Kız Lisesi (gxg)

29. bölüm

*İyi okumalarr

Dün gece ki sahneler yarım yamalak aklımdayken sabah yaptığım ilk iş Masal'a bakmak olmuştu. Tabi ki Masal'ı görememiştim.

Bu durum beni şaşırtmış mıydı?

Belki biraz.

Kucak kucağa uyanarak şaşırmayı tercih ederdim tabiki. Gerçi dün geceki öpüşmemizden sonra buna şaşırmamam gerekirdi.

Ciddi ciddi öpüşmüştük biz. Lütfen hayal olmasın.

Kafam hala tam olarak yerinde değilken bu kadar çok şey düşünmem iyice başımı ağrıtmıştı.

Kamp alanına ilerlerken diğerlerinin haline baktım.

Gözde'nin bir günde göz torbaları çıkmıştı. Arya'nın dünden beri beş kilo aldığına yemin edebilirdim. Rahibenin üstü başı toz toprak olmuştu. Sinem gözlerini açamıyordu. Hazel ise ağaçlarla konuşarak ilerliyordu.

Herkes deli gibi olduğuna göre, sorun yoktu.

Herkes demişken "Yaren nerede?" diye mırıldandım.

Kızlar mırıldanırken kimse tam olarak bir şey dememişti.

Kamp alanına girdiğimiz an ise o mırıldamalardan tek bir şey seçebilmiştim.

"Sıçtık!"

Kampta görevli hocaların bir kaçı bizi görmeleriyle yanımıza gelmişlerdi. Birden ayıldığımı hissettim.

İhtiyacım olan şey şoktu demek ki.

"Siz! Hemen buraya gelin!"

Hocalar bir yandan bizi çağırırken bir yandan da kendileri geliyordu.

Arya "Bunların da kafa gidik herhalde" dediğinde kızlar gülmüştü.

Ben gülmedim. Sanırım ayılan tek kişi bendim. Ayılmaz olaydım.

"Gitti parlak sicilim." diye mırıldandım.

Şu halimizi kim görse alkol aldığımızı anlardı. Kesin disiplin yiyecektik.

Hocalar dibimizde dururken hepimiz direk yutmuş gibi dikleştik.

Fizik hocası "Bu saate kadar neredeydiniz!" deyip bağırdığında kulaklarımı tıkamak istedim.

Desibelini seveyim, az düşür be kadın.

Bizden cevap gelmezken onun havayı koklaması, ardından kaşlarının çatılması ampulunun yandığını gösteriyordu.

"Hemen araca geçin!" dediğinde irkilerek ileri baktım.

Kamp alanı toplanmıştı. Herkes araçların camına yapışmış bize bakarken bu durum beni biraz utandırdı.

Diğerlerine baktığımda onların sorgusuz sualsiz otobüse ilerlediklerini gördüm.

Az önceki olaydan sonra hocanın bize bir şey demeden otobüse yollaması hiç normal değildi.

'fazla deşme' diyen iç sesimi dinlemeye karar verip kızları takip ettim.

Araça bindiğimizde eşyalarımızın çoktan yerleştiğini görüp Arya'nın yanına geçtim.

Bizim binmemizle araçlar tek tek ayrılmaya başlamıştı.

"Arya bu durum garip değil mi?" deyip ona baktım. O göbeğine bakıyordu.

"Kilo mu almışım?" Evet.

"Saçmalama."

Bir günde beş kilo, nasıl bir başarıydı tanrım.