Fenomen Kocam (Düzenleniyor)

Kıyamam

Youtube savaşları part 3 de gelecek. Bu ara bölüm

"Polis mi?" dediğimde sesim titreyerek çıkmıştı. Bedenim korkuyla gerilmeye başladığında, Kaya ela gözlerini kocaman açarak yüzüme baktı.

"Nee, Sen Nerimanı mı dövdün?"

"Şimdi ne olacak?" diyerek Kaya'nın kalktığı sedyeye oturup ağlamaya başladım. Hapse mi girecektim? Hemde on dokuz yaşımda...

Kaya şaşkın bir ifadeyle yüzüme bakarken, korkuyla gözlerine baktım.Dudaklarını arayalarak yanıma yaklaştı.

"Sen,sen Nerimanı beni öptüğü için mi dövdün?"

"Hayır!" diye bağırdım. Yan sedyedeki genç kız, başını kaldırarak irkildi. Ellerimi yüzüme kapatarak derin bir nefes aldım. İşlerin bu noktaya gelebileceğini hiç düşünememiştim, şimdi ne olacaktı?

Ellerimi yüzümden çektiğimde, Kaya sırıtarak yüzüme bakıyordu. Kaşlarımı çatarak yeşil gözlerimi, ela gözlerine kilitledim.

"Çok da öpmemişti beni. Keşke başını belaya sokmasaydın."

"Seni öptüğü için değil!" dedim  gözlerine öfkeyle bakarak. Kendine pay biçmeden duramıyordu. Dudaklarını kıvırıp sırıttı.

"Hı hı"

İşaret parmağımı havaya kaldırarak salladım.

"Bak Kaya, beni delirtme! Hazır polis  de gelmiş, seni de gebertirim, cezamı da aslanlar gibi çekerim. Duydun mu!?"

"Aslansın lan sen" dedi yüzünde kocaman bir gülümsemeyle. Bu çocuğun düşünce sistemini  zerre anlamıyordum, tuhaftı hemde çok tuhaf...

Ellerimi stresle saçlarımdan geçirerek devam ettim.

"Ne diyorsun Kaya sen?

" Hiiç" diyerek yanıma oturdu. Korkuyordum. Babam, Sevda abla, abim, halamlar ve en önemlisi  Kaya'nın ailesi...Kim bilir hakkımda neler düşünüyorlardı? Kaya'nın elini sırtımda hissetmemle yüzümü ona çevirdim.

" Sıkma canını hallederiz. Eee bizde zamanında az  karakola düşmedik."

Yüzümde alaycı bir gülümsemeyle dudaklarımı araladım.

"Pehhh, ne büyük başarı."

"Değil mi ama?" dediğinde yumruklarımı sıkmaya başlamıştım. Kendini geberttirmek istiyordu. Sağ elini uzatıp yanağıma dokunduğunda, başımı ani bir şekilde geri çektim.

"Dur, göz yaşlarını silecektim."

"Silme" dedim. Gergindim, korku doluydum ve vicdan azabı çekiyordum.Tüm duygular el ele tutuşup bedenimde silsileler yaratıyordu adeta...

Başımı önüme eğdiğimde Uğur mırıldandı.

"Karakola gidelim."

"Olur" diyerek hızla ayağa kalktım. Ne olacak diye düşünmek yerine, yaşayarak görmek  daha az stres vericiydi...

**********
Mesut bey ve Gülşen hanım el ele tutuşup yavaş adımlarla apartmana doğru yürüyorlardı.Güzel bir gün geçirmişlerdi, el ele tutuşmayalı da  uzun zaman olmuştu.Gülşen hanım yüzünde ki gülümsemeyle konuştu.

"Ayy Zekiye abla daha halıları toplamamış, bir ay oldu yahu"

Mesut bey başını kaldırdı, Nerimanın odasının penceresini görmesiyle duraksadı.

"Bu camlar niye kırık?"

Gülşen hanım korkuyla başını kaldırıp, ellerini ağzına kapadı.