✔Something Out There

SEXAGINTA

It was unusual to see the smaller moon at night, but it was even more unusual to see it slowly tilting away from Earth.

Gustuhin man niyang isiping namamalikmata lang siya, alam niyang malayo ito sa katotohanan. Maging ang ibang mga taga-Oblitus ay nakamasid sa kalangitan, tahimik na inaabangan ang anumang trahedyang paparating. Their faces held mixture of fear and curiosity as they watched the mini-moon's final moment.

The same fear and curiosity reflected in Celsius Cavanaugh's gunmetal blue eyes.

"Nangyayari na nga ang katapusan..."

Mahina siyang napamura habang iniisip ang kalagayan ng kanyang kapatid at ng iba pang mga tao sa asteroid na 'yon. Nang mapag-alaman nina Celsius ang tungkol sa sitwasyon sa New Eastwood, he couldn't help but feel pity for them. Oo, nag-aalala siya sa buhay ng mga taong hindi niya pa nakikilala. Dahil kahit saan mang sulok pa sila ng kalawakan manggaling, iisa lang ang sigurado ng binata...

Mga tao pa rin sila.

At hindi hadlang ang agwat sa teknolohiya o sa estado sa buhay para mabago ang kahulugan ng pagiging tao.

Hindi niya magawang kumalma. Habang tumatagal, lalong nanlalamig ang kanyang mga kamay sa kaba. Kulang pa ang mga bituin sa kalangitan para pawalain ang kanyang takot. His shaky breathe left an imprint in the cold air. The sky bled hues of pastel colors over the canvas of darkness, a wounded masterpiece called a "twilight".

"Mukhang ilang minuto na lang, tuluyan nang maglalaho ang 'second moon' ng Earth. Sayang. Maganda pa naman tingnan ang langit kapag dalawa ang buwan."

Nilingon ni Celsius ang lalaking nanggaling sa loob ng kweba. Bitbit pa nito ang isa mga binaon nilang tinapay kanina bago umalis ng Oblitus. From the corner of his eye, Celsius noticed Gabrio watching the moon in silence. Nakatingala lang ito sa kalangitan, walang bahid ng pagkataranta sa kanyang ekspresyon. In fact, there was a ghost of a smile on his face!

'What the fuck?'

"Tsk! Hindi ka man lang natatakot para sa kanila?" Nakasimangot niyang tanong dito. "They might die!"

Nagkibit lang balikat si Gabrio bago kumagat sa hawak niyang tinapay. With his mouth full, he answered, "Kapag natapos na ang lahat ng 'to, pwede ka talagang magbukas ng bakery, bata."

Celsius was dumbfounded.

That's when he noticed the violet burst of light.

*

"Four minutes, twenty-two seconds, ma'am!"

Someone called over the noise. Halos hindi na marinig ng ginang ang kanyang paligid. Nakatingin lang siya sa monitor at pinapakiramdaman ang pagkuha ng enerhiya ng teleportation system mula sa Pipes. Hinihigop nito ang enerhiyang nanggagaling sa apat na naglalakihang tubo ng New Eastwood. And they were above the center of these criss-crossed pipes, powering the entire system.

Mula sa kanyang kinaroroonan, para bang naririnig pa rin ni Amaris ang kaguluhan sa labas.

Maingay.

Nakabibingi.

Sa labas ng Fort Cassare, alam niyang natataranta ang mga tao habang pilit silang pinapakalma ng mga gwardiya ng Orionid Task Force.

Walang kamalay-malay.

"Four minutes, fifteen seconds!"

Unknowingly, her tired hazel eyes checked a particular screen. Nakakonekta ito ss CCTV sa kulungan nina Dmitri sa underground military base ng OTF. Nakaupo lang sa isang gilid ang kanyang anak at asawa kasama ng dalagang taga-Oblitus. Meanwhile, Devika and Erolle were still in each other's embrace.