Chapter 17 Zawgyi

421 49 9
                                    

"ဘာမွနလုပ္ဘဲထိုင္ေနပါဆို အဖုကလဲ"

ကြၽန္ေတာ့္လက္ကိုဆြဲကာ ဆိုဖာေပၚတြင္ထိုင္ခိုင္းလိုက္တဲ့ Luke အေမ ....

"အခုမွ ငါးလ ဘဲရိွေသးတာ
ဒီေလာက္ေလးေတာ့ဘာမွ
မျဖစ္ေလာက္ပါဘူးအေမ"

အေမ့လက္ကိုမလႊတ္ေသးဘဲ
ဆြဲထားလ်က္ ထိုင္ရာမွေခါင္းေလးေမာ္ကာ
ရယ္ရင္း ေျပာေလေတာ့ ....

"အို .. မရပါဘူး
ဘာမွမလုပ္ရဘူး ပန္းကန္လည္းမေဆးနဲ႔"

ဟုဆိုကာ အေမက
ဆံပင္တို႔အားဖြက ၿပံဳးလ်က္ေျပာရွာသည္။

ထိုစဉ္

အျပင္ကေန အိတ္ကိုဆြဲကာ၀င္လာတဲ့ Luke.
အလုပ္ကျပန္လာတာဘဲေနမွာပါ။

ဧၫ့္ခန္းထဲ ထိုင္ေနတဲ့ကြၽန္ေတာ္ နဲ႔ အေမကိုလွမ္းၾကၫ့္လိုက္ၿပီး

"ပန္ကန္ေဆးတာေလာက္နဲ႔ေတာ့
ဗိုက္က က်မသြားပါဘူး ..."

ဟုဆိုကာ အေပၚထပ္သို႔တက္သြားေလေတာ့သည္။

Luke ေျပာတာလည္းဟုတ္ပါတယ္ေလ။
ကြၽန္ေတာ္ကဘဲ အပိုေတြလုပ္မိေနတာထင္ပါရဲ့။
သားဦးေလးမို႔လို႔ ဘာမွမသိဘဲ အေတြးလြန္မိျပန္တယ္။

ကြၽန္ေတာ္ေငးကာ ေတြးေနေလေတာ့
အေမ က ကြၽန္ေတာ္ ေခါင္းေလးကိုပုတ္ကာ

"Lukeကသားသိတဲ့အတိုင္းဘဲ
သူ႔ကိုစိတ္မဆိုးနဲ႔ေနာ္ ..."

အေမ က ေတာ့ သူ႔သားကိုစိတ္မဆိုးရန္
ကြၽန္ေတာ့္ကိုေျဖာင္းျဖေလသည္။

အရင္ကတည္းကလည္း ကြၽန္ေတာ္တစ္ခါမွစိတ္မဆိုးဖူးပါဘူး။ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကိုထိုး ပါးေတြနားေတြရိုက္ေနတာေတာင္ မငိုရဲဘဲေၾကာင္ၾကၫ့္ေနခဲ့တဲ့သူပါ။

"ဟုတ္ကဲ့ အဖုစိတ္မဆိုးပါဘူး အေမ"

အေမကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းေလးကိုပုတ္လ်က္။

"အေမ ပန္းကန္သြားေဆးလိုက္ဦးမယ္ေနာ္"

ဟုဆိုကာ အေမကထြက္သြားေလေတာ့
ကြၽန္ေတာ္လည္းအေပၚထပ္သို႔ ဘုရားရိွခိုးရန္တက္လာမိေတာ့သည္။

အိမ္အေပၚထပ္မွာ ေဟာခန္းေလာက္က်ယ္တဲ့ ဘုရားခန္းရယ္ Lukeနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ရဲ့ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္အိပ္ခန္းႏွစ္ခန္းရယ္ ... အျပင္ဖက္က ၀န္ရံတာအက်ယ္ႀကီးရယ္ဘဲ ရိွတာပါ။

A Guide To Life ( U + Z )Where stories live. Discover now