Fenomen Kocam (Düzenleniyor)

Yeni Hayat

Evet bir bölüm daha atıyorum. Güzel güzel okuyup beğenin ve yorum yapın aşklarım.

Kahraman bakış açısı /Asya 🖋️

Ağlayarak eşyalarımızı toparlıyordum. Bu evden gittiğimiz için ağlamıyordum. Yaşadığımız her şey artık son raddeye gelmiş ve bende patlak vermişti. Bütün valizler hazır olduğunda yatak odasına girerek Kaya'ya seslendim. Elinde telefonuyla uğraşıyordu. "Bir saniye" diye mırıldandı ve mesajını bitirerek başını kaldırdı.

"Hazır mıyız güzelim?"

"Evet" diye karşılık verdim. Üzgün bakışlarla ayağa kalkarak yanıma yaklaştı ve ellerini yüzüme uzatıp ela gözleriyle gözlerime baktı.

"Ağladın mı sen?"

"Artık çok yoruldum. Her şey bizim başımıza geliyor." diyerek hıçkırmaya başladım. Göz yaşlarım hızla boşalıyor ve buna engel olamıyordum. Kollarını belime dolayarak beni göğsüne bastırdı ve saçlarımı okşayarak güven veren ses tonuyla devam etti.

" Bundan sonra çok mutlu olacağız. Ben her şeyi planladım. Beykozdaki evi kendi paramla almıştım. Orada kalacağız. Ben her şeyi halledeceğim. Sadece ikimiz olacağız fıstığım. Bunda ağlayacak ne var?"

"O yüzden değil" diyerek başımı kaldırdım. Burnumu sıkarak "Ağlamak yok" diye karşılık verdi ve dudaklarını kıvırdı. Yanağındaki gamzesi belirmişti. Göz yaşlarımdan ıslanan dudaklarımı usulca yanağına götürüp küçük bir buse kondurdum ve boynuna tekrar sarılıp kulağına eğildim.

" Sana inanmadılar. Ben çok üzülüyorum."

"Üzülme" diyerek yüzümü avuçladı. Başını göz hizama eğerek gözlerime baktı. Bakışlarında acı bir tecrübenin ruhuna kattığı kendine güven duygusu ve güçlü olabilme çabası mevcuttu. O da üzülüyordu ama belli etmemek için elinden gelen her şeyi yapıyordu.

" Hadi çıkalım şu evden" diyerek yanaklarımı okşadı. Başımı aşağı yukarı sallayıp "Tamam" diyerek giyinme odasına tekrar yöneldim. Bütün valizlerimiz hazırdı. İki tane valiz alıp kapıdan çıkarırken Kaya'da iki valiz alarak arkamdan geliyordu. Yatak odasından çıkıp merdivenlere yöneldiğimde Demet hanım ve Melahat hanım merdivenlerden çıkarak vazlilere yöneldiler.

"Biz hallederiz efendim."

" Tamam" diye karşılık verdim. Kaya valizleri merdivenlerin başına getirdiğinde Mustafa abi de yardım etmek için yukarı çıkıyordu. Kaya'ya bakarak üzüntülü bir ses tonuyla dudaklarını araladı.

" Arabaya mı götüreceğiz bunları?"

"Hayır" diye karşılık verdi Kaya. Anlamayan bakışlarla yüzüne baktığımda gözlerime bakarak devam etti.

"Arabamı ve kartlarımı bırakacağım. Onlar bana ait değil. Taksi çağırdım, aşağıda bekliyor. Taksiyle gideceğiz."

"Nasıl istersen" diyerek tebessüm ettim. Kaya'ya karışmak istemiyordum ve ailesine koyduğu tavıra hak veriyordum. Demet hanım, Melahat hanım ve Mustafa bey valizlerimizi indirmeye başladıklarında Kaya'nın eline uzanarak elini tuttum. Elimi sıkarak dudaklarına götürdü ve parmak uçlarımı öpüp merdivenlere yöneldi. Ağladığımı belli etmemek için derince nefes alıp merdivenleri inmeye başladım. El ele salona girdiğimizde Ziya amca alaycı bir tavırla Kaya'ya bakıyordu.

" Sen benim çocuğumsun. Benim sana kızmaya hakkım yok mu Kaya? Bu yaptığın ne oluyor şimdi? Ablanın çocukları senin yüzünden gittiler oturup buna üzüleceğine, Arife yaptığın terbiyesizlik yüzünden benden af dileyeceğine evden gidiyorsun."