KOMOREBİ -1- [JJK] TR ✔️

39. Bölüm ✨

________

"Cevap ver Athan!" diyerek üsteleyen annemden dolayı daha cesur hissediyordum.

"Nerida kimseyle görüşmeyecek bir daha. Bu kadar!" dedi babam sitemle. Hala aynı şeyleri tekrarlayıp duruyordu. Sonra bana tekrar döndü ve parmağını önümde salladı.

"O çocuğu da unut. Yaptığım şeyi ikiniz için yaptım. Sen bir daha Kore'ye gitmeyeceksin, dolayısıyla bir daha görüşemeyeceksiniz. Sonra da birbirinizi unutup gideceksiniz. Daha fazla birbirinizi oyalamayın, yeterince oyalanmışsınız zaten." dediğinde sinirden ağlamamak için kendimi zor tutuyordum.

"Neden hayatım hakkında karar verirken bana da sormuyorsun?" dedim sakince. Bağırmak istemiyordum çünkü bağırırsam, suçlu konumuna düşerdim. En azından deneyecektim.

"Bunu yanlış şeyler yapmadan önce düşünecektin." diyen babamın, zerre pişmanlık duyduğunu düşünmüyordum. Hala yaptığı şeyin arkasındaydı.

Annemi biraz arkada bıraktım ve bir adım attım. "Ben ne yaptım söyler misin? Af edersin evlenmeden hamile kaldım da, kucağımda bir bebekle gelip 'al baba bu senin gayrı meşru torunun' mu dedim! Ne yaptım ben!" dedim istemsizce bağırarak.

Ablasının kucağında sızlanan Yuri ise bağırmayın deyip duruyordu.

"Düzgün konuş!" diye kükredi babam.

Gözlerimi, beni izleyen Lowan ve halamda gezdirdikten sonra tekrar babama döndüm.

"Hah! Bir de Lowan ile beni evlendirmeyi düşünüyormuşsunuz halamla ikiniz. Bunu biliyor muydun anne?" dedim yüzümde alaylı bir gülüş ile.

"Athan? Doğru mu söylüyor? Benim neden hiç bir şeyden haberim yok." Annem bu adama nasıl bu kadar sakin kalabiliyordu?

"Doğru yenge." diye mırıldanan Lowan, kaşlarını oldukça çatmıştı. Halam ise yere bakıyor, başını kaldıramıyordu.

"Ya siz kafayı mı yediniz ya!..." dedim annem hayretler içinde sandalyeye otururken. Konuşmalarım iki halam ve babamı hedef alıyordu. "Hepimiz birlikte büyüdük biz, kardeşiz. Oldu olacak Dainan da Yoora ile, ben Lowan ile, tatilden dönsün Zali de Luka ile evlensin böyle gitsin bu iş. Onlar da çocuklarını birbirleri ile evlendirsi-bu çok saçma!" dedim sinirden gülerek.

Koltukta oturan kuzenler ise bıyık altından gülüyor ve beni onaylıyorlardı.

"O zaman ben de tatilden dönünce Tinka ile mi evleneceğim?" En masum hali ile bu soruyu yönelten Yuri idi. Tatildeki diğer halamın küçük kızı Tinka, ondan bir yaş küçüktü.

Gülmemek için kendimi zorlayarak ona döndüm. Niley ise gülerek onu susturmaya çalışıyordu. Ortamda sessizce kopan kahkahaya aldırmadan tekrar babama döndüm düz bir surat ifadesiyle.

"Yani demem o ki baba, planın işe yaramadı biliyor musun? Ben şimdi onun yanından geldim. Ama senin sandığının aksine beni unuttuğu falan yoktu. Hatta daha çok bağlanmışız birbirimize. Ama bunları anlatmama gerek yok, çünkü sonuç olarak senin sevgiden de haberin yok. Şu annemi doğru düzgün sevdin mi sen hiç ya. Annem sen parlama diye bir dediğini iki etmiyor buna da mutlu evlilik deyip gidiyor-"

"Yeter! Odana git yoksa elimden bir kaza çıkacak."

Gerçekler acıtmıştı değil mi? Acıtırdı. Hele hataları yüzüne söylenmemiş, gururu sürekli okşanmış insanların gururunu daha çok acıtırdı.

Bir şey demeden yanından geçip merdivenleri hızla çıktım ve odama sakince girip kapıyı kapattım. Kapıyı çarpmak gibi bir aptallık yapmayacaktım çünkü ben her şeyi, haddimi aşmadan açık açık anlatmıştım.