YAKAMOZ

•38. Bölüm•

  Kapının çalınması ile önümde ki dosyayı sehpaya koyarak kapıya ilerledim. Gördüğüm kişi ile niye burada olduğuna anlam veremedim.

"Ne işin var burada?" elinde ki poşeti sallayarak konuştu.

"İçeceğiz."

"Sana nasıl bir imaj çizdim bilmiyorum ama ben senin her canın istediğinde içmeye arkadaşın olacak biri değilim."

"Olayları hep tersten anlamak zorunda mısın?" 

Ben izin vermeden salona girmişti bile. Göz devirerek arkasından ilerledim.

"O zaman sen geç şu köşeye ne içiyorsan iç. Ben çalışmaya devam edeceğim." diyerek kalktığım yere oturdum.

Matteo da poşetten birkaç içki şişesi çıkardı. Gördüğüm şarabı uzanarak aldım. Önümde ki kadehe doldurdum. Çalışırken bir şeyler içmeyi seviyordum. Kadehi dudaklarıma götürürken konuştum.

"Bardağı şurada ki tezgahtan alabilirsin." 

Diyerek salonda ki ufak bar tezgahını gösterdim. Çalıştığım salonu keyfime göre düzenlemiştim. Zaten normalde hiçbir zaman misafirim olmadığı için de rahattım. 

Dosyayı tekrar önüme alıp incelemeye başladım ama ilk defa dikkatimi toparlayamıyordum. Birkaç defa daha kendimi toplamayı denedim ama olmuyordu. Dayanamayarak önümde ki sehpaya fırlattım dosyayı.

"Ne istiyorsun Matteo?" Salonda ki turlamasını bitirip karşımda ki koltuğa oturdu.

"Niye hiç fotoğrafın yok?"

"Derken?"

"İnsan bir tane resimli çerçeve koyar şuraya."

"Seni mi gerdi Matteo? İster koyarım ister koymam."

"Niye böylesin?"

"Matteo içtin de mi geldin? Bu ne düşük çene."

"İki medeni insan gibi sohbet etmeye geldim."

"Yanlış kapı o zaman."

"Dante bana bir mektup bırakmış." Yutkunamadım. Kalbim sanki duracak gibiydi.

"N-ne mektubu?" hayatımda ilk defa kekelemiştim.

Matteo ceketinin iç cebinden bir zarf çıkarttı. Titreyen ellerim ile zorlukla tuttum kağıt parçasını. Neler oluyordu bana?

Zarfın üzerinde ki Matteo yazısında parmaklarım oyalandı. 

Bir erkeğe göre çok güzel bir yazısı vardı Dante'nin. Her zaman beğendiğimi söylerdim ona karşı. En sonunda zarfın içinden katlanmış kağıdı çıkarttım. 4' katlanmış kağıdı sanki her an yırtılacakmışçasına narince açtım. Derin bir nefes alarak okumaya çalıştım.

Matteo,

Biliyorum belki saçma bulacaksın 2 gündür tanıdığım bir adama mektup bırakmamı ama bana da hak vermeni umuyorum.

Regina benim her şeyim. Canım, kardeşim o benim. Çok zor bir hayat yaşadı. Doğduğu andan itibaren hiçbir şey onun için kolay olmadı. Başkaları için yaşadı, başkalarının hayatını yaşadı. Güveneceği kimse olmadı etrafında. Onun hayatını anlatmak bana düşmez ama eğer ben bir gün ölürsem ona iyi bakmanı istiyorum. Eğer o sana güvenirse bırak sırtının yere gelmesini sırtında rüzgar esmez.

Hele ki seni severse... Kalpsizim der ama o öyle güzel sever ki.. 

Seni sevsin Matteo. Sana güvensin. Belki hata yapıyorumdur. 2 gündür tanıdığım adama kardeşimi emanet ediyorum. Sebepsizce ikinizi bir arada görünce o kadar inanıyorum ki her şeyi başarabileceğinize.. Birbirinizin yarasını sarabilir, destek olabilirsiniz. Senden tek isteğim denemen Matteo.