ေဝးေနရတဲ့အခ်ိန္ေတြျမန္ျမန္ေက်ာ္လြန္ရင္သိပ္ေကာင္းမွာပဲ။
ကေနဒါကိုေရာက္တာနဲ႕အရင္ေနခဲ့တဲ့ေနရာကိုတဖန္ျပန္ေရာက္လာခဲ့တယ္ဆိုတာထက္ပိုၿပီး ထူးျခားတဲ့ခံစားခ်က္မ်ိဳး ရိေပၚမျဖစ္မိဘူးအကယ္လို႔.ေကာသာအတူတူပါလာမယ္ဆိုရင္ေတာ့အေပ်ာ္႐ႊင္ရဆုံးလူက သူျဖစ္ေနမွာ။
သူတိုဆီမွာညဘက္ဆိုရင္ တ႐ုတ္မွာမနက္ပိုင္းေလာက္
လို႔ရိေပၚခန႔္မွန္းမိတယ္။ ေလဆိပ္ကေနထြက္လာၿပီးလို႔္
ပါးနဲ႕အတူအိမ္ျပန္ေရာက္တာနဲ႕ သူဖုန္းကိုအရင္ကိုင္မိသည္။
"ေကာ..ကြၽန္ေတာ္ေရာက္ၿပီအခုေလးတင္ပဲ။
ေရာက္တာနဲ႕ ဆက္လိုက္တာ"
ဘာမွမျဖစ္သလို ျပန္ေျပာေနတဲ့ေကာရဲ႕ အသံေလးေတြကေတာင္ ဘာလို႔ရင္နာေစရတာလဲ။
"ေကာ ကြၽန္ေတာ္
ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ.သတိရလာလို႔ "
စကားေၾကာင္းေတြလြဲၿပီး ကေနဒါနိုင္ငံကဘယ္လိုပုံစံလဲ
လွရဲ႕လား..မင္းေနတဲ့ၿမိဳ႕ကေရာဘယ္ၿမိဳ႕လဲစသည္ျဖင့္ပါးစပ္ထဲရွိရာေတြေလွ်ာက္ေမးေနတဲ့လူအေၾကာင္းကို
သိႏွင့္ၿပီးသားျဖစ္ေနတယ္။
ေပါက္ကရေမးေနတာသိေပမယ့္ ေမးသမွ်ကိုရိေပၚတစ္ခု
မက်န္ျပန္ေျဖခဲ့တယ္။သူနဲ႕ဖုန္းေျပာရင္းငိုေနမွာထပ္စာရင္ ဒီလိုအသံျမဴးျမဴးေလးၾကားရတာ အမ်ားႀကီးေတာ္
ပါေသးတယ္။တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ႏွာ႐ူံသံေလးကိုၾကားလိုက္ရ
ေတာ့သူနဲ႕ေပးထားတဲ့ကတိကိုေျပာကာသတိေပးလိုက္တယ္။
"က်န႔္ေကာ ငိုမေနဘူးလို႔ကြၽန္ေတာ့္ကိုကတိေပးထားတာမွတ္မိတယ္မလား.."
ေတာက္ေလွ်ာက္စကားမ်ားေနတဲ့လူက ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုစကားနည္းသြားၿပီး အင္းတစ္လုံးသာျပန္ေျဖရွာသည္။
အဲ့ဒီေန႕ကအခ်ိန္အၾကာႀကီးအထိ မၿပီးနိုင္မစီးနိုင္ေျပာျဖစ္ခဲ့
ၾကတဲ့စကားေလးေတြကအဓိပၸာယ္ရယ္လို႔္မရွိေပမယ့္အသံေလးၾကားရဖို႔သာ အဓိကျဖစ္ေနခဲ့တယ္။
ေနာက္ဆုံးပိတ္မွာေတာ့. ရိေပၚဘက္ကေနစၿပီးေျပာလိုက္တယ္။
"ခ်စ္တယ္က်န႔္ေကာ.. "
YOU ARE READING
𝚆 𝙷 𝚈 ?
أدب الهواة𝙄 𝙝𝙖𝙩𝙚 𝙮𝙤𝙪 𝙛𝙤𝙧 𝙣𝙤 𝙧𝙚𝙖𝙨𝙤𝙣, 𝙩𝙝𝙚𝙣 𝙄 𝙛𝙚𝙡𝙡 𝙞𝙣 𝙡𝙤𝙫𝙚 𝙬𝙞𝙩𝙝 𝙮𝙤𝙪 𝙬𝙞𝙩𝙝𝙤𝙪𝙩 𝙧𝙚𝙖𝙨𝙤𝙣.... 𝙒𝙃𝙔 ?
