Zawgyi
တေနကုန္ ညေနေစာင္းသည္အထိ ဆိုင္မွာသာေနၿပီး
ေနာက္ ဆူဟို အိမ္ျပန္လာသည္။
ေန႔လည္စာစားၿပီးခ်ိန္အထိ လွည့္ပတ္ၿပီး အိမ္မျပန္ပဲေနေနတဲ့ သူ႔ကို ဦးက ဆူလိုက္လို႔ စိတ္ကလည္း သိပ္မျကည္ခ်င္။
အိမ္မျပန္ခ်င္ပါဘူးလို႔ မေျပာရံုတမယ္
ေပေတၿပီး ေနေတာ့မယ့္ ဆူဟို႔ စိတ္ကို သိေနပံုရတဲ့ ဦးက မျဖစ္မေနအိမ္ျပန္ဖို႔ေျပာထားသာ မဟုတ္ရင္
အခုလို ေလးလံေနတဲ့ ေျခလွမ္းေတြနဲ႔ ျပန္ျဖစ္မွာ
မဟုတ္မွာ ေသခ်ာသည္။
အတူသြား အတူလာခြင့္မရွိတဲ့ စည္းကမ္းခ်က္ႀကီး
ေၾကာင့္ သူတလမ္း ကိုယ္တလမ္းျပန္ဖို႔က်လည္း လမ္းက တူေနျပန္ေတာ့ ကိုယ္တိုင္ပဲအရင္ဆံုး ထြက္လိုက္သည္။ ဒါေပမယ့္ အိမ္ကို မသြားခင္ Halraboji တို႔ဆီ အရင္ဝင္ရမွာမလို႔ အဆင္ေျပသြားသည္လို႔ပဲ ဆိုရမလားမသိ။
ဖုန္းဆက္ၿပီး လွမ္းေခၚတဲ့တာက ဘာအေၾကာင္း ေၾကာင့္ဆိုတာ မေျပာေပမယ့္ တလက္စတည္း အိုမားကို ကူျပီး နားခ်ေပးဖို႔ေတာ့ ေျပာၾကည့္ဖို႔ စိတ္ကူးထားသည္။
ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ Halmoni ေရာ၊ Halraboji ကပါသေဘာတူၾကလို႔ ဆူဟို႔စကားေတာ့ နားေထာင္ေပးၾကေလာက္မွာပါလို႔ေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္မိ
သည္။
ဆူဟို ျခံတံခါးဖြင့္ၿပီး အထဲဝင္ဝင္ခ်င္းမွာ ၾကားလိုက္
ရသည့္ စကားသံအခ်ိဳ႕။
"ကေလးေတြ အတြက္လည္း စဥ္းစားပါဦး သမီးရယ္
အရမ္း မျမန္လြန္းေနဘူးလား"
"အမ်ားႀကီး စဥ္းစားၿပီးပါၿပီ။ ဒီ့ထက္ပိုၿပီး တျခား နည္းလမ္းလည္း မေတြ႕ေတာ့ဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္"
"ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဒါေတာ့မဟုတ္ေသးပါဘူးကြယ္"
"ကြ်န္မ ဒီေန႔အထိ ဘယ္လို စိတ္နဲ႔ အသက္ရွင္ ခဲ့ရသလဲAppa တို႔ အသိပါ။ ေနာက္တႀကိမ္ေတာ့ အျဖစ္မခံႏိုင္ပါဘူး Appa..."
နားစြန္နားဖ်ား ၾကားရသည့္ စကားေတြေၾကာင့္ နားမလည္ႏိုင္မႈနဲ႔ ေတြေဝေနခ်ိန္မွာ ရပ္ေနတဲ့ ဆူဟို႔ကို ျမင္သြားတဲ့ Halmoni...။
"ေဩာ္...ဆူဟိုေတာင္ ေရာက္လာၿပီပဲ"
Halraboji ပါ ျမင္သြားၿပီး ဆူဟို႔ကို လက္ယပ္ေခၚတဲ့အခ်ိန္ထိ Omma ကေတာ့ ေက်ာခိုင္းထားစဲ။
YOU ARE READING
COTTON CANDY
عاطفية☁Cotton candy skies why can't you be mine?☁ #Xingho Fanfiction #Primrose_vanilla Cover by @Amaryllis_Lian
