GIRL BEHIND THE MASK

Chapter 44:Expectation vs. reality

Mady pov:

Nakapag desisyon na ako..........

Paulit ulit na nag sisink in sa utak ko ang sinabi niya. Parang feeling ko biglang bumagal ang takbo ng pag ikot ng orasan sa mga sandaling ito.

Panaginip lang to, i know this is not my lasts day...... Its a prank...

Gustong magwala ng utak ko at isigaw ang gustong sabihin ng bibig ko pero bakit parang tila nawalan na ako ng lakas ng loob para tanungin ito.

Wala na akong ibang ginawa kundi ang tumingala sa maamong mukha ng boss ko habang malayang kumawala ang mga luha sa mga mata ko.

Bakit kailangan mangyari ulit sakin to? Bumalik na naman ang pait ng nakaraan ko na pilit kong binabaon sa limot. Bakit niya pinaalala sakin ang sakit ng kahapon?

Ano bang nagawa ko sayo sir? Diko na ba mababago ang takbo ng utak mo?

"S-sir, i need this job very badly!" sinisinok kong sabi habang niyayakap ko ang bente nito. Wala akong pakialam sa kong anumang iisipin nito?

Handa akong tanggapin ang consequences kapalit ng trabahong to.

"Sir, pleased nagmamakaawa po ako. Kailangang kailangan ko po talaga ang trabahong to."pagmamakaawa ko. "Alam kong di ganun kalaki ang sahud dito, sapat lang din sa lahat ng pangangailangan ko" sinisinok kong sabi.

"Ang hinahabol ko po dito ay ang benefits na makukuha ko. Kaya po nag t-tiyaga ako sa kumpanyang ito. Pamilya na ang turing ko dito" paliwanag ko.

"Wala akong pakialam sa kong anumang iisipin mo sir! Kailangan ko po talaga ang trabaho ko kasi nakasanla ang bahay at lupa namin. At ngayon lang ako makakabawi sa ate ko" nakita ko ang biglang pag iba ng ekspresyon sa mukha nito.

"Alam kong may kadramahan na ang sinasabi ko sir. Sir, this is the way i can do para matulungan ang ate ko!" diko napigilan ang sariling lakasan ang boses nito dahilan para mabalik ito sa realidad.

"So what?" asik niya saka tinanggal ang pagkakahawak ko sa bente niya. Alam ko namang wala tong puso pero bakit pa ba ako nagsasayang ng lakas at laway para kausapin ito?

Ibang iba siya sa dating boss kay sir marco. Napaka gentlemen nun at napaka understanding sa lahat ng oras. Pero ito? Mukhang kabaligtaran niya lahat si sir marco ee.

Mas lalo ko pang hinigpitan ang pagkakayakap sa bente nito habang patuloy lang ang pagkalas niya sa pagkakayakap ko.

Mukha akong tanga , na nakayakap sa bente nito. Para akong bata na ayaw iwan ng tatay.

"Pwede ba bitawan mo ako?" pagpupumiglas nito habang malaya niyang tinatanggal ang kamay ko "Sir naman" paghahabol ko pa.

"Para kang tanga, akala ml madadaan mo ako diyan sa pag iinarte mo?" pabulyaw nitong sabi "I don't care about your issue between u and ur family." napapasuklay ito sa shiny at bagsak niyang buhok.

"Una sa lahat, i asks everyone na trabaho lang walang personalan. Kakasabi ko lang nakalimutan mo na agad? And what are u trying to pointing out? Hu?" masungit na sabi nito.

Tumayo na ako para ayusin ang sarili, mukhang wala na akong makukuhang matinong sagot sa boss ko. Napaka selfish, at napaka brutal nito. Akala mo diyos kung humatol.

Buwisit!

"Sir, mawawalan na ba ako ng trabaho?" walang kabuhay buhay na tanong ko. Tumitig ito na may malaking question mark sa mukha.

"Sir, i mean..." i bit my lower lips. Kailangan ko ba talagang magmakaawa sa walang puso? "Sir, baka naman p-pwedeng......" "I said, GET OUT!" mabilis pa sa alas kwatro niyang sabi.

Saka ito kumuha ng matigas na bagay sa ibabaw ng mesa niya saka ibinato sa kong saan. Pagkatapos, lumakad ito palapit sa table niya habang nakatanaw sa labas.Kitang kita dito ang kabuuang ganda ng syudad dahil salamin ang bawat wall nito.

"S-sige kong yon ang gusto mo!" malungkot na sagot ko saka pinunasan ang mukha dahil sa luha, wala na ata akong ibang magagawa kundi ang lisanin ang trabahong to.

Kung tatanggalin nya ako, dapat mag iwan ako ng mga katagang di niya dapat kalimutan. Nilingom ko ulit ito na nakabusangot, nanatili itong nakatingin sa labas.

Wala ba siyang balak harapin ako? Anong tingin niya sakin di tao? Oo gwapo kalang pero dika diyos nuh'

"Hui..." sigaw ko napalingon ito sa direksyon ko na magkasalubong ang kilay "Akala mo kong sino ka kung umasta? Bakit anong tingin mo sa sarili? Porke't boss ka pwede mo ng apak apakan ang pagkatao ko?" pabulyaw na sabi ko habang naniningkit ang matang tinititigan ito.

"Mark my word, mula sa araw na to. Hinding hindi na ako magpapaapi pa!" dugtong ko habang sinusukat ito sa daliri ko na parang dinudurog durog pa at naniningkit ang mata.

"Like ....duh ?" he face on me while cross his arms. Bakit mas lalo ata siyang guwapo sa paningin ko ngayon kahit parang feeling ko mukha siyang dragon.

Pero di dapat ako masilaw sa gwapo niyang mukha. Siya parin ang boss kong malupit kong magparusa. Selfish, walang puso, at higit sa lahat walang awa....

Humanda ka ngayon, lintik lang ang walang ganti!