Chapter 9 Zawgyi

417 46 3
                                    

Luke က တစ္ခါတေလ ကြၽန္ေတာ့္ကိုသိပ္ဂရုစိုက္တယ္။ တစ္ခါတေလ က်ေတာ့လည္း ....

"မင္းကိုေတာ္ေတာ္ေလး ၾကၫ့္မရဘူး" ဆိုၿပီးေျပာေျပာေနတတ္တယ္။

ဆရာ က မမနယုန္ ကိုသိပ္ခ်စ္ရွာတယ္။

ညဖက္ႀကီး မမနယုန္ေခၚရင္
ကြၽန္ေတာ့္ကိုထားခဲ့ၿပီး
ထြက္ထြက္သြားတတ္တယ္။
အၿမဲလိုလိုပါဘဲ။

အမကေတာ့တကယ္ကံေကာင္းပါတယ္။ဆရာ့လို အကုန္ျပၫ့္စံုတဲ့ လူတစ္ေယာက္နဲ႔ ခ်စ္သူျဖစ္ခဲ့ရတာ ...ကြၽန္ေတာ္ျမင္ဖူးသမ်ွမိန္းကေလးအထဲမွာ အမ က ‌ကံအေကာင္းဆံုးပါဘဲ။

ဒီကလူကေတာ့ အမ ကို တစ္ခါတေလအားက်ေနရံုမွတစ္ပါး ဘာမွမတတ္ႏိုင္ခဲ့ ဘူး ...။

ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ပိုင္ရွင္ရိွေနတဲ့ Luke ... မဟုတ္ဘူး ကြၽန္ေတာ့္ဆရာကို အားကိုးမိသလိုမ်ိဳး ...ယံုၾကည္မိသလိုမ်ိဳး ....အင္း ခ်စ္ေနသလိုမ်ိဳးႀကီးခံစားေနရတာ ေတာ္ေတာ္ေလးကိုၾကာခဲ့ၿပီ။

ဟိုးအရင္စစေတြ့ကတည္းက ခ်စ္ေနမိသလိုျဖစ္ေနတဲ့ကြၽန္ေတာ္ .... ဆရာလည္းသိရင္သိမွာေပါ့ေလ။
ဆရာ့အေရ႔ွဆို ဘယ္ႀကီးေတြခံစားရမွန္းမသိဘူး။
ေနမထိထိုင္မသာနဲ႔ ....ဒါေပမယ့္ ဆရာ့ကိုအျပစ္မမွားခဲ့ဖူးပါဘူး ။

ဆရာ့ကိုခ်စ္ခဲ့တာက တျခားဘာစိတ္မွမရိွခဲ့ဘူး။
အျဖဴေရာင္သန႔္သန႔္ ....

၇လပိုင္းကတည္က Guide သင္လာခဲ့တာ အခုဆို February လပင္ကုန္ေတာ့မယ္။

တကၠသိုလ္၀င္တန္း လည္းေျဖဖို႔‌နီးေနခဲ့ၿပီ။

ဆရာ့ဆီမွာ နားရြက္အဆြဲခံ ဗိုက္ေခါက္အလိမ္ဆြဲခံ ထိုင္ထလုပ္ၿပီး စာသင္ခဲ့တာ အခုဆို ၇လျပၫ့္ၿပီ။

"အဖု မနက္ျဖန္ Bio တစ္အုပ္လံုးက်က္ထား ...ဘာမွမလုပ္နဲ႔ ....ငါေမးခ်င္တာေမးမယ္ ....စာေမးပြဲကေျဖေတာ့မယ္ အခုထိမရေသးရင္ မင္းသိတယ္ေနာ္"

ဟုဆိုကာ ဆရာက အိမ္ျပန္သြားခဲ့တယ္။

ဆရာက တကယ္ႀကီး ထိုင္ထလုပ္ခိုင္းတာဗ်။
အဲလိုႀကီး စာေမးမယ္ေျပာရင္ တညလံုးအိပ္မေပ်ာ္ေတာ့ဘူး။

A Guide To Life ( U + Z )Where stories live. Discover now