Gunned Down

CHAPTER 31

“Oh? Gabing gabi na, anong ginagawa mo rito, Captain Pzarova?”

“I need a chopper.” Maikling sagot ni Pion sa lalaking kausap niya.

Naroon siya ngayon sa headquarter ng air force upang humingi ng pabor at kasalukuyan naman niyang kausap ang kapitan nito. Mabuti na lamang at doon ang lalaki natutulog sa headquarter kaya madali niya itong nahanap. Nagsusuot pa nga ito ng damit kanina ng bumaba para makita siya.

“And your army can’t provide it?”

“I’m not in the service yet.”

Sandaling natigilan ang isang kapitan, “Oh. I heard about your suspension. How was it?”

He said ignoring his question. “I need a chopper. Kailangan kong pumunta sa Leyte para sa isang operasyon. May team is in there and I need to help them.”

“Pero hindi ka pa nakakabalik sa serbisyo. Alam mo bang pwede kang mapahamak sa gagawin mo pati na ‘yang posisyon mo? Nilalabag mo ang batas, Captain Pzarova.”

“It’s not important now. Just tell me if you can help me or not.”

The man sighed, “The chopper is at the back, parking lot. You can choose whatever you want.” And he turned his back

“Saan ka pupunta?”

Nilingon siya ng lalaki. “To bed? Iniistorbo mo lang naman ako, Captain. You’re ruining my night.”

“Don’t forget that you has responsibility and your service is important more than anything else.”

Napatigil sa paglalakad ang lalaki saka humarap sa kanya. “You can’t say that. Kakainin mo ‘yang sinabi mo, Captain. I swear.”

Hindi agad nakaimik si Pion. Tinaasan niya ito ng kilay. “You have to drive the chopper, Captain. You know, I hold guns, not aircrafts.”

Masama na itong nakatingin sa kanya. “Fuck.” the man muttered

“Babalik ako. Shit.” He added before going upstairs.

Nakasuot na rin si Pion ng headset katulad ng nagmamanehong si Captain Xodriga. Suot din nito ang full gear dahil kailangan niya iyon. Habang tahimik at abala ang piloto niya sa pagmamaneobra ng helicopter, itinuon lamang niya ang kanyang atensyon sa ibaba.

“I see you on my radar, I’ll keep an eye on you.”

Napalingon si Pion nang magsalita ang taong gumagabay sa kanila.

“Thank you, Sir.”

Ilang saglit pa ay wala na silang narinig. Dahil gabi'y madilim sa labas at nababalot din ng lamig.

“Do you even know that you just ruined my night?”

Pion chuckled. “Sorry, this is just more important, I think.”

“Bakit ayaw mong ibaba kita sa saktong destinasyon nila?”

He looked away, “They doesn’t know I’m coming. I’ll just support them from behind.”

The man laughed a bit causing him to look. “Wow. Should I praise you, Captain the Samaritan?”

Pion rolled his eyes, “Hindi pa ako babalik, may kailangan pa akong asikasuhin.”

“Like what?”

“Just drive, man. You talk too much. No wonder why you’re being hit on the head.”

Sumulyap sa kanya ang piloto saka ito sarkastikong tumawa. “Yeah, right. Baka gusto mong bumaba sa San Juanico Bridge.”

“Gisingin mo nalang ako kapag naroon na tayo.” Hindi na muling nagsalita pa si Pion. Naisipan niyang umidlip muna nang sa ganon ay may tulog naman siya kahit papaano. Ngayon niya rin naalala na nakainom siya kaya bahagya talaga siyang inaantok. Iniwan niya rin ang kaibigan sa bar pero nasabihan niya na rin ito sa pamamagitan ng text.