ညကနက္လာၿပီျဖစ္တဲ့အျပင္.ယြင္ရွန္းတို႔ဆီကေနလည္း
အသံေတြရပ္သြားၿပီး.အသက္႐ူသည့္အသံတို႔သာၾကားရသည္မို႔ ေရွာင္းက်န္႔မွာ ေစာင္ေအာက္ထဲကေန အသာထြက္လိုက္
တယ္။ ကိုယ့္ေခါင္းအံုးကို္ယ္ ပိုက္ၿပီး..ေျခသံလံုလံုျဖင့္ ေလွ်ာက္ကာ.. အျပင္ကို ျမန္ျမန္ထြက္သြားသည္။
၀မ္ရိေပၚ ရိွေနသည့္အခန္းရဲ႕အျပင္ေရာက္ေတာ့မွ အသက္ကို
၀ေအာင္႐ူသြင္းၿပီး..လက္ထဲမွာ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ဖက္ထား
သည့္ ေခါင္းအံုးကို ငံု႔ၾကည့္၏။ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ကို ခ်ကာ
ျဖင့္ အိမ္ေရွ႕က ဆိုဖာဆီ.. လွမ္းၾကည့္၍။
"ဒီေန႔ေတာ့ ဆိုဖာကမွ ငါ့အတြက္သက္ေတာင့္သက္သာရိွဦး
မယ္ "
ဆိုဖာကမေသးေပမယ့္ အရပ္ရွည္တဲ့ သူ႕အတြက္ေတာ့
အဆင္မေျပလွ။ ေျခေထာက္ကို ေကြးၿပီး တစ္ေစာင္းအိပ္မွ
သာအေတာ္ပဲျဖစ္တာ။ မ်က္လံုးေတြကို မိွတ္ထားၿပီး..ျမန္ျမန္
အိပ္ေပ်ာ္ဖို႔သာလိုေတာ့တယ္။ ကိစၥေတြအမ်ားႀကီးကို ေတြးေန
ဖို႔လည္း အိပ္ခ်င္ေနတဲ့ မ်က္လံုးေတြကခြင့္မျပဳေခ်။
ဒီေန႔တစ္ေန႔လံုးက ကိစၥေတြအကုန္ အိပ္မက္သာျဖစ္မယ္ဆို
ရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲလို႔ ဆုေတာင္းမိပါေသးသည္။
အိပ္ေပ်ာ္လုဆဲဆဲမွာပင္. သူအိပ္ေနသည္ဆိုဖာက အိခနဲ
နိမ့္က်သြားၿပီး တစ္ေယာက္ေယာက္၀င္ထိုင္လိုက္သလိုခံစား
ရေတာ့ ေရွာင္းက်န္႔ မ်က္လံုးေတြအား ဖြင့္ၾကည့္လိုက္တယ္။
စီးကရက္အနံ႔ႏွင့္ အေငြ႕ေတြေၾကာင့္ ႏွာေခါင္း႐ံႈ႕မိၿပီး.. ေသခ်ာၾကည့္ေတာ့မွ... သူ႕ေဘးနားလာထိုင္ေနတာက
၀မ္ရိေပၚ ျဖစ္ေနတယ္။
" မား... "
လန္႔သြားတဲ့အတြက္ ႏႈတ္ကေန လည္း အေ၀းႀကီးမွာရိွေန
တဲ့ မား ကို တမိၿပီး..လွဲအိပ္ေနရာကေန ထထိုင္လိုက္တယ္။
သူထြက္မလာခင္ကအထိ၀မ္ရိေပၚ ေသခ်ာေပါက္ အိပ္ေနတာ
ဟုတ္ပါတယ္။ အခု ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ေရာက္လာတာလဲဆိုၿပီး
ေရွာင္းက်န္႔ ေတြးမရျဖစ္ေနသည္။
အိပ္ေနရင္းကေန သူ႕ကိုျမင္တာနဲ႔ အထိတ္ထိတ္အလန္႔လန္႔
ျဖစ္သြားသည့္ လူကို စီးကရက္ဖြာရင္း ရိေပၚ ၿပံဳးမိသည္။
ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားဆီမွာ ဖိကိုက္ထားတဲ့ စီးကရက္ကို ဖယ္ကာ
ေရွာင္းက်န္႔ ဘက္ကို ေခါင္းေစာင္း၍ ၾကည့္သည္။
YOU ARE READING
𝚆 𝙷 𝚈 ?
Фанфик𝙄 𝙝𝙖𝙩𝙚 𝙮𝙤𝙪 𝙛𝙤𝙧 𝙣𝙤 𝙧𝙚𝙖𝙨𝙤𝙣, 𝙩𝙝𝙚𝙣 𝙄 𝙛𝙚𝙡𝙡 𝙞𝙣 𝙡𝙤𝙫𝙚 𝙬𝙞𝙩𝙝 𝙮𝙤𝙪 𝙬𝙞𝙩𝙝𝙤𝙪𝙩 𝙧𝙚𝙖𝙨𝙤𝙣.... 𝙒𝙃𝙔 ?
