Fenomen Kocam (Düzenleniyor)

İNANMAK

Multi Kaya'nın arabası..

04.04.2020

Bir dünyada uyuya kaldık, bir başka dünyada gözümüzü açtık. Aniden Disney büyüleyiciliğini kaybetti. Paris artık romantik değil, New York ayakta duramuyor. Çin seddi artık koruyucu değil ve Mekke bomboş.

Kucaklaşmak & öpüşmek birden bire silah haline geldi. Ebeveynleri, arkadaşları ziyaret etmememek sevgi gereği oldu.
Aniden güç, güzellik, para değersiz oldu ve Almak istediğiniz oksijeni alamaz oldunuz.

Doğada yaşam sürüyor ve çok güzel. Sadece insanoğlunu kafese soktu. Sanırım doğa bize bir mesaj veriyor:"Gereksissiniz. Hava, su, toprak ve gökyüzü sizsiz gayet iyi. Geri geldiğinizde bunu hatırınızdan hiç çıkarmayın. Benim misafirimsiniz, SAHİBİM DEĞİL... (COVID-19)

~ALINTI.

Neriman'ın anlatımı ile...

Kimse görmeden yatağıma uzanmıştım. Yıkıldığımı kimse bilmemeliydi. Artık bu oyunda bende vardım ve yaralarımı göstermeden, göz yaşlarımı gizleyerek oynayacaktım. Serumumun akmadığını fark edince baş ucumdaki hemşire butonuna bastım. Butona basmamla kapının önünde ki ışık ve ses alarmı çalmıştı, kapı aralıklı olduğu için görebiliyordum. Annem heyecanla kapıdan girdi.

"Ne oldu yavrum? "

"Ben hemşire çağırmıştım anne"

Cılız hemşirenin odaya girmesi ile annem kenara çekildi.

Kolumu göstererek "Serumum akmıyor"  dedim. Hemşire yanıma gelip koluma baktı.

"İntraket çıkmış kolunuzu çok mu oynattınız?"

Kolum dümdüz pozisyondaydı "Hayır ben hep böyle tuttum " dedim. Ayağa kalktığımı ve ağladığımı benden başka kimse bilmiyordu, yan yatakta ki diğer hasta da uyuyordu. Yalan söylerken güvendeydim.

"Biraz önce gayet güzel akıyordu" dedi. Yüzünde aptal bir ifade vardı. Aynı ifade ile cevap verdim.

"Artık akmıyor en iyisi sen şunu çıkar da gidelim"

Hemşire samimiyetsizce gülümseyerek cevap verdi.

"Malesef serum bitmeden gidemezsiniz. Yeniden damar yolu açacağım."

"Üç kere deldiniz dördüncüde açtınız. Bu sefer asla istemiyorum" dedim sesim öfkeli çıkmıştı. Annem kızgınlıkla bana baktı.

"Siz ne yapacaksanız yapın hemşire hanım. Ben onunla konuşurum"

Hemşire pis pis sırıtarak arkasını dönüp gitti. Annemin yüzüne bakıp ağlamaya başladım. Onu ikna edemeyeceğimiz tek konu sağlık olabilirdi asla taviz vermiyordu. Annem otoriter bir ses tonu ile konuştu.

"Boşuna ağlama bu serum bitmeden şuradan şuraya gitmeyeceğiz. "

"Offf" dedim. Tüm nefesimi kullanmıştım.

"Bağırma çarparım şimdi, suss! Koca kızsın iğneden mı korkulurmuş!"

Annemi ikna edemeyeceğimi anlayınca öfkeyle beklemeye başladım. Hemşireler bir denemede açamazsa bu sefer asla susmayıp yaygara koparacaktım. Hemşireyi beklerken kapıda onu gördüm.

Asya'yı

Kapının önünde durmuş öylece bakıyordu. Biraz önce sevdiğim adamla hastanenin arka  bahçesinde, ağaç diplerinde, kuytularda köşelerde fingirdeşmiş, şimdi ise masum rolünü oynamaya gelmişti. Yüzüme zor da olsa mükemmel gülüşümü yerleştirip ona  seslendim.