✔Something Out There

QUADRAGINTA SEX

It was already sunset when Celsius Cavanaugh stepped out of the old shed.

Panandalian niyang tiningnan ang unti-unting pagbabago ng kulay ng kalangitan. Papalubog na ang araw at palitaw na ang ilang mga bituin. He can even see the outline of the moon. Hindi tulad ng kanyang kapatid, hindi niya nakahiligang tumingin sa langit. Nonetheless, even Celsius would be a fool to not appreciate the sky's beauty.

The sky that was so independent and ignorant from the terrible things happening on Earth.

"Kamusta na kaya sina Nesrin?"

Huminga nang malalim ang binata. Hindi niya maiwasang mag-alala para sa kanyang kapatid. The thought of sending her away to another "world" was starting to get on his nerves. Was he being overprotective again? Definitely. She was the only family he had left. Pero sa kabila nito, alam niyang kailangan na muna niyang isantabi ang kanyang takot na mawala si Nesrin.

Besides, Dmitri wouldn't let anything bad happen to his sister, right?

'Subukan lang niyang pabayaan si Nesrin, ako pa mismo ang pupunta sa kung nasaan sila ngayon para hampasin siya ng meter stick.'

He sighed. But just before his gunmetal blue eyes averted away from the sky, noon lang niya napansin ang isang kakaibang tanawin. Kumunot ang kanyang noo. 'Why haven't I noticed that before?' Sa unang tingin ay hindi ito maaaninag, but if you look closely, there was something in the sky that looks like...

"CELSIUS!"

Naagaw ang atensyon ng binata nang nilapitan siya ng isa sa mga volunteers. Base sa hitsura nito at sa bitbit niyang mga itak at patapat, mukhang handa na nga sila sa kanilang "duty".

Isang maangas na ngiti ang isinalubong sa kanya ni Damon, ang panganay na anak ng pamilyang Vixien. His parents were hesitant to let him tag along, but in the end, they couldn't do anything. "Hinihintay na tayo ng iba, boss! Nasabihan ko na sina Daf tungkol sa pagpapalit ng bantay."

Tumango si Celsius at inayos ang kanyang crossbow.

Tuluyan na niyang makalimutan ang kanyang nakita sa kalangitan.

Habang tinatahak ang hagdang hinulma sa lupa, agad na napansin ni Celsius ang kaba sa ekspresyon ng kanyang kasama. It wasn't susprising. Most of the volunteers were still nervous about this. A few moments later, Damon released a shaky breath, "Sa tingin mo ba may katapusan ang nangyayaring patayan dito sa Oblitus?"

Ni hindi lumingon si Celsius. Nakatuon lang ang kanyang atensyon sa harapan, ngunit sa likod nito ay kanina pa siya ginugulo ng mga tanong sa isip niya.

As a leader, he needed to motivate them. But as a human, he refuses to give them false hope.

"Sana."

Sana nga, magkaroon ng katapusan ng trahedyang nararanasan ngayon ng Oblitus.

*

The next hour passed by like the last rays of sunlight. Kasama ng mangilan-ngilang volunteers na mas piniling siguraduhin ang kaligtasan ng Oblitus kaysa maghintay ng milgaro sa templo, Celsius stationed himself near the edge of the land. Mula rito, ilang hakbang lang ang layo niya sa bangin---kung nasaan ang kapatagang kinalalagyan ng kanilang pamayanan.

With one of their old flashlights, he scanned the darkness.

'Hanggang ngayon, hindi pa rin namin alam kung ano ang dapat naming asahan. Nesrin told me something about a poison before...but  who injects the poison to kill the villagers?'

Posible kayang may taga-New Eastwood ang nagpupunta rito para isa-isa silang patayin? Pero paano sila nakakalusot sa mga bantay?

Shit.