KOMOREBİ -1- [JJK] TR ✔️

23. Bölüm ✨

____

Elimdeki fotoğrafa öylece bakarken, arkasını çevirdim ve notu okudum.

Park Jimin & Park Hyun Ji
Her zaman birlikte...Kocacım:)
Nisan 2012

Evet bu kesinlikle oydu. Ayrıca hem Jimin ve bu kızın sarıldığı fotoğraf, hem de arkasındaki not, bunun kanıtıydı.

Hyun Ji telefonu kapatıp yanıma geldiğinde fotoğrafı ona uzattım ve konuştum. "Çantandan yere düşmüştü." dediğimde tereddütle fotoğrafı aldı ve çantasına geri koydu. Yakalanmış gibi hissettiğine adım kadar emindim.

"Sen o'sun..." dedim burukça gülümseyerek. "Ünlü Park Jimin'in sevdiği kız." dediğimde gözlerini olabildiğince kıstı.

"Sen nasıl?-" diyebildi sadece. Sonra toparlanıp devam etti. "Onu tanıyor musun Young? Nerede olduğunu biliyor musun? Ne olur biliyorum de." dedi yalvarırcasına. Jimin'e dair bulduğu bir iz onu heyecanlandırmışa benziyordu.

"Evet, onu tanıyorum. Anlatmamı ister misin?" dediğimde hızlıca kafasını salladı. Daha yarım saattir tanıdığım bu kızın, Jimin'in sevdiği kız olduğunu öğrendiğimden beri daha yakın hissediyordum.

"Ben aslında Park Jimin'in kaldığı evin yan dairesinde oturuyorum. Yani Bangtan komşum oluyor ve Jimin de arkadaşım. Bana senden bahsetmişti, bu yüzden fotoğraftan anladım. Biz de buraya 3 günlüğüne tatile geldik." deyip arkama yaslandım.

"Sana benden mi bahsetti?" dedi. Gözlerinde umut vardı. Ve biraz da özlem.

"Evet. Fakat sana hem çok sinirli hem de hala kalbinin bir köşesinde yaşatıyor seni. Hikayeni ya da yaşadığın şeyleri bilmiyorum. Haddime de değil zaten. Fakat..." deyip gülümsedim. "Fakat Jimin'i hala seviyorsan benimle kaldığımız yere gelip yüzleşmeye ne dersin?" dedim. Jimin'in de sevdiğine kavuşmasını istiyordum.

"Ben zaten bunun için buradayım. Beni ona götür Young. Ona kendimi affettirmek için her şeyi yaparım." dedi.

"Hadi o zaman gel." deyip ayağa kalktığımızda kolumdan tuttu. "Teşekkür ederim Young. İçimden sana inanmak geliyor. Haklıyım değil mi?" dedi naif sesiyle. Elini tutup sıvazladım ve güven dolu bir bakış attım. "Bana güvenebilirsin Hyun Ji-shi." dedikten sonra hafif yokuşu çıkmaya başladık.

Çok geçmeden yolu bitirip suskun bir şekilde bahçeye girdiğimizde, bir kaç personel bize bakmıştı fakat onlara getirdiğim kişiyi açıklayacak durumda değildim. Ayakkabılarımızı çıkarıp içeri girdiğimizde salona geçtik fakat mutfaktan sesler geliyordu. Muhtemelen yemeğe geçmişlerdi.

"Hadi gel yemek yiyorlar sanırım." dedim kolunu çekiştirerek. En az onun kadar ben de heyecanlıydım. Her şey çok ani olmuştu.

"Bekle..." deyip kolumu tuttu. "Sence beni görünce nasıl tepki verecek? Heyecan bastı beni." dedi ayak uçlarında zıplarken.

"Bak, ilk gördüğünde sinirli bir tepki verebilir. Çünkü muhtemelen şok falan olur. Ama ona aldırma, hem onun huyunu en iyi sen bilmez misin?"

"Fakat değişmiş olabilir. En son 9 sene önce birlikteydik." diye mırıldandı.

Mutfağın geniş kapısı buradan gözüküyordu ve Jimin görüş alanımızdaydı. Onun kolunu çekiştirerek kenardan bakmamızı sağladım. "Bak şurada oturuyor." deyip parmağımla orayı gösterdim. Jimin masadakilere bir şeyler anlatıyor ve kızlarla beraber kahkaha atıyordu. Hyun Ji ise onu görünce dalıp gitmişti. Ben bir kadının gözlerinde, aynı anda bu kadar duyguyu bir arada görüyordum. Özlem, hüzün, aşk, pişmanlık, hayranlık ve daha bir sürü...