𝚆 𝙷 𝚈 ?

37

အိမ္ေရွ႕ကဆိုဖာေပၚမွာ ၿငိမ္ၿပီးTVထိုင္ၾကည့္ေနတဲ့ရိေပၚကို ေရွာင္းက်န႔္ အိမ္အတြင္းခန္းမွ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနသည္။
စိတ္ဆိုးေနပံုရေတာ့ ဘယ္ကေနစၿပီး စကားေျပာရမွန္း
မသိလို႔ အနားမသြားေသးပဲ ထိုသို႔ေနေနရျခင္းပင္။
စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ခ်က္ခ်င္းသြားၿပီး လက္ထပ္တာ မထပ္တာ ဒီေလာက္အေရးႀကီးလို႔လားလို႔ ေျပာျပန္ရင္လည္း
ပိုၿပီးစိတ္ဆိုးမွာေသခ်ာတယ္။

မေန႔ကမွ ျပန္အဆင္ေျပသြားတာကို ဒီေနန႔ခ်က္ခ်င္း
လက္ထပ္ဖို႔ စေျပာတဲ့ ၀မ္ရိေပၚ ကိုက မဟုတ္တာ မွတ္လား။

ဟိုဟိုဒီဒီေတြးရင္း ေရွာင္းက်န္႔ေခါင္းထဲ ေခ်ာ့ဖို႔အႀကံရသြား
တာနဲ႕ အန္ရီ႕ရဲ႕သေရစာမုန႔္ေတြထားတက္တဲ့ စင္ေပၚက
အကန႔္ကိုဖြင့္ကာ ခ်ိဳတာတစ္ခုခုကိုရွာေဖြေနသည္။
ေခ်ာကလက္ေတာင့္ တစ္ေတာင့္ေတြ႕ တာနဲ႕ယူလိုက္ၿပီး
အေနာက္မွာဖြက္ကာမီးဖိုေခ်ာင္ထဲကထြက္၍ရိေပၚအနား
သြားလိုက္သည္။

"ရိေပၚ.. မုန႔္စားမလား"

"မစားခ်င္ဘူး."

ခ်က္ခ်င္းကို ျငင္းခ်လာတဲ့ ရိေပၚေၾကာင့္ ေရွာင္းက်န႔္ မ်က္ေစာင္းထိုးပစ္လိုက္သည္။ သူဖြက္ၿပီးယူလာတဲ့
ေခ်ာကလက္ေတာင့္ကိုေဖာက္ရင္း..၀မ္ရိေပၚ လွည့္ၾကည့္
လာေအာင္ အသံေပးလိုက္၏။

အေနေတာ္ေလာက္အ႐ြယ္ျဖစ္ေအာင္ျဖစ္ေအာင္ခ်ိဳးလိုက္
သည္။ ထိုေခ်ာကလက္ကို ၀မ္ရိေပၚဆီ လက္ကိုဆန္႔လွ်က္
ေပးရင္း...ဆူပုတ္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာေၾကာင့္ ရယ္ခ်င္တာကို
ေအာင့္ထားရေသးသည္။

"အင့္..စိတ္ေကာက္ေနတဲ့ကေလးေတြကို အခ်ိဳေကြၽးရတယ္
တဲ့။ ေရာ့.. ကေလးေလး"

သူ႕မ်က္ႏွာေရွ႕မွာ ထိုေခ်ာကလက္ေတာင့္ေလးျပၿပီး
စေနတဲ့ ေရွာင္းက်န႔္လက္ကိုတြန္းကာ ေရွ႕သို႔ ျပန္လွည့္ေန
သည္။

"ဘာကိုကေလးေလးလဲ..
က်န္႔ေကာ ကြၽန္ေတာ္ေအးေဆးေနခ်င္တယ္.. "

မစားခ်င္တဲ့လူက စိတ္ေကာက္ၿပီး ျငင္းေနေတာ့ေရွာင္းက်န႔္
ဆက္မေခ်ာ့ခ်င္ေတာ့ပဲေခ်ာကလက္အပိုင္းေလးကိုပါးစပ္ထဲ
တစ္၀က္ခန္႔ထည့္ကာ ရိေပၚကိုေျပာလိုက္သည္။