HDSeries 1: Eros Han

IKAAPAT NA KABANATA

EROS' POV

I continued making my fingers dance through the keyboards. I closed my eyes and danced a little, swaying my body while listening to the sound of the piano.

I can feel it, she's already here.

I heard some footsteps, the reason why my heart almost skipped a beat.

The footsteps stopped but I still continued playing, until I heard her voice said,

"C-claire de lune..."

Of course, she know that. Debussy, my good old friend, played that in front of her.

I opened my eyes, and saw her beautiful face once again. Walang pinagkaiba, liban na lang sa boycut hair niya. Ngayon ko lang siya nakitang magpaputol ng buhok, na sobra namang bumagay sa kaniya.

She looked like an angel, her innocent face matches with her white dress. For I know, she don't like skirts and shorts. Walang pinagbago, siya pa rin ang Hermosa na nakilala ko.

She's now looking at me, so I stopped playing the piano. I looked back at her. Her dress matches with mine, cause I'm wearing white formal suit. I usually wear formal clothes even when I'm inside of my house, so that when she saw me again, she will be impressed. Gusto niya kasi sa mga lalaking pormal manamit.

Tumayo na 'ko at naglakad papalapit sa kaniya. Bawat hakbang ko, rinig ko ang mabagal na pagtibok ng puso ko. Hindi naman na bago sakin ang makita siyang muli, pero sa tuwing mawawala siya, kailangan ko pang maghintay para muli siyang bumalik sakin;

Yun nga lang, lagi akong nawawala sa alaala niya, kaya nililigawan ko siya ng paulit-ulit and her 'yes' never failed to make me cry.

I smiled at her, pero para siyang gulat na gulat. Ewan ko, siguro nararamdaman niya rin yung nararamdaman ko. Alam kong kahit papaano, may alam siya tungkol sakin. Kasi naniniwala ako na kung ano man ang nakakalimutan ng utak, hinding hindi 'yon makakalimutan ng puso.

"Hi." I said while still wearing that smile on my face. Tinitigan niya lang ako na para siyang nakakita ng multo. Hindi na 'ko magtataka, lagi naman siyang ganito.

Kung pwede lang, kanina ko pa siya niyakap ng mahigpit dahil sobrang nami-miss ko na siya. Pero alam ko na magagalit siya sakin kaya 'wag na lang muna ngayon.

"A-ako nga pala si Eros Han. How may I help you?" Tanong ko sa kaniya. Hindi naman siya naka-imik pero she cleared her throat. Maya-maya pa'y may dumating na babaeng may dalang tupperware.

"Sue! Nandito ka lang pala. Sorry natagalan, nagpicture pa kasi ako. Ay, hi Mr. Eros!" Sabi niya nang makita niya ako, at nakipag-shakehands naman siya. "Ako nga pala si Aria Montenegro. Nice meeting you!" Magiliw niyang sambit.

"B-bakit nga pala kayo nandito?" Tanong ko. "Bakit ayaw mo ba?" Tanong naman pabalik ni Hermo- I mean, Sue. Hay nako, wala ka pa rin talagang pinagbago, pilosopo ka pa rin.

"Ano ka ba Sue. By the way, nandito kami para i-welcome ka! Ito, may dala kaming lasagna para sa'yo." Nakangiting sambit ni Aria at saka iniabot sakin yung tupperware. Tiningnan ko si Sue, mukhang hindi siya natutuwa. Maya-maya magwa-walk out na 'to haha.

"Uhm, gusto niyong... Sumabay kumain ng lunch? Wala rin kasi akong kasama dito sa bahay so..." Sambit ko. "No thanks." Sabi ni Sue at maglalakad na sana paalis, pero pinigilan siya ni Aria.

"Ano ka ba? Pumayag ka na!" Bulong ni Aria kay Sue, at saka tumingin sakin. "Sige, saan ba kitchen niyo? Ang laki kasi ng bahay mo eh." Dagdag pa ni Aria. "This way." Sabi ko at inunahan na silang maglakad papuntang kitchen.

Nang makarating na kami ng kusina, tumambad sa kanila ang mga utensils at kitchen equipments na properly organized. Merong counter sa gitna at mga upuan, mga hanging cabinets, at kung ano-ano pa. Kakalipat lang namin dito sa subdivision last week pero kumpleto na agad lahat.

We ate lunch together sa dining area. Nanay Luz cooked for us, at ngayon ay kinakain naman namin yung lasagna na dala ni Aria. "So, how's lunch?" Tanong ko at sumubo ng piece of lasagna.

"Hm, okay lang. Masarap yung luto ng yaya mo, diba Sue?" Sabi ni Aria at siniko si Sue. Parang napakalalim ng iniisip niya, hindi rin siya nagsasalita simula kanina. I'm pretty sure, iniisip niya kung sino ba 'ko at kung bakit napaka-pamilyar ko sa kaniya.

"Uh, uuwi na ba kayo after this?" Tanong ko ulit. "Sana, may gagawin pa kasi ako eh. Alam mo na, business things. Ikaw ba, Sue?" Sagot ulit ni Aria at sabay naming tiningnan si Sue.

Please, Sue. 'Wag ka na munang umalis. Marami pa 'kong ipapaalala sayo.

"A-ah, oo. Magsusulat pa 'ko. Salamat pala sa lunch. Sige bye. Tara na Aria." She said at tumayo na. "Huh? Hindi mo pa nga nababawasan yung lasagna mo!" Sambit naman ni Aria.

"Oo nga, Sue. A-ayaw mo ba'ng mag-stay muna kahit saglit? Tapusin mo muna yung kinakain mo." Mahinahon kong sabi. Kabisado ko na siya, at kapag ayaw niya, ayaw niya.

Pero sana magbago ang isip mo, Sue. 'Wag ka muna aalis, please.

"No thanks. Ipakain niyo na lang sa aso niyo. O kapag wala kayong aso, sa halaman niyo na lang. Marami pa 'kong gagawin, at mahalaga ang oras ko. I won't waste my time talking nonsense here." Dire-diretso niyang sambit kaya hindi na 'ko nakapalag kasi magagalit lang siya kapag kinontra siya.

"Mr. Han, s-sorry ha? Attitude lang talaga yung babaeng 'yon. Pero, sana hindi ka galit samin." Sabi niya, bakas sa mukha niya ang pag-aalala kaya nginitian ko siya. "No worries, I understand. Basta kung may problema kayo, nandito lang ako." I answered.

Lagi naman akong nandito kahit walang problema si Sue. And I'll always be on her side, forever.