Chapter 32 Zawgyi

349 50 7
                                    

    ကြၽန္ေတာ္ အိမ္ျပန္လာေနတုန္း .... လမ္းေရာက္ေတာ့ အဖုဖုန္းဆက္ ခဲ့တယ္။မိုးကသည္း ကားကပိတ္ နဲ႔ .....

ည ၆နာရီေလာက္ျဖစ္ေနၿပီ။

"Luke ...အဖု party သြားမလို႔
သားသားကို မမဆီအပ္ခဲ့တယ္။"

ဟုဆိုကာ ဖုန္းခ်သြားေလသည္။ကြၽန္ေတာ့္ဆီကတံု႔ျပန္မႈကိုေတာ့မယူ။ခြင့္ေတာင္းတဲ့သေဘာမဟုတ္ဘူး ....အသိေပးရံုသက္သက္။ဒီေကာင္ေလး အခုတေလာ သိပ္ဆိုးလာတယ္။

သတိထားမိေနေပမယ့္ ....သူ႔‌အေပၚထားတဲ့ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ေတြကေတာ့ တေန့ထက္တေန့ပိုေလးနက္လာျပန္တယ္။

ည ၇နာရီမွ အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့ကြၽန္ေတာ္။
ဟို ေကာင္ေလး ဘယ္ party သြားမွန္းေတာင္မသိရဘူး ...။ကြၽန္ေတာ့္ကိုခင္ပြန္းလိုေရာ သေဘာထားရဲ့လား .

ျပန္ေတြးၾကၫ့္ရင္လည္း ...ကြၽန္ေတာ္ လည္း အရင္က အဲလိုလုပ္ခဲ့ဖူးတာဘဲေလ။

ဒါဆိုသူတမင္တကာ ...
ကြၽန္ေတာ့္ကိုခံစားေနေစခဲ့တာလား။

ေအာ္ ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ပါ ...

ကြၽန္ေတာ္ ေရမိုးခ်ိဳး အ၀တ္အစားလဲ ထမင္းစား ၿပီး နာရီၾကၫ့္ေတာ့ ည ၈နာရီ။

အခု ဆိုသူျပန္လာလို႔ရေလာက္ပါၿပီ။
ကြၽန္ေတာ္ဖုန္းဆက္မယ္လို႔ စဉ္းစားေပမယ့္
သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြၾကား ကြၽန္ေတာ့္ေၾကာင့္
အေနခက္မွာလည္းစိုးျပန္တယ္။

Laptop ကိုယူၿပီး ေအာက္ထပ္က ဧၫ့္ခန္းမွာဘဲ စားရင္းေတြထိုင္တြက္ေနမိတယ္။စိတ္မပါဘူး ....ကိုယ့္စိတ္ကမင္းဆီဘဲေရာက္ေရာက္ေနတယ္။ထိုင္လိုက္ ထလိုက္ ....

ကြၽန္ေတာ္ အိမ္အျပင္ကိုျပန္ေလ်ွာက္လာေတာ့
မိုးကေတာ္ေတာ္ၾကမ္းေနတယ္။အခုမွကြၽန္ေတာ္ေတြ့လိုက္တာက ....အဖုရဲ့ကား ...

"ဒီေကာင္ေလး ကားမယူသြားဘူးလား"

ကြၽန္ေတာ့္လက္ထဲက ဖုန္းကိုၾကၫ့္ေတာ့ ၉နာရီထိုးေနၿပီ။စိတ္ေတြပူေနမိျပန္တယ္။အရင္ကဘာလုပ္လုပ္ ဂရုမစိုက္တဲ့ကြၽန္ေတာ္ အခုလူစားထိုးခံထားရတာမ်ားလား .....

အေတြးတို႔မရပ္တန႔္ခင္မွာဘဲ သူ႔ဖုန္းကိုဆက္ေနမိတယ္။

"ဒီတစ္ခါအေနာက္ဆံုးဘဲ ....
ေနာက္တစ္ခါထပ္မေခၚေတာ့ဘူး"

A Guide To Life ( U + Z )Where stories live. Discover now