Chapter 33 Zawgyi

483 48 3
                                    

ကြၽန္ေတာ္ ဒီေလးလံလွတဲ့ ေမာင္ဖုေလးရဲ့ခႏၶာကိုယ္ကို ခ်ီလိုက္ ခ်လိုက္ႏွင့္ တေမာတပန္း အေပၚထပ္အထိသယ္လာရသည္။

"ဟူး ...."

အခန္းေရ႔ွေရာက္မွဘဲသက္ျပင္းခ်ႏိုင္ေတာ့တယ္။‌ကေလး ေမြးၿပီးမွ အဖု နည္းနည္းပိုျပၫ့္လာသလိုဘဲ။

အခန္းတံခါးဖြင့္ၿပီး သူ႔အခန္းထဲ၀င္ကာ အိပ္ရာေပၚခ်ေပးလိုက္သည္။

"ဝုန္း " ခနဲလဲက်သြားတဲ့ေကာင္ေလး က ကြၽန္ေတာ့္လက္ေတြကိုေတာ့ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ႀကီးဆုပ္ကိုင္ထားေနတုန္း။

"မသြားပါနဲ႔ ....သားသားနဲ႔အဖု ကို မထားခဲ့ပါနဲ႔။အဖု ( အက္ ) လိမၼာေနပါၿပီ"

ကြၽန္ေတာ္ သူ႔အိပ္ရာေပၚမွာထိုင္ၿပီး က်န္လက္တစ္ဖက္နဲ႔ ‌ဆံပင္တို႔ကို ဖြေနမိေတာ့တယ္။

ကြၽန္ေတာ္ေတြးေနမိတယ္။သူကြၽန္ေတာ့္ကိုခ်စ္ေနတာမ်ားလား။သားသားေၾကာင့္မ်ား ကြၽန္ေတာ့္ကို ထားမသြားဖို႔ေျပာေနတာလား။

ကြၽန္ေတာ္အေတြးေတြနဲ႔ ေဝခြဲမရျဖစ္ေနခဲ့ေပမယ့္ ငိုေနတဲ့ သူ႔ကိုျမင္ေတာ့ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိျပန္ေရာ ....

ေအာ္ ကေလးရယ္ မင္းပင္ပန္းလွၿပီ။
ကိုယ့္အမွားေတြေၾကာင့္ မင္းအရမ္းနာက်င္ခဲ့ရတယ္။

အရင္က ေစတနာေတြေရာ ေမတၲာေတြေရာ ဂရုဏာေတြေရာ နာသံုးနာနဲ႔ စာသင္ေပးခဲ့တဲ့ သူ႔ရဲ့ Guide ဆရာ ကြၽန္ေတာ္ ....

လမ္းျပေကာင္းလို႔ ကေလးေလးအျမင့္ေရာက္ခဲ့တယ္။

အခု လည္း ကြၽန္ေတာ့္လက္ထဲေရာက္လာခဲ့တဲ့ ဒီပန္းေလ ...အေသအခ်ာျပဳစုေပးခ်င္တယ္။မင္းကိုခ်စ္လို႔ေတာ့မဟုတ္ဘူး။မသိစိတ္ကေနတြယ္‌တာေနမိတာမ်ိဳးထင္ပါရဲ့။မင္းရဲ့ဘ၀ ေရ႔ွေဆာင္လမ္းျပလုပ္ေပးႏိုင္တဲ့ လမ္းၫႊန္ေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္တယ္။

မင္းရဲ့တစ္ဦးတည္းေသာ "A Guide To Life" ျဖစ္ခ်င္တယ္။

"အဖု ... ကိုမင္းကိုဘယ္ေတာ့မွမထားခဲ့ေတာ့ဘူး"

သူ႔ေမြ့ယာေပၚလွဲလိုက္ၿပီး တိတ္တဆိပ္ ငိုယိုေယာင္ယမ္းေနတဲ့ေကာင္ေလးကို ရင္ခြင္ထဲအတင္းသြင္းလိုက္တယ္။

A Guide To Life ( U + Z )Where stories live. Discover now