Zawgyi
ဆူဟို ဥကၠဌႀကီးနားေနရန္အခန္းကို ေသခ်ာ
ျပင္ဆင္ေပးၿပီးေနာက္ ျပန္ထြက္လာေသာအခ်ိန္မွာ
၁၀နာရီေက်ာ္ခန္႔ရွိေနၿပီ။ အသက္ရႉရန္ပင္ေမ့ေလ်ာ့ေန
သူလို အခန္းျပင္ေရာက္မွ ေလကို ေျဖးေျဖးခ်င္းရႉရင္း
ကိုယ့္ကိုကိုယ္လဲက်မသြားေအာင္ သတိထားေနရ
သည္။
တျခားဘာအေတြးမွမထြက္လာေသးခင္မွာ စိတ္က ဦး
ဆီေရာက္ေနသည့္အတြက္ ဒီကိစၥအတြက္ ဦးဘယ္လို
မ်ားေျဖရွင္းခ်က္ေပးလိမ့္မလဲဆိုတာကိုေတြးရင္း
ရင္ေမာေနရသည္။မီးေရာင္ပ်ပ်သာရွိသည့္ ေလွကား
ကေနတေျဖးေျဖးခ်င္းတက္သြားၿပီး ဦးရဲ႕အခန္းဆီကို
အရင္သြားသည္။
"ေဒါက္...ေဒါက္..."
တံခါးေခါက္ၿပီး အသာအယာဖြင့္လိုက္ေတာ့ ေမွာင္မိုက္
ေနေသာ အခန္းေၾကာင့္ ဆူဟို႔စိတ္ထဲ အနည္းငယ္တုံ႔
ဆိုင္းသြားသည္။တေနကုန္ပင္ပန္းသြားလို႔ ေစာေစာအနားယူတာဆိုကိစၥမရွိေပမယ့္ ဦးက ဒီအခ်ိန္ဆို အိပ္
ေနမက်သည္မို႔ ဆူဟို႔စိတ္ထဲ တမ်ိဳးတမည္ျဖစ္ေနျခင္း။
တခါတေလေတာ့ ဦးလည္း ေကာင္းေကာင္းအနားယူ
ေစခ်င္သည့္အတြက္ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္မည္ဆို
ေသာေၾကာင့္ အခန္းျပင္ျပန္ထြက္မည့္အခိုက္
မရင္းႏွီးသည့္ အေငြ႕အသက္ရနံ႔အခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ ဆူဟို
လွည့္ၾကည့္မိသည္။စိတ္အထင္သက္သက္မဟုတ္
ေၾကာင္း တေငြ႕ေငြ႕ပ်ံ႕လြင့္ေနသည့္ မီးခိုးေငြ႕တို႔ကို
ေတြ႕ျမင္ရမွသိလိုက္သည္။
"ဦး...."
ခပ္မွိန္မွိန္လေရာင္ေအာက္၌ ထင္သာလ်က္ရွိေသာ
ဦးရဲ႕ ခန္႔ညားသည့္ မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာက အေတြးနယ္
ထဲ နစ္ေျမာေနသည့္လူတစ္ေယာက္ႏွယ္။ဆူဟို႔ေခၚသံ
ၾကားမွ လက္ထဲက စီးကရက္ကို ရွိုက္ဖြာကာ
အခိုးအေငြ႕တို႔ကို မႈတ္ထုတ္ၿပီးေနာက္ လက္က်န္ကို
မီးၿငိွမ္းလိုက္သည္။
"ေဆာရီး...ေဘဘီ။ေရာက္ေနတာၾကာၿပီလား"
ႏြမ္းလ်ေနသည့္ၾကားမွ ေဖ်ာ့ေတာ့ေသာ အျပံဳးတို႔ျဖင့္
ဆူဟို႔ကို ၾကည့္ေနေသာ ဦး၏ အသြင္သည္ ဘာလို႔မွန္း
မသိ နာက်င္ခံစားေနရလြန္းသလို။တခါမွ မသိခဲ့ဖူး
ေသာ ဦးရဲ႕ပံုရိပ္တစ္ခုက ဆူဟို႔အတြက္ ဝမ္းနည္းမႈကို
အလိုလို ျဖစ္တည္လာေစသည္။
YOU ARE READING
COTTON CANDY
Romance☁Cotton candy skies why can't you be mine?☁ #Xingho Fanfiction #Primrose_vanilla Cover by @Amaryllis_Lian
