Please don't cry, babe - Corbyn Besson

20.Mam coś na twarzy ?

by zapytać go...

- Corbyn zostaniesz u mnie na noc ?- zapytałam i przetarłam lekko oczy ponownie.

Chłopak spojrzał na mnie tak jak by się przesłyszał. Boże.. może nie potrzebnie go o to pytałam. Pewnie pomyśli sobie że jestem jakaś nie normalna.

- T.. tak tylko podjedziemy do mnie po rzeczy okey ?- zapytał niepewnie i ponownie zapiął pasy

- Jasne.- odpowiedziałam i ziewnęłam 

Gdy byliśmy już pod domem Corbyna stwierdziłam że zaczekam na niego w samochodzie. Chłopak szybko wbiegł do środka a ja zaczęłam rozglądać się dookoła, aż nagle mało co nie dostałam zawału. Przez okno z prawej strony zauważyłam jak w moim kierunku idzie Brick z psem.

Przez chwile nie wiedziałam co mam ze sobą zrobić aż w końcu chłopak mnie zauważył i podszedł do auta.

Zapukał w szybę a ja zastanawiałam się czy otworzyć ją czy lepiej nie. Ale co mi tam i tak się z czasem wszyscy dowiedzą że się przyjaźnie z chłopakami i mnie odrzucą. Ale lepsza przyjaźń z chłopakami niż resztą tej jakże pseudo fajnej szkoły. Byłam tam jeden dzień a już mam wrażenie że każdy jest podobnie fałszywy jak w starej szkole.

Uchyliłam szybę i spojrzałam pytająco na chłopaka

- No no no proszę.. nasza nowa uczennica w samochodzie szkolnego frajera.. jak to wytłumaczysz zanim cała szkoła się dowie hmm ?- zaśmiał się chamsko a ja parsknęłam pod nosem

- Sam jesteś frajerem Brick... i nie musze ci się tłumaczyć. Mało mnie obchodzi komu o tym powiesz... i tak mam wysrane na tą szkołę. Wole mieć prawdziwych przyjaciół niż takich na 5 minut.- odpowiedziałam z ogromną pewnością siebie i aż byłam dumna z tego co powiedziałam.

- Widzę że jesteś tak samo pyskata jak oni.. szkoda, myślałem że masz więcej rozumu.. zamiast w nowej szkole być lubianą wolisz się zadawać z tymi śmieciami .- powiedział śmiejąc mi się w twarz

- Sam jesteś śmieciem... myślałeś że się nie dowiem że przeleciałeś pół szkoły ? I że chcesz mnie jaka swoją kolejną zdobycz ?- powiedziałam z uniesioną brwią a chłopak popatrzył na mnie z szokiem wymalowanym na twarzy

Tak... jeszcze powiedz że nie wiesz o co chodzi to już w ogóle cię wyśmieje

 - Myślałem że coś wyjdzie z naszej znajomości ale jesteś warta tyle co twoi przyjaciele, czyli 0.- powiedział bez uczuć patrząc na mnie lodowatym wzrokiem. Miałam ochotę mu przywalić...

- Tak ? To świetnie.... coś jeszcze masz do powiedzenia ?- zapytała już lekko wkurzona ale z uśmiechem na twarzy by to jemu ciśnienie skoczyło

- Nie

- No to wypierdalaj.- powiedziałam i zasunęłam szybę

Chłopak na szczęście szybko zniknął mi z pola widzenia a w tym czasie Corbyn zdążył już do mnie wrócić

- Dobra mam wszystko możemy jechać do ciebie.-powiedział uśmiechnięty a ja przygryzłam od środka policzek

- No to jedźmy.- powiedziałam i odwzajemniłam uśmiech pomimo ze od środka nadal trzymały mnie nerwy.

Próbowałam nie pokazać po sobie że coś się stało i chyba mi się nawet udało.

.......

Gdy byliśmy już u mnie w domu uspokoiłam się nieco, ale Corbyn chyba zauważył ze coś się stało. Weszliśmy do mojego pokoju po cichu bo babcia właśnie położyła się spać i nie chciałam jej budzić.