"ညေန3နာရီခြဲေတာ့မယ္.."
"3..3နာရီခြဲေတာ့မယ္...အိမ္ျပန္ရမယ္.."
အလ်င္စလိုန႔ဲသုတ ထရပ္ေတာ့ မင္းသခင္ကလက္ကိုဆြဲကာျပန္ထိုင္ေစသည္
"ဘာေတြေလာေနတာလဲ..အရင္ထိုင္ၿပီးေဆးလိမ္းဦး..ၿပီးမွငါျပန္လိုက္ပို႔ေပးမယ္"
မင္းသခင္ကသုတရ႕ဲနဖူးေလးကိုေဆးလိမ္းေပးသည္ သုတကၿငိမ္ေနၿပီးမင္းသခင္ရ႕ဲမ်က္ႏွာေလးကိုမရဲတရဲခိုးခိုးၾကည့္ေနသည္...
"ေအာ္...မင္းျမတ္သီဟဖုန္းဆက္တာ 10ခါေလာက္႐ွိေနၿပီ.."
"ဟမ္...ဆယ္..ဆယ္ခါေတာင္.."
သခင္ထသြားေတာ့မွ ျမတ္သုတ ကကုတင္ေဘးမွာခ်ထားတ့ဲ ဖုန္းကိုျပန္ၾကည့္သည္..အစ္ကိုဖုန္းေခၚထားတာေတြေရာ..message ပို႔ထားတာေတြေရာ..အမ်ားႀကီးပဲ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ အိမ္ကေနခိုးထြက္လာတာအစ္ကိုသိသြားၿပီလား..
ဖုန္းကိုၾကည့္ၿပီးမ်က္ႏွာရႉ့ံမ့ဲကာ ၿပိဳေတာ့မယ္မိုးလိုျဖစ္ေနတ့ဲ သုတကိုၾကည့္ၿပီး သခင္ေခါင္းခါလိုက္သည္
'ဘာလို႔ သူ႔အစ္ကို႔ကိုဒီေလာက္ေၾကာက္ေနတာလဲ..'
"လိုက္ပို႔ေပးေနာ္...မင္းသခင္..ျမန္ျမန္ေလး"
"ထ..သြားမယ္..."
မင္းသခင္ကအခန္းထဲကထြက္သြားေတာ့ သုတလည္းေနာက္ကေနလိုက္လာသည္
"ကြၽန္ေတာ္ အျပင္သြားလိုက္ဦးမယ္"
"ဟုတ္က့ဲပါသခင္ေလး"
"ဦးေအးႀကီး.ကြၽန္ေတာ့္ကိုဆိုင္ကယ္ေသာ့ေပးဦး"
ျခံေစာင့္ဦးေလးႀကီးတစ္ေယာက္ကသခင့္ကိုဆိုင္ကယ္ေသာ့လွမ္းေပးလိုု္က္သည္...
"တက္.."
"ဟင္...ဆိုင္ကယ္န႔ဲလား"
သုတကိုယ့္အေ႐ွ႕မွာရပ္ထားတ့ဲဆိုင္ကယ္အနီေရာင္ကိုၾကည့္ေနမိသည္
YOU ARE READING
Maung(Completed)
General Fictionျမတ္ႏိုးစြာခ်စ္ခ့ဲမိေသာဤလူသားကို"ေမာင္"ဟု႔ေခၚသည္ မြတ်နိုးစွာချစ်ခဲ့မိသောဤလူသားကို"မောင်"ဟု့ခေါ်သည်
