"လီရွင္း.. ခင္ဗ်ားေၾကာင့္
ရိေပၚနဲ႕ အကိုက်န႔္ တစ္မ်ိဳးထင္ကုန္ၿပီ."
"ဘာကိုလဲ.ကိုယ္တို႔က ခ်စ္သူေတြဆိုတာမွန္တယ္ေလ"
ယြင္ရွန္း သူ႕လက္ညိုးေလးျဖင့္ လီရွင္းရဲ႕ အကၤ်ီၾကယ္သီး
ေတြကိုထိုးျပၿပီး။
"အဲဒီမွာေလ.ဘာလို႔ၾကယ္သီးေတြျပန္မတပ္တာလဲကြၽန္ေတာ္တို႔ကို တစ္ခုခုျဖစ္တယ္ထင္သြားမွာေပါ့။ "
" ထင္ေတာ့ေရာဘာျဖစ္လဲ.ခ်စ္သူေတြဆိုတာေျပာၿပီးသားကို
ကိုယ္တို႔ျဖဴစင္တာ ကိုယ္တို႔သိရင္ရၿပီပဲမလား"
မ်က္ခုံးတစ္ဖက္ကိုပင့္ကာေျပာလိုက္တဲ့လီရွင္းကို မၾကည့္ေတာ့ပဲ. ခြၽတ္ထားတဲ့ ကုတ္အကၤ်ီကို လက္ထဲထည့္ေပးကာေျပာလိုက္သည္။
ႉ
"ျပန္ေတာ့.. ေနာက္ေန႕လာမအိပ္လည္းရတယ္"
"ဟာကြာ..ရွန္းေလးကလည္း
ကိုယ့္ခ်စ္သူကို မိုးမလင္းေသးခင္ႀကီးျပန္လႊတ္မလို႔လား
ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ႏႈတ္ခမ္းကိုေဆးေလးလိမ္းေပးဦး၂ခါေတာင္ အကိုက္ခံထားရတာ"
"လီရွင္းက ကြၽန္ေတာ့္ကို အတင္းနမ္းတာကိုး"
ရွက္ေနျပန္တဲ့ သူ႕ေကာင္ေလးမ်က္ႏွာကိုကိုင္ကာ ေမာ့လိုက္
ၿပီး.လီရွင္းစလိုက္သည္။
"ရွန္းေလး ကိုက္ရတာႀကိဳက္လား. ေနာက္တစ္ခါက်ရင္
ႏႈတ္ခမ္းကိုမကိုက္ပဲ အျခားေနရာေလးကိုက္ေနာ္
ကိုယ္ မင္းကို ထပ္ နမ္းလို႔မရမွာစိုးလို႔.. "
ေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္ေျပာေနတဲ့ လီရွင္းကို ေနာက္ေက်ာကေန
တြန္းၿပီး အိမ္တံခါးေရွ႕ထိ ယြင္ရွန္းတြန္႔ပို႔လိုက္ရင္း။
"ရိုက္ကူးေရးမရွိဘူးလား..ရိွရင္
ကြၽန္ေတာ္ ေန႕လည္က် ထမင္းဗူးပို႔ေပးမယ္။ရိုက္ကူးေရးလုပ္မယ့္ေနရာကိုသာေျပာျပေပး."
"အင္းျပန္မယ္.ခဏေလးဖက္ထားၿပီးရင္တကယ္ျပန္မယ္ "
ယြင္ရွန္းကိုယ္ေလးကို သူ႕ရင္ခြင္ထဲ သိမ္းက်ဳံးဖက္ထားတဲ့
လီရွင္းကေတာ့ ျပန္မလႊတ္ေပးခ်င္တဲ့အထိ သူ႕ေကာင္ေလး
ျမတ္နိုးမဆုံးျဖစ္ေနရသည္။
" ရွန္းေလး..ေက်းဇူးပဲေနာ္
ကိုယ့္ရင္ခြင္ထဲေရာက္လာေပးလို႔.ကိုယ္တကယ္ေပ်ာ္တယ္။
အမွန္တိုင္းေျပာရရင္ ရွန္းေလးေရွ႕မွာ အဆင္ေျပခ်င္
ေယာင္ေဆာင္ေနေပမဲ့ကိုယ္ေၾကာက္ေနခဲ့တယ္။
ဟိုလူနဲ႕ယွဥ္လို႔ ကိုယ္က်န္ေနခဲ့မွာကို."
YOU ARE READING
𝚆 𝙷 𝚈 ?
Фанфик𝙄 𝙝𝙖𝙩𝙚 𝙮𝙤𝙪 𝙛𝙤𝙧 𝙣𝙤 𝙧𝙚𝙖𝙨𝙤𝙣, 𝙩𝙝𝙚𝙣 𝙄 𝙛𝙚𝙡𝙡 𝙞𝙣 𝙡𝙤𝙫𝙚 𝙬𝙞𝙩𝙝 𝙮𝙤𝙪 𝙬𝙞𝙩𝙝𝙤𝙪𝙩 𝙧𝙚𝙖𝙨𝙤𝙣.... 𝙒𝙃𝙔 ?
