Chapter 21 Zawgyi

443 51 2
                                    

      ဒီေန့က ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္၀န္ေလး ၈လနဲ႔၁ပတ္ျပၫ့္တဲ့ေန့ .... ေနြရာသီမို႔ထင္ပါရဲ့ အိုက္စပ္စပ္နဲ႔။

ဘယ္လိုမွအိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ေတာ့ ထလိုက္ၿပီး ၀န္ရံတာဖက္ကို လမ္းေလ်ွာက္ထြက္မိတယ္။၀န္ရံတာကေနၾကၫ့္ရင္ ကြၽန္ေတာ့္အခန္း ( အရင္တုန္းက ေနခဲ့တဲ့အိမ္ ) ကိုတၫ့္တၫ့္ႀကီးျမင္ေနရတယ္။

အိမ္ထဲကေနအိမ္ျပင္မထြက္ဘဲ ‌တေနကုန္ေနေနရတာ ဘယ္ေလာက္မ်ား ၿငီးေငြ့လဲဆိုတာ ေနဖူးတဲ့သူတိုင္းသိမွာပါ။

အရင္တုန္းကလို ဂိမ္းမေဆာ့ေတာ့ဘူး။
ေန့ခင္းေၾကာင္ေတာင္အထိမအိပ္‌ေတာ့ဘူး။
အစစ အရာရာ ရင့္က်က္လာလို႔အဖြားကေတာင္ Luke ကိုေက်းဇူးတင္ေနေလသတဲ့။

ေအာ္ .... အခ်စ္မပါတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးမွာ ဒီရင္ေသြးေလး က ျမစ္ဖ်ားခံေနလို႔သာဘဲေပါ့။မဟုတ္ရင္ၿပိဳကြဲတာၾကာပါၿပီေလ။

ဒီေန့လျပၫ့္ေန့မ်ားလား ... ေကာင္းကင္ကိုေမာ္ၾကၫ့္ရင္း လမင္းႀကီးကိုၿပံဳးျပမိျပန္တယ္။

ရုတ္တရက္ ....

"မင္း မအိပ္ေသးဘူးလား ...."

Luke က ပခံုးပုတ္ကာေမးေလေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္းအေနာက္လွၫ့္ၾကၫ့္ကာၿပံဳးလိုက္ၿပီး

"ရာသီဥတုနည္းနည္းပူေနလို႔ ..."

ဒါပထမဆံုးအေခါက္ဘဲ မအိပ္ေသးဘူးလား ဆိုၿပီးအေမးခံရတာ။ရုပ္ကတည္ေနေပမယ့္ အရင္လို ေဒါသထြက္ေနတဲ့ အရိပ္အေရာင္မ်ိဳးမျမင္ရလို႔ စိတ္ေတာ့နည္းနည္းပါးပါးသက္သာရာေရာက္မိတယ္။

"မင္း အခန္းထဲမွာပူတယ္မလား ...."

"ဟုတ္ ...."

ေခါင္းငံု႔ရင္း ‌ျပန္ေျဖမိသည္။ကြၽန္ေတာ္သူ႔ကို ငါးစကၠန႔္ထက္ပိုၿပီး မၾကၫ့္ရဲဘူး။ဒါလည္းကြၽန္ေတာ့္ရဲ့အားနည္းခ်က္တစ္ခုျဖစ္မွာပါ။

"ငါ့အခန္းထဲမွာလာအိပ္ ...
Aircom ရိွတယ္ ...."

ဟင္ ....နားမရွင္းလို႔ ထပ္ေျပာပါဦး လို႔ဘဲေျပာလိုက္ခ်င္မိသည္။ကြၽန္ေတာ္ အိမ္မက္မ်ားမက္ေနမိတာလား ...အဖ်ားပင္တက္ခ်င္မိတယ္။သူတစ္ခုခုမ်ားျဖစ္ေနတာလား ကြၽန္ေတာ့္မွာအံ့ဩလ်က္။

A Guide To Life ( U + Z )Where stories live. Discover now