Kız Lisesi (gxg)

75

*iyi okumalar 🖤

Aşağıdan bağırışlar gelirken, yatağımdan kalktım. Odamdan çıktığımda sesler yükseldi. Aşırı bir gürültü vardı ve bu yüzden adımlarımı hızlandırdım. Merdivenlerden indiğimde Masal'ın babasını gördüm. Babamla kavga ederlerken beni gördü.

"Sen!" deyip üstüme yürüyeceğinde babam onu tutmuştu.

"Kendine gel"

Bana öfkeyle bakan adama "Ne oluyor?" dedim.

Masal'ın annesi de burdaydı ve ağlıyordu. Annem onu sakinleştirmeye çalışırken Yeliz'in de hemen arkalarında oldum. Cidden ne oluyordu burda?

Babası "Masal evden kaçtı." dediğinde kaşlarım çatıldı.

Annesi "Kendine bir şey yapacak!" diye ağlarken göğsüm sıkıştı. Babasının yüzüne de hüzün gelirken yutkundum.

"Nasıl?" dediğimde annesi hızla gözlerini silip arkasına döndü.

"Ona ne dedin!"

Yeliz'e bağırmıştı. Yeliz'in gözleri korkuyla irileşti.

"Hiç bir şey. Sizde gördünüz birden üzerime atladı! Sadece aramızdaki sorunu çözmek için gitmiştim."

Yeliz bana baktığında kaşlarım biraz daha çatıldı. Destek olmamı ister gibi bakıyordu. Masal'a onun yüzünden bir şey olma düşüncesiyle, ondan nefret ettim.

"Onu bulacağım" dediğimde onların da buraya bunun için geldiğini anladım.

Yeliz "Seninle geleyim." dediğinde "Hayır." dedim.

Ona sertçe baktığımda irkildi. Masal nasıl her şeyi kazandığını düşünürken, düşecek duruma gelmişti? Aklım bunu almıyordu. Hayır, artık emindim. Yeliz ona bir şey yapmıştı. Şu an karşımda masum şekilde dursa bile, Masal kendini kaybetme noktasına kolay gelecek biri değildi. Böyle olduğu günlerden birinden önce, ondan ayrılmıştım.

Dışarı çıkacakken annem "Nerede olacağını biliyor musun?" diye sordu.

"Hayır ama tahminim var." dedim.

Babası sinirle baksa da bir şey demedi. Evden çıkıp arabama atladım. Önce onu aramayı denedim. Tabiki telefonu kapalıydı. Hızla sürerken aklıma Masal'ın gidebileceği yerleri getirmeye çalıştım. Arkadaşlarına gideceğini sanmıyordum.

Aklıma çocukken gittiğimiz küçük köşk evi gelirken bir ümit oraya sürdüm. O ev anneannesine aitti ve boştu. Uzun zamandır oraya gitmesem de onun daha önce üzgün olduğunda o evden hikayeler paylaştığını hatırladım. 20 dakika bir yolculuktan sonra eve varabilmiştim. Arabadan indiğimde hızla kapıya yöneldim. Burda olması için dua ettim. Kapıyı çaldım, açan olmadı. Yedek anahtara bakmak için bahçedeki köpek kulübesinin çatısına baktım. Yeri değişmemişti. Kapıya gidip anahtarla açtım. İçeri girdiğimde büyük bir soğuk bedenimi kapladı. Beton duvarlar, dışardan daha soğuk tutuyordu evi.

"Masal!" diye seslenip odaları kontrol etmeye başladım. En üst kata kadar çıktığımda burda olmadığını anlamıştım. Geri dönecekken çatı tarafından duyduğum sesle hızla o yöne ilerledim. Çatının merdivenleri inmişti. Hızlı şekilde çıkarken aklıma saçma sapan şeyler geldi.

Gördüğüm sarı saçlar vücudumda büyük bir rahatlamaya neden olurken "Masal?" dedim.

Arkasını döndüğünde kızarmış gözlerini gördüm. Ona doğru adım atacakken tam köşede olduğunu görüp durdum.

"N-neden geldin?"

Gözlerim ayaklarına kayıp dururken, yanlış bir adımda düşebileceği düşüncesi kanımı dondurdu.