ျမတ္သုတကေကာင္းကင္စကားကိုပဲနားေထာင္ေနကာဘာမွျပန္မေျပာ
"မင္းေျပာၾကည့္စမ္းပါ သုတ မင္းအစ္က္ိုကအရမ္းလြန္လြန္းတယ္ေလ..မဟုတ္ဘူးလား"
"မင္းလည္းအမွားက်ဴးလြန္ခ့ဲတာပဲေလ"
"ငါ့ခံစားခ်က္ကိုငါေဖာ္ထုတ္တာက..ဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ားမွားသြားခ့ဲလို႔လဲ..ငါဘယ္ေလာက္ဒုကၡေရာက္ခ့ဲလဲဆိုတာ မင္းသိရ႕ဲလား"
Flash back start(ျမတ္သုတတို႔7တန္းတုန္းကပါ)
အတန္းထဲကလူေတြကသူတို႔သူငယ္ခ်င္းေတြန႔ဲအုပ္စုလိုက္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္စကားေျပာေနၾကေပမယ့္..ျမတ္သုတကအျမဲတမ္းလိုလိုတစ္ေယာက္တည္းေထာင့္မွာကပ္ၿပီးစာအုပ္ဖတ္ေနတတ္သည္...ငယ္ငယ္ကတည္းကအ့ဲလိုလူအမ်ားႀကီးန႔ဲေနရတာထက္စာရင္တစ္ေယာက္တည္းေအးေဆးေနရတာကိုပိုၿပီးသေဘာက်၍သူငယ္ခ်င္းလည္းမထားျဖစ္...အတန္းေဖာ္ေတြကလည္းသူတို႔အုပ္စုန႔ဲသူတို႔႐ွိၿပီးသားျဖစ္၍ျမတ္သုတကိုစိတ္မဝင္စားၾက..ဒါေပမယ့္ေက်ာင္းကိုမၾကာခင္ကမွေျပာင္းလာတ့ဲေက်ာင္းသားသစ္ ေကာင္းကင္ရိပ္ကေတာ့ အတန္းထဲစဝင္ကတည္းက ျမတ္သုတကိုသတိထားမိခ့ဲသည္"ငါဒီမွာထိုင္လို႔ရလား"
ေကာင္းကင္အသံၾကားေတာ့ ျမတ္သုတကစာအုပ္ဖတ္ေနရာကေနေမာ့ၾကည့္ကာ ေခါင္းတခ်က္ၿငိမ့္ျပသည္
"ေက်းဇူးေနာ္"
ေကာင္းကင္ကလြယ္အိတ္ကိုခံုေစာင္းထဲထည့္ၿပီးသည္န႔ဲ ျမတ္သုတဖက္ကိုလွည့္ကာမိတ္ဆက္သည္
"ငါ့နာမည္က ေကာင္းကင္ရိပ္..ေက်ာင္းသားသစ္ပါ..မင္းန႔ဲသူငယ္ခ်င္းလုပ္လို႔ရလား"
"ငါန႔ဲသူငယ္ခ်င္းလုပ္ရင္ပ်င္းဖို႔ေကာင္းမွာေနာ္"
"ရတယ္.."
"ေကာင္းၿပီေလ..ဒါဆိုလည္းသူငယ္ခ်င္းလုပ္ၾကတာေပါ့..ငါ့နာမည္ကျမတ္သုတ"
![](https://img.wattpad.com/cover/235167944-288-k181697.jpg)
YOU ARE READING
Maung(Completed)
General Fictionျမတ္ႏိုးစြာခ်စ္ခ့ဲမိေသာဤလူသားကို"ေမာင္"ဟု႔ေခၚသည္ မြတ်နိုးစွာချစ်ခဲ့မိသောဤလူသားကို"မောင်"ဟု့ခေါ်သည်