HDSeries 1: Eros Han

UNANG KABANATA

SUE'S POV

          "Sue? Huy. Okay ka lang?" Someone asked while I slowly opened my eyes. My sight is kinda blurred, but I can see who's this goat.

"O-okay lang. Just a... Bad paper dream?" Pagbibiro ko pa habang bahagyang kinakamot ang ulo ko. Natagpuan ko na lang ang sarili ko na nakaupo sa harap ng limpak-limpak na papel. Kadalasan na 'kong nakakatulog habang nagtatrabaho dahil sa puyat at pagod.

"Yan kasi. Sabi ko naman sayo, pagpahingahin mo rin minsan sarili mo! 'Yan tuloy, maski sa panaginip mo hinahabol ka na ng papel." Aria said and laughed like there's no tomorrow. Sinamaan ko naman siya ng tingin. "Corny mo Aria. Umalis ka na nga dito." Pagsusungit ko sa kaniya. "Joke lang, ito naman. Pumunta ako dito kasi may sasabihin ako." She said. Tumingin naman siya sa phone niya at halatang nagulat.

"Geez, 9:38 AM na pala. Sue, I have to go. Bye na! Mwuaps." Sabi niya at hinalikan ako sa pisngi mula sa likuran ko, at saka lumabas na ng kwarto. Akala ko ba may sasabihin siya?

After some moment, the door opened again and Aria showed up. "Oo nga pala, kita tayo mamayang 10 o'clock sa coffee shop ha? Hihintayin kita. Bye!" She said and flied a kiss and then closed the door for the second time.

I saw myself sitting in front of a table inside a room full of papers, a laptop and a phone above my table, and a typewriter in front of me. The room is being filtered by the sun rays coming from the outside of the window, and is the only source of light.

Obviously, I'm a writer. Or should I say, laos na manunulat. At dahil walang wala na 'ko, napilitan akong magtrabaho para sa isang tao; si Bill. Panot siya, nakasuot ng salamin, ano pa bang importante sa kaniya? Nagsusulat ako para sa company niya, magpapasa ako sa kaniya ng story every month, ipa-publish niya, at kapag pumatok sa mga readers, suswelduhan niya 'ko. Parang dati lang, nagsusulat pa 'ko para sa sarili ko. Pero ngayong natapos na ang oras ng pagiging sikat ko, nagsusulat na 'ko kapalit ng pera.

I scratched my head once again. Nalulunod na naman ako sa mga papel, nakakastress. Pero hindi ko pa natatapos yung next chapter. Ang hirap kayang mag-isip ng next scene para sa story, tapos ibang pangalan yung makikinabang.

I looked at the analog clock na nasa table ko. It's already 9:40, meron pa 'kong 20 minutes para mag-ayos.

I sighed and stood up, nagsimulang mag-pulot ng mga nagkalat na papel sa lapag, at in-arrange iyon lahat sa table ko. Yung ibang naka-crumple, dineretso ko na sa basurahan. Pansin ko na lahat 'yon, it's either hindi tapos na paragraph, or may drawing na unggoy.

9:58 AM na 'ko natapos kakaayos ng kwarto ko. Maaksaya talaga 'ko sa bond paper. Ngayon naman, I'm standing in front of my 6 ft. mirror. I'm not wearing any make-up since hindi naman ako mahilig sa mga gano'n. I brushed my very short boycut hair. Uh, I don't need any comb to fix my hair. And then kinuha ko yung gray cardigan ko at saka ito sinuot, covering my turtle neck long sleeve black clothe. Naka-black jeans din ako't naka-black high cut rubber shoes. Call me 'baduy' pero I will never wear dress that will show any of my skin except of course my hands and face.

10:00, I am ready to go. I was about to walk away from the mirror when someone opened the door, at iniluwa nito ang taong kaluwa-luwa naman talaga. Dejoke, ang harsh ko kay Bill.

"B-Bill? Anong ginagawa mo dito?" Nagtataka kong tanong. Of course, even if sanay na 'kong lagi na lang na bigla niyang binubuksan yung pinto ng apartment ko, it's very unusual na sa ganitong oras at araw, dadalaw siya? Kadalasan kasi, pumupunta lang siya dito kapag siya na mismo yung kukuha ng story ko.

"I'm just cheking up on you. Kamusta, Sue?" Tanong niya at dire-diretsong pumasok sa kwarto ko. For me, parang normal na lang na ganito yung trato niya sa'kin. Lagi niyang pinapamukha sa'kin na sinuswelduhan niya lang ako at dapat ayusin ang trabaho ko. "O-okay lang. For now, wala muna akong gagawin kasi—"