____
"Jungkook-shi?"
İstemsizce ağzımdan dökülen ismi etrafa bakmasına sebep olmuştu.
"Ne yapıyorsun burada?" dediğimden maskesini biraz indirip şapkasını yukarı kaldırdı. Öylece suratına bakıyordum. Ellerimin buz tuttuğuna yemin edebilirdim.
"Burada tanıdığım biri var onu ziyarete gelmiştim..." deyip arkasına baktı. "Sen burada mı okuyorsun?"
"Evet..." dedim. "Burada okuyorum." Tüm bedenim uyuşmuştu sanki. Robot gibi hissediyordum. Kendime gelerek kafamı salladığımda tek hedefim onun yanından oldukça uzaklaşmak olmuştu. Zira bedenim içeride benden izinsiz tepkiler veriyordu.
"Anladım." dediğimde tekrar maskesini taktı ve gülümsedi.
"Görüşürüz o zaman." Elini kaldırıp gözden kaybolduğunda arkasından baka kalmıştım.
"Görüşürüz..." diye mırıldandım. Daha sonra hızlı adımlarla kütüphaneye gidip kuytu bir köşeye oturdum. Titreyen ellerimi birbirine sürterek ısıtmaya çalışırken daha önce hiç bu kadar heyecan yaptığımı hatırlamıyordum.
Onlarla iletişim kurabilir miydim? Daha da önemlisi bunu yapabilir miydim ki? Daha bir kaç kelam edince elim ayağım birbirine giriyordu. Zordu. Biliyordum. Ama bu hayatım boyunca devam edemezdi.
Kütüphanede ne kadar kaldım bilmiyorum. Elimdeki kitaba odaklandığımda karşımdaki hareketlilikten dolayı sırtımı dikleştirip yüzüne baktım. Son bir ayda o kadar çok yanıma geliyordu ki, erkek olmasına rağmen gözlerine rahatlıkla bakabildiğim nadirlerdendi.
"Nasılsın?"
Güler yüzle sorduğu soru göz devirmeme sebep olacak şekilde rahattı. Gözlerimi kitaplıklarda gezdirip cevap verdim. Kaşlarım olabildiğince çatıktı.
"İyiyim sağ ol." deyip ayaklanmaya kalktığımda benim gibi ayaklanıp önüme geçti. İşte babamın hayal ettiği erkek tiplemesiydi WooJin. Bana hiç bir zararı dokunmamıştı. Hatta gayet kibar biri bile diyebilirdim. Sadece geçen seneki teklifini reddettiğim halde hala yanıma gelmeye yüzü vardı ya ben ona sinirleniyordum. Üstelik son zamanlarda oldukça rahatsız olmaya başlamıştım. Sert konuşmuyorum diye mi yapıyordu tüm bunları?
"Biraz konuşsaydık." dediğinde offladım.
"İstemiyorum eve gitmem lazım." diyerek yanından geçmeye çalıştım fakat yine önüme geçti. Belki uzaktan egoistin tekiydim. Hayır, bunları bana insanlar yaptırıyordu.
"Young lütfen..." dedi. Gözlerini bir saniyeliğine açıp kapadı. "Sadece bir şans."
"WooJin-shi bak..." dedim kaşlarımı ovalayarak. "Kalbini kırmak istemiyorum ama zorluyorsun. İstemiyorum dedim değil mi? Kabul edecek olsam geçen sene seni reddetmezdim. Lütfen beni bir daha rahatsız etme."
Daha fazla bir şey demeden yanından geçip gittiğimde midemin bulandığını hissediyordum. Benim bildiğim, dizilerde aşık olunca mide alt üst olurdu. Benimkisi ise saçma travmalarım yüzünden bulanıyordu.
Otobüste kendimi en arkaya atarak gözlerimi kapattım. Bugün güzel bir şeyler olmalıydı yoksa kendimi ne tarafa atacağım hakkında bir fikrim yoktu. Otobüsten indiğimde ara sokaklardan ilerledim. Kendi sokağımızın girişine girip hafif aşağı inerken otobüsten indiğimden beri hissettiğim kötü düşünceler, arkamda birinin beni takip ettiğini kanısına vardırmıştı beni. Bu olamazdı değil mi? O felaketi bir defa daha yaşamak istemiyordum.
Korkudan kalbim ağzımda atarken sessiz sokakta, park edilmiş arabaların ardında kalan kaldırıma geçtim ve ayakkabımla uğraşıyormuş gibi yaptım. Bacaklarımın titremesini es geçerek etrafa bakış attım ama kimsecikler görünmüyordu. O sırada arabanın altından fırlayan bir kedi korkumu tetiklemiş ve sesim içime kaçmıştı.
Yerimde zıplayarak bacaklarımı serbest bıraktım ve sırtımı arabaya vererek sessizce ağlamaya başladım. Bacaklarımı kendime çektim. 100 metre ileride evimizin giriş kapısını görebiliyordum. Bacaklarım öyle halsizdi ki ayağa kalkacak gücü bulamıyordum.
Kollarımla etrafını sardığım bacaklarıma gömdüm kafamı. Ağladım. Arada bir hıçkırıklarımın sesi duyuluyordu. "Neden?" diye sızlandım. "Neden böyle olmak zorunda? Hep böyle mi yaşayacağım?"
Gözyaşlarım yanağımı yakıyordu en son. Bir kaç dakika anca geçmişti ki aşağıdan yanıma yaklaşan ayak sesleri, bedenimi daha çok sıkmama sebep olmuştu. Bu halimi kimsenin görmesini istemezdim.
Ama o görmüştü.
_____________
Arkadaşlar yorumlarınızı bekliyorum.🙃
Profilimi takip edebilirsiniz.
Alttaki küçük yıldızı turuncuya boyamayı unutmayın lütfen 🙏.
Sağlığınıza dikkat edin ki keyifle okuyun. 💜
BadGirl'niz 🖤
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KOMOREBİ -1- [JJK] TR ✔️
Fanfiction[Tamamlandı] "Benim engellerim yok muydu sanıyorsun?! Bir tek senin mi vardı engellerin?!... Kolay mı oldu sanıyorsun?" dedi hala nefes nefeseyken. "Seni sevdiğimi kabullenmek? Kolay olmadı çünkü seversem hayatıma almak isteyecektim. Sence hayatım...