Zawgyi
"ေဒၚေလး"
"......"
"ေဒၚေလးလို႔"
ဆိုဟီး ဆူဆူေအာင့္ေအာင့္ျဖင့္ ေဘး၌ အတူထိုင္ကာ သစ္သီးခြာျခင္း၌ အာရံုႏွစ္လ်က္ရွိေသာ ေဒၚေလးအား မထူးမခ်င္းေခၚသည္။
"ေအး...ေျပာ"
ေဒၚေလးကေတာ့ ဆိုဟီး အသံလည္း အာရံုထားဟန္မရွိ၊ ၿပီးလြယ္စီးလြယ္သာ ျပန္ေျဖသည့္အခိုက္ ဆိုဟီး မ်က္ေမွာင္ၾကံဳ႕လ်က္ ရွိ၏။
"ဆိုဟီးေမးတာ အမွန္အတိုင္းေျဖေနာ္"
"ဘာတုန္း ဆိုဟီးရဲ႕"
ေလကို ေသခ်ာရႉသြင္းၿပီးမွ ဆိုဟီး စိတ္ဒံုးဒံုးခ်ကာေျပာသည္။
"ဆိုဟီးက ေကာက္ရတာမလား"
"ေဟ!"
"အမွန္တိုင္းေျပာရပါ ရတယ္၊ Omma ကို ျပန္ မေျပာဘူး ကတိေပးတယ္"
နားလည္မႈ အျပည့္အဝထားရွိေပးမည့္ စတိုင္၌ ရုပ္တည္ျဖင့္ ေမးေနေသာ ဆိုဟီးအားၾကည့္ရင္း ေဒၚေလးလည္း အေတာ္ စိတ္ညစ္သြားဟန္ရွိသည္။
ဤသည္ကို ၾကည့္ကာ ဆိုဟီး တကိုယ္ေတာ္ ေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္၏။
"အင္း...ထင္ေတာ့ ထင္ပါတယ္၊ အဲ့လိုပဲျဖစ္မွာလို႔၊ ရတယ္ ေဒၚေလး ဆိုဟီးကို ႏွစ္သိမ့္ေပးဖို႔ မလိုပါဘူး၊ ႀကိဳၿပီး စိတ္ျပင္ဆင္ထားပါတယ္"
အိမ္ေရွ႕ထိုင္ခံုမွာ ထိုင္ၿပီး သစ္ေတာ္သီးစိတ္ကို တျမံဳျမံဳဝါးရင္း ဆိုဟီးေခါင္းတညိတ္ညိတ္။ အခုေတာ့ အားလံုးကိုနားလည္သိရွိသြားပါၿပီဆိုသည့္ စာတန္း သည္ မ်က္ႏွာတြင္ကပ္ထားသည့္ အလား ေနေနသည္ကို ျမင္ေနရသည့္ ေဘးကေန အသီးထိုင္ခြာေပးေနတဲ့ ေဒၚေလးကေတာ့ေခါင္းတခါခါႏွင့္။
"ေအးေအးေနစမ္းပါ ဆိုဟီးရယ္၊ အခုမွ စိတ္ေအး မလိုရွိတုန္း ညည္းက ထေဖာက္ခ်င္ေနျပန္ၿပီ"
"မဟုတ္ရင္ ဘာျဖစ္လို႔ Oppa နဲ႔ Omma က ဘာလုပ္လုပ္ ဆိုဟီးကို အသိမေပးပဲ ေနပါ့မလဲ၊ အငယ္ဆံုးဆိုၿပီး အေရးေပးခံရမလား မွတ္ပါတယ္၊ အခုေတာ့ ဘယ္သူ႔မွ ေခါင္းထဲေတာင္ မရွိၾကဘူး"
ရွံု႔မဲ့ေနေသာ မ်က္ႏွာျဖင့္ ပန္းကန္ထဲရွိ ေနာက္ထပ္ သစ္ေတာ္သီး သံုးစိတ္ခန္႔ကို ခက္ရင္း၌ ဆက္တိုက္စိုက္ကာတလုတ္တည္း စားပစ္လိုက္၏။
YOU ARE READING
COTTON CANDY
Romance☁Cotton candy skies why can't you be mine?☁ #Xingho Fanfiction #Primrose_vanilla Cover by @Amaryllis_Lian
