Zawgyi
"တီ.....တီ.....တီ....."
Alarm သံျမည္လာသည္ႏွင့္ အလိုအေလ်ာက္ လက္က ဖုန္းကို ပိတ္လိုက္ၿပီးသား။ေကာင္းစြာအိပ္ရာမႏိုးေသးေပမယ့္ လွဲမေနပဲ၊ အရင္ထိုင္ေနလိုက္သည္။ မ်က္လံုးကေတာ့ အခုထိ အိပ္ရာထလိုသည့္ဆႏၵႏွင့္ဆန္႔က်င္စြာ ပိတ္က်ေနတုန္း။
"ေအာ္ ဆူဟိုႏိုးၿပီလား"
"အာ...Nae....Hyung"
"ငါဒီဘက္မွာ ဆူဟို"
ဒိုေယာင္းHyung အသံရွိရာ လွည့္ရမည့္အစားေက်ာခိုင္းရက္သားႏွင့္ ေျပာေနမိသည္မွန္းပင္ကိုယ့္ကိုကိုယ္မသိ။
"Mian ....Hyung...."
လည္ပင္းကို ပြတ္ရင္း Hyung ကို ရယ္ျပၿပီးအားနာမိသလို ေတာင္ရွိသြားသည္။အိပ္ရာႏိုးႏိုးခ်င္း အလြဲေတြလုပ္မိေနျပန္သည္။
"အိပ္ရာေျပာင္းအိပ္လို႔ ေကာင္းေကာင္း အိပ္မေပ်ာ္ဘူးထင္တယ္"
"အဲ့လိုေတာ့လည္း မဟုတ္ပါဘူး Hyung. ညကနည္းနည္း အိပ္တာေနာက္က်သြားလို႔ "
"လန္းဆန္းသြားေအာင္ မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးရင္ ေရပါခ်ိဳးလိုက္ေပါ့။အခ်ိန္ေတာ့ ရေသးပါတယ္၊ ဆိုဟီးမႏိုးေသးဘူး"
"Nae Hyung..."
ဒိုေယာင္း Hyung ထြက္သြားၿပီးေနာက္ ဆူဟို အိပ္ရာခင္းနဲ႔ေခါင္းအံုးကို တခါတည္းသိမ္းၿပီးဘီဒိုထဲထည့္သိမ္းလိုက္သည္။ ကိုရီးယားရိုးရာအိမ္ပံုစံျဖစ္တာေၾကာင့္ ဒီအိမ္ကအခန္းေတြအားလံုးမွာ ကုတင္မရွိပဲ ၾကမ္းခင္းေပၚမွာပဲ အိပ္ရသည္။ ၾကမ္းျပင္မွာ မအိပ္တာၾကာေတာ့ ေညာင္းညာသလိုျဖစ္ေပမယ့္လည္း သိပ္မၾကာခင္မွာ ေနသားက်သြားတာပါပဲ။
ဖုန္းက lock screen ဆီ အၾကည့္ေရာက္ေတာ့ ဘာ missed call မွာမေတြ႕ရတာေၾကာင့္ လူကစိတ္ထဲမွာ ကသိကေအာက္ႏွင့္။ sms ေလးတေစာင္ေတာင္ ဦးဆီက မလာတာမို႔ တခုခုမ်ား ျဖစ္ေနလို႔လားလို႔ေတြးမိေနၿပီ။ဒါမွမဟုတ္ စိတ္မ်ားဆိုးသြားတာလား၊ ခုထိ အိပ္ရာမႏိုးေသးလို႔လား စတဲ့ဇေဝဇဝါအေတြးေတြနဲ႔ မနက္ခင္းက လူကို အလိုလို လန္းဆန္းမႈမရွိေစေတာ့။
မေန႔ညက ဆိုဟီးကို အိမ္ျပန္အပို႔ၿပီးမွာ အခ်ိန္က ၈နာရီဝန္းက်င္ျဖစ္ေနၿပီ။ ဒီအခ်ိန္ဆို ဦးလည္းအလုပ္ကျပန္ေရာက္လို႔ ညစာစားၿပီးမွာ ျဖစ္သလိုFei Jie နဲ႔ ဥကၠဌႀကီးတို႔လည္း အနားယူေနေလာက္ျပီ။ အိမ္ျပန္မေရာက္လို႔ စိတ္ပူေနမယ့္ ဦးအေၾကာင္းကို ဆူဟိုသိေနေပမယ့္ ဖုန္းေလးတခ်က္ေတာင္ မဆက္ျဖစ္ခဲ့။
YOU ARE READING
COTTON CANDY
Romance☁Cotton candy skies why can't you be mine?☁ #Xingho Fanfiction #Primrose_vanilla Cover by @Amaryllis_Lian
