki tokatın sızısı geçip gitmişti lakin kalbim, ruhum sanki bir kedinin pençeleri tarafından bir salise bile durmadan tırmalanıyordu.
Yorgundum aynı zamanda bir o kadar da öfkeli... İçimde ki uyuyan kaplanı uyandırıp kükrete kükrete ağlatmak istiyordum, canım ne kadar acıdıysa feryad etmek ve feryadımla düşmanlarımı korkutmak... Tüm hücrelerimde hissettiğim duygu tam anlamıyla buydu.Başımı kaldırdığımda Ziya amca çalan telefonunu kulağına götürüyordu.

"Alo Sadettin ben de tam seni arayacaktım"

Babamın ismini duyunca "Babam mı aradı?" diyerek donuk bir şekilde oturduğum koltukta bir anlığına da olsa hareketlendim.Ziya amca bana bakarak başını sallayıp devam etti...

"Kızın yanımda kardeşim endişe etme gayet iyi"

Hülya Teyze ve ben pür dikkat Ziya amcanın ağzından çıkanları dinlerken Ziya amca biraz bekledikten sonra devam etti.

"Kardeşim seni korkutmamak için yalan söylemiyorum vallahi iyi yemin ederim. Bak yanımda vereyim istiyorsan"

Ayağa usulca kalkarak Ziya amcanın yanına doğru yürüdüm. Ziya amca bana bakıp gülümseyerek devam etti.

"Bizim oğlan bulmuş.Birlikte geldiler görünce biz de şaşırdık."

Ziya amca biraz bekledikten sonra nefes alıp devam etti.

"Tamam kardeşim sen inince ara. Şimdi telefonu Asya'ya veriyorum, seninle konuşacak bekliyor. Hadi görüşürüz"

Telefonu ürkek ellerle alıp kulağıma dayadıktan sonra "Ben iki dakika sonra geliyorum" diyerek müsaade bekleyip, Ziya amcanın başını onaylar şekilde sallamasıyla hastane odasından çıktım.

"Alo Babacığım"

"Alo kızım ne oldu anlat"

Korkak bir ses tonu ile devam ettim.

"Baba sen nerden duydun nasıl duydun? "

"Saat üç gibi Halan aradı Mesut'u hastaneye kaldırıyoruz, Allah belasını versin o kızının diye  bağıra bağıra ağladı. Ocağımı yıktı çocuklarımı mahfetti dedi. Ne oldu diye soramadan telefonu yüzüme kapattı. Seni aradım açmadın, Necmiye'yi aradım açmadı, Furkan'ı aradım açmadı, kızları aradım Neriman açtı. Annem Asya'yı dövdü, Asya evden gitti aşağıda da  polisler var  dedi. Ne oldu  diyemeden  kapatmam lazım dayı  dedi ve yüzüme kapattı, tekrar aradım açmadı. Seni tekrar aradım açmadın. Ziya abiyi aradım bulsun seni diye adam da telaşlandı. Ben şimdi  burada kafayı yemek üzereyim. Bana anlat ne yaptılar sana? niye dövdüler? noldu da polis geldi?  evden çıktın nereye gittin? saatlerdir neredeydin? "

Babam uzun uzun konuşurken hıçkırarak ağlamaya başladım. Ne diyeceğimi nasıl anlatacağımı bilmiyordum. Konuşmak için dudaklarımı aralamıştım fakat hıçkırmaktan kelimeleri birleştiremiyordum.

" Ba Baba, be be, ben "

***********

Kaya ve Ulaş büyük krizi  seyrettikten sonra tekrar arabaya geçmişlerdi. Mesut bey en sonunda bütün mahalleye "Ne seyrediyorsunuz şenlik mi var?" diyerek Furkan'ı bırakmış ve içeri geçmişti fakat evde ki cam pencereler inmiş, apartmanın önünde ki yol Baharın parçalanmış eşyalarıyla çirkince süslenmişti. Kaya sıkıntı ile oflayarak konuştu.