Chasing Sunsets

7

Tahimik kaming nakaupo sa grass ng oval sa University upang magpahinga muna bago mag-byahe pauwi. Mas nakakapagod pa ata ang mag-byahe kaysa magsagot sa test kanina.

Inilabas ko naman ang book ni Lang Leav na "Sea of Strangers" para magbasa muna para lang may magawa habang nakasandal sa puno ng mahogany at hinihintay lumipas ang oras.

"In a sea of strangers you've longed to know me
Your life spent sailing to my shores
The arms that yearn to someday hold me
Will ache beneath the heavy oars
Please take your time and take it slowly
As all you do will run its course
And nothing else can take what only
was only meant as solely as yours"
                                -Lang Leav

I'm a fan of poetries because they were too wonderful and magical. Diba? Imagine someone's writing you poem to express his love for you. Ang sarap siguro sa feeling, just thinking.

I also love writing poems pero secret lamg yung mga works ko. Ayokong ipabasa sa kahit kanino kasi baka malaman agad nila na I am the person hiding between those lines.

Tumingin naman ako sa langit para pagmasdan ang pag-iiba ng kulay ng kalangitan. Hudyat na patapos nanaman ang araw, okay naman itong araw na to eh. I've been with my friends and we did something that helps us in our dreams.

"Uwi na tayo" pang aaya naman ni Charles.

"Sandali lang naman, pagod pa ako eh" Tin

"Strict parents ko eh" Charles

"Weh? sabi nga ni Tita huwag ka na daw uuwi" Ako

"Ikaw kaya jan, baka mamaya kunot nanaman ang noo ng kuya mo. Nakakatakot pa naman iyon pag ipinapaalam ka namin o kaya pag hinahatid ka namin. Sabihin mo nga sa bahay niyo mamaya na huwag siya ang magbukas ng gate niyo baka atakihin ako sa puso" pangloloko naman sakin ni Charles. Minsan kasi siya ang nagpapaalam sa amin.

"Sumbong nga kita" Iza

Over protective kasi si Kuya, mas galit na galit pa siya kaysa kay Mama at Papa. Nakakaintimidate rin siya kaya siguro takot sila sa kanya. Mas takot din kami ni Ate kay Kuya.

Tinulungan naman kami ni Iza at Charles para tumayo.

"Si Kiesha parang lahat na ata ng gamit niya sa bahay nila dinala niya na kaya ang bigat bigat ng bag niya" Charles

"Hoy epal ballpen, hoodie, notebook, paper, tubig tsaka book lang laman niyan, epal ka naman" Ako

"Ako na nga magdadala kaya ka di tumatangkad eh" Charles

"Epal mo naman masyado pre ha!" Inis kong sabi

Inakbayan niya ako habang naglalakad kami papunta sa terminal

"O kita mo ang liit liit mo compare sa akin" Charles

"Oo nga pareho sila ni Mich mga di sumusunod sa mga magulang" Elmer

"Ang yabang yabang niyo" Mich

"Konek naman kaya? kakapal ng mukha niyo" Ako

"Syempre kawawa mga magulang niyo para lang palakihin kayo tapos di kayo nalaki, very bad. Maling mali yon pre" Elmer

Hinampas ko naman si Elmer kainis porket ang tangkad-tangkad lang eh.

Nang makarating na kami sa terminal buti nalang di punuan ang mga bus ngayon bali magkatabi sina Elmer at Mich, Tin at Iza tapos kaming dalawa ni Charles. Asa kanya kasi ang bag ko kaya naman sakanya ko sumama.