သုတ ကိုယ့္အခန္းထဲကိုယ္ေရာက္တာန႔ဲ အခန္းတံခါးကိုပိတ္ကာမွွီၿပီးသက္ျပင္းခ်မိသည္ အရမ္းပင္ပန္းတာပဲ ေမာင့္ေ႐ွ႕မွာမသိသလိုဟန္ေဆာင္ေနရတာ...
တီတီတီ📱
သုတအခန္းထဲမွာ ကိုယ္န႔ဲမရင္းႏွီးတ့ဲဖုန္းသံေၾကာင့္ ဟိုဘက္ဒီဘက္ၾကည့္ရင္း အၾကည့္ေရာက္သြားတာက မေန႔တုန္းကအစ္ကို႔ကုမၸဏီမွာ တိုက္မိတ့ဲလူက်န္ခ့ဲတ့ဲဖုန္းဆီမွျဖစ္ေနသည္
"ဟယ္လို..."
"ဟယ္လို...ကြၽန္ေတာ္ပါ အ့ဲဖုန္းပိုင္႐ွင္ပါ..ကြၽန္ေတာ္ဖုန္းကိုျပန္လိုခ်င္လို႔.."
"ဟုတ္..ရပါတယ္ "
"ဒါဆို လာရမယ့္ေနရာေျပာေလ...ဒီေန႔လာယူလို႔ရမလား.."
"ဟိုေလ..ဒီေန႔ေတာ့မရဘူး...မနက္ျဖန္ေလာက္ဆိုရင္ေကာအဆင္ေျပမလား.."
"အင္း...ရပါတယ္ ဘယ္မွာလာယူရမလဲ.."
"*$]]အ့ဲစာအုပ္ဆိုင္ကိုမနက္9နာရီေလာက္လာခ့ဲေလ.."
"Ok..ဒါဆို ကြၽန္ေတာ္မနက္ျဖန္အ့ဲကိုဆက္ဆက္လာခ့ဲပါမယ္.."
"ဟုတ္က့ဲ.."
တစ္ဖက္လူကဖုန္းခ်သြားတာန႔ဲသုတလည္းဖုန္းကိုခ်လိုက္ၿပီး ဗီ႐ုိထဲက ဖန္ဘူးေလးတစ္ဘူးကိုထုတ္ယူလိုု္က္သည္ ဖန္ဘူးထဲမွာCallaပန္းေျခာက္ေတြကေနရာယူထားေလသည္
"....ခဏေလးပဲေစာင့္ပါ..ေမာင္ရယ္...ေမာင္န႔ဲအစ္ကိုၾကားထဲကအမုန္းေတြေျပသြားေအာင္ သုတႀကိဳးစားပါ့မယ္.."
......................
"သုတဆီကဖုန္းယူၿပီးသြားၿပီလား အာကာ..""မယူရေသးပါဘူး..သူေဌး ဒါေပမယ့္စိတ္ခ်ပါ မနက္ျဖန္ ကြၽန္ေတာ္သြားယူဖို႔ သူန႔ဲခ်ိန္းထားၿပီးသြားပါၿပီ.."
"အင္း..မင္းကိုငါအေရးတႀကီးခိုင္းစရာတခု႐ွိတယ္.."
ဦးသန္းထိုက္ကသူ႔စားပြဲခံုအံဆြဲထဲကေနစာတစ္ေစာင္ကိုထုတ္ယူၿပီး တပည့္ျဖစ္သူအာကာထံလွမ္းေပးလိုက္သည္ စာကႏွစ္အနည္းငယ္ၾကာေနၿပီဆိုတာ ဝါၾကင္ၾကင္ျဖစ္ေနတ့ဲစာရြက္အေရာင္ကိုၾကည့္ရင္သိႏိုင္သည္
YOU ARE READING
Maung(Completed)
General Fictionျမတ္ႏိုးစြာခ်စ္ခ့ဲမိေသာဤလူသားကို"ေမာင္"ဟု႔ေခၚသည္ မြတ်နိုးစွာချစ်ခဲ့မိသောဤလူသားကို"မောင်"ဟု့ခေါ်သည်