Ev Arkadaşım | bxb (Düzenleniyor)

0.0

Gücümü kuvvetimi topluyor ve düzenlemeye girişiyorum bakalım.

İlk defa gelenler için de iyi okumalar diliyorum.

*

Elimdeki bavulu yere bırakıp arkamdan kapıyı kapattım. Geriye dönüp bundan sonra yaşayacağım eve baktım. Babam sayesinde bütün eşyalar yerleştirilmiş ve her yer tertemiz olmuştu. Benim yapmam gereken tek şey kişisel eşyalarımı yerleştirmekti.

Yerdeki bavulları alıp salona girdim. Salonun sağ tarafından odaya giden bir koridor vardı. Sol tarafında ise mutfak kalıyordu.

Koridora ilerleyip karşılıklı odalara baktım. Babama bir tane oda yeter dememe rağmen bu evi tutmuştu bana. Birileriyle kaynaşıp arkadaş olabilirsem aynı evde kalırız diye. Hiç sanmıyordum.

Benim için hazırlanmış olan sağ odaya girdim. Her şey eski evimdeki gibi dizayn edilmişti. Camın yanında yatağım, yan tarafinda çalışma masası, karşılarında ise kitaplık ve giysi dolabı. Yatağın yan tarafında ise birkaç eşya ve kitaplarla dolu koliler vardı.

Bavulları yatağın üstüne koyup eşyaları çıkarmaya başladım. Bütün giysileri dolaba yerleştirdikten sonra kolileri açıp çizim eşyalarımı çıkarttım. Kalemlerimi ve eskiz defterlerimi çalışma masasının kitaplığına dizdim. Getirdiğim tuval eşyaları ve boyaları yatağın yan tarafına dayadım. Diğer kolilerde kalan tüm kitapları çıkarıp kitaplığa dizdim. Çoğu sanat ve çizim kitabı da olsa aralarında okumadığım için getirdiğim romanlar da vardı.

Yatağın üst tarafında kalan boş duvara ise posterleri ve kendi tablolarımı astım. Biraz geri çıkıp odanın son haline baktım. Dört yıl daha burada olacağımı düşünürsek zamanla daha da kişiselleşecekti.

Arkamı dönüp kapıdan çıkacakken gözüm dolabın aynasına takıldı. Yine istemsizce moralim bozulmuştu.

İnsanların hep istediği bir görünüme sahiptim. Kıvırcık kızıl saçlar, mavi gözler, birkaç belirgin çil ve bembeyaz bir ten. Aslında düşünüldüğünde güzel gözükmeliydim. Ama gözükmüyordum.

O insanların beğendiği değilde 'kenafir gözlü' denilen türden mavi gözlerim vardı. Açık renkteydi ve ölü balık gibi baktığımı söylerlerdi. Ayrıca zayıftım. Yanaklarım içine çökmüştü. Göz altlarım mosmordu. Ne bağımlıydım ne de kötü madde kullanıyordum. Hiçbir zaman kötü arkadaşlar edinip olmamam gereken ortamlarda da bulunmamıştım.

Normalde kendime ne kadar iyi baksam da kilo alabilen biri olmamıştım. Ama ilk defa bu kadar zayıflamıştım. Hepsi annemi kaybettikten sonra olmuştu.

Lisenin son yılı güzel bir şekilde ayrılmayı bekliyordum. Mutlu ve huzurlu. Ama onun yerine annemi kaybetmenin acısını yaşamıştım. Üniversitenin ilk yılını okul uzakta kalıyor bahenesiyle başka bir evde yaşamak istemiştim. Asıl sebebi evde her yerde olan annemin anılarını görmemek içindi.

Ben anneme çok bağlı biriydim. İnsanların dalga geçmek için söylediği 'ana kuzusu' tipiydim. Bunu söylemekten hiç utanmazdım. Ben ana kuzusuydum. Anneme bağlıydım. Annemi seviyordum. Annemi çok seviyordum. Ve onu kaybettikten sonra hiçbir şey yapamadığımı fark etmiştim.

Sanırım bu halimi görse bana çok kızardı. Bunu bildiğim için yine de yememe dikkat etmiştim. İstemesemde yemiştim. Kendime bakmaya çalışmıştım. Ama ne kadar çabalasam da berbat gözüküyordum.

Derin bir iç çekip odadan çıktım. Neredeyse akşam olmak üzereydi ve ben taşınma telaşından sabahtan beri yemek yemeyi unutmuştum. Ayrıca buzdolabı da bomboştu. Bu yüzden gidip bir şeyler almam lazımdı.