Kız Lisesi (gxg)

56.bölüm

*iyi okumalar 🖤

Masal gittiği için tekrar Yeliz'in yanına inmiştim. Tek olmamdan hemen anlamıştı durumu. Bir kaç kez Masal'ı arasamda cevap vermemişti. Ben de ona biraz zaman vermeye karar verdim. Sanırım gerçekten buna ihtiyacı vardı. Yeliz aramızdakilerle ilgili soru sorunca 'Bunu sonra konuşuruz' deyip konuyu kapatmıştım. Salonda aburcubur yiyip onun bunca zaman ne yaptığı hakkında konuşmaya başladık.

Neşesi çabucak eski haline dönmüştü. Zaten normalde de şen şakrak biriydi.

"İzmir'de bir kaç tane çocuk evi açtık. Annem pedagog biliyorsun, kendi yerini kapatıp babamla birlikte bununla ilgilenmeye başladılar. Ben de yardımcı oluyorum."

Heyecanla anlattığı şeye gülümsedim.

"Her zaman yardım etmeyi severdin zaten."

Henüz 14 yaşında olmamıza rağmen ailesiyle yardım kuruluşlarına gidiyordu. Babası dernek başkanıydı. Sürekli insanlara yardımcı oluyorlardı. Burdan gitme nedenleri de bununla ilgiliydi. İzmir'de bir yangın çıkmıştı. Bir çok kişi evsiz kalmıştı ve babası orda inşaat projesine başlamıştı. Başta babası sonrada kendileri gitmişti. Kalıcı yerleşmelerini beklemiyordum. Yeliz'de çok üzülmüştü. Şimdi ise mutlu gibiydi.

"Evet ama çocuklarla ilk defa ilgileniyorum. Hepsi peşimde abla diye dolanıyor. Çok sevimliler."

Çocukları pek sevmezdim. O ise bayılıyordu.

"Mutlusun yani?" dediğimde gülümsemesi düştü.

"Mutluyum ama burayı çok özlüyorum. Seni de çok özledim."

Ortamızdaki cips poşetini alıp masaya koydu. Dizlerime uzandığında gülümsedi.

"Başıma masaj yap. Ellerinin enerjisini seviyorum."

Kafamı iki yana sallayıp anlını sıktırdım. Bence enerjim falan yoktu ama o dokunulmayı seven tiplerdendi.

"Bunu özlemişim." deyip gözlerini kapadı.

Çocuk gibiydi.

"Başın ağırlaşmış gibi." dediğimde gözlerini açıp "Kilo mu aldın diyorsun?" dedi.

Kahkaha attım.

"Etin budun yerine gelmiş."

Hızlıca kalkıp "Vazgeçtim yapma." dediğinde tekrar güldüm.

Onunla dalga geçmek keyfimi biraz yerine getirmişti. Çünkü aklım sürekli Masal'a kayıyordu.

"Nereye daldın?"

Derin bir nefes verip "Boşver." dedim.

"Sonra konuşuruz dedin ama bence şimdi anlatman daha iyi. Kötü gözüküyorsun."

İlgili sesiyle konuşurken uzanıp yanağını sıktım. Hemen elime vurmuştu.

"Ne o bana tavsiye mi vereceksin?"

"Annem psikolog. Bence işe yararım."

Babam psikologdu ve kendine faydam yoktu. Sesi kendinden emin geliyordu. Yine de 'sonra' konusunda ısrarcıydım.

"Annenle baban seni buraya nasıl tek yolladı?"

Bu yüzden konuyu çevirmeye karar verdim.

"Onlarda yazın gelecekler. Ben çok ısrar ettiğim için yollamak zorunda kaldılar. Annenlerle konuşacaklardı ama ben sürpriz konusunda ısrarcıydım."

Gerçekten güzel sürpriz olmuştu. Az kalsın Masal beni öldürecekti.

"Annemler de gelmene çok sevinecekler."