မိနစ္ပိုင္းေလာက္ၾကာေတာ့သုတအသက္ရႉ့လို႔မဝပဲျဖစ္လာေသာေၾကာင့္ အတင္းသခင့္ကိုတြန္းထုတ္ရသည္
ေအာက္ႏႉတ္ခမ္းကလည္းသခင္ကိုက္ထားေသာေၾကာင့္အနည္းငယ္ေပါက္ျပဲၿပီးေသြးထြက္ေနသည္
ဒီအေျခေနကအနည္းငယ္ေတာ့တိတ္ဆိတ္ေနသည္ သခင္ကလည္း ဘာစေျပာရမယ္မွန္းမသိ သုတကလည္းဘာေမးရမယ္မွန္းမသိျဖစ္ကုန္သည္
"အဟမ္း...ေမာင္ကသုတကိုသတိရလို႔ပါ.."
"အြန္း.."
သတိရတာန႔ဲနမ္းတာကဘယ္လိုဆိုင္သြားတာလဲ လို႔သုတေမးခ်င္ေပမယ့္ ရွက္ၿပီးဘာမွလည္းမေမးႏိုင္ျဖစ္ေနသည္
"ေမာင္သြားေတာ့မယ္ေနာ္.."
"အြန္း.."
သခင္ကဆိုင္ရ႕ဲတျခားတံခါးေပါက္ကေနထြက္သြားေတာ့မွ သုတလည္းဆိုင္အေ႐ွ႕ဖက္ကိုထြက္လာခ့ဲသည္
"သုတ ဘယ္ေတြေရာက္ေနတာလဲ..အစ္ကို႐ွာေနတာမေတြ႔ဘူး.."
"အမ္..ဟိုဟာ ဆိုင္ထဲမွာပဲ႐ွိတာပါ အ႐ုပ္ေတြေလ်ာက္ၾကည့္ေနတာ.."
"ဒါဆို အစ္ကိုန႔ဲနည္းနည္းလြဲသြားတာျဖစ္မယ္.......နႉတ္ခမ္းကဘာျဖစ္ထားတာလဲ.."
မငိးျမတ္သီဟေျပာမွ သုတလည္းအေယာင္ေယာင္အမွားမွား ကိုယ့္နႉတ္ခမ္းကိုယ္ထိၾကည့္မိသည္
"အ့ဲဒါက ဟိုဟာ...အစပ္ေတြစားတာမ်ားလို႔ အပူကန္သြားတာထင္တယ္"
"ေနာက္ဆို အ့ဲေလာက္စပ္တာမစားန႔ဲေတာ့.."
"ဟုတ္.."
"လိုခ်င္တ့ဲအ႐ုပ္႐ွိလား.."
"Scobby Doo Snow ballေလးလိုခ်င္တယ္.."
"အစ္ကိုဝယ္ေပးမယ္..."
......................
သခင္တစ္ေယာက္ ဆိုင္ထဲကေနထြက္လာၿပီး ဘယ္လိုကားထဲကိုျပန္ေရာက္လာမွန္းေတာင္မသိလိုက္"သခင္ေလး ကြၽန္ေတာ္တို႔သြားရေတာ့မလား..."
"......"
YOU ARE READING
Maung(Completed)
General Fictionျမတ္ႏိုးစြာခ်စ္ခ့ဲမိေသာဤလူသားကို"ေမာင္"ဟု႔ေခၚသည္ မြတ်နိုးစွာချစ်ခဲ့မိသောဤလူသားကို"မောင်"ဟု့ခေါ်သည်