"ဘယ်ရောက်သွားတာလဲ...ခုနကတွေ့လိုက်ပါတယ်..."
လေပြေ သုတအနောက်လိုက်ရင်း လမ်းမှာအရေးပေါ်လူနာကိုတင်ထားတဲ့ကုတင်ကဖြတ်သွား၍ သုတကိုမျက်ခြေပြတ်သွားသည်
"ဒီဆေးရုံရဲ့တစ်နေရာရာမှာပဲရှိမှာပါ..."
......................
"သုတ..ပြန်လာပြီလား...အန်တီကတော့ပြန်သွားတယ် သူတူ့မရေမွှာပေါက်နေပြီလို့ ဖုန်းဆက်လို့.."
"ဟုတ်..အစ်ကို..ကောင်းကင် မင်းလည်းပြန်ချင်ပြန်လို့ရတယ်နော်...မင်းအလုပ်တွေကိုပစ်ပြီးဒီကိုလာပေးတာအားနာစရာကြီး.."
"ရပါတယ်...ငါ့အလုပ်တွေက သိပ်အရေးကြီးတာတွေမရှိလို့်ပါ.."
"...အော်..အွန်း...အစ်ကို အစာတခုခုစားမလား..."
"မစားသေးပါဘူး သုတရာ...ဒါနဲ့ အစ်ကိုတို့အိမ်ကော.."
"........အိမ်ကို ဘဏ်ကသိမ်းသွားပြီ...အစ်ကို..."
"....အကုန်လုံး အစ်ကို့အမှားတွေပါ..အစ်ကိုသာဒီထက်ပိုပြီးသတိထားခဲ့မယ်ဆိုရင် ဒါတွေဖြစ်မှာမဟုတ်ဘူး.."
"မဟုတ်ဘူး အစ်ကို့အမှားမဟုတ်ပါဘူး...ကိုယ့်ကိုကိုယ်အပြစ်တင်မနေပါနဲ့တော့ အစ်ကိုရယ်.."
"........အင်းပါ...အခုလောလောဆယ် သုတဘာမှမစားရသေးဘူးမလား..တခုခုစားလိုက်ပါလား.."
"ဟုတ်တယ် သုတ ငါဝယ်လာတဲ့ကြက်ဆီထမင်းစားလိုက်.."
ကောင်းကင်ကပြောတော့ မင်းမြတ်ကသူ့ညီနားကိုမကပ်နဲ့ဟူသောအကြည့်ဖြင့် ကောင်းကင်ကိုလှမ်းကြည့်သည် ကောင်းကင်ကလည်းမင်းမြတ်ရဲ့အကြည့်ကို ဂရုမစိုက်ပဲ ကြက်ဆီထမင်းဘူးကိုသုတဆီယူလာပေးသည်
"...အစ်ကို...ကောင်းကင်ကလူကောင်းတစ်ယောက်ပါ...အရင်ကသူမှားခဲ့တဲ့အမှားတွေအတွက် သုတကိုပြန်ပြီးတောင်းပန်ပြီးပြီ သုတခွင့်လွတ်ပါတယ်..အစ်ကိုလည်းကောင်းကင်ကိုခွင့်လွတ်လိုက်ပါနော် သူကသူငယ်ချင်းကောင်းတစ်ယောက်ပါ..ပြီးတော့ ကောင်းကင် မင်းလည်းငါ့အစ်ကို့အပေါ်အမုန်းတွေမထားပါနဲ့တော့ နော်ငါတောင်းဆိုပါတယ်.."
သုတပြောပေမယ့် 2ယောက်လုံးကဘာမှပြန်မပြောပဲ အသံတိတ်အကြည့်ချင်း စစ်တိုက်နေကြသည်
YOU ARE READING
Maung(Completed)
General Fictionျမတ္ႏိုးစြာခ်စ္ခ့ဲမိေသာဤလူသားကို"ေမာင္"ဟု႔ေခၚသည္ မြတ်နိုးစွာချစ်ခဲ့မိသောဤလူသားကို"မောင်"ဟု့ခေါ်သည်
