Aşkın sizi nerede bulacağını bilemezsiniz.
O da bilmiyordu bilemezdi.
Yine aynı sıradan gün dediğinde o günün aslında son sıradan günü olduğunu bilmiyordu.
Aşkın ne kadar güzel, deli ve inatçı olduğunu bilmediği gibi.
Vatan aşkıyla yanıp tutuşan ko...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Asya GÖKTEN :
Arabayla fazlasıyla hızlı bir şekilde havalimanına geldim. Öylesine bir yere koyup hemen indim. Etrafıma bakarken tanıdık yüzleri gözmemle koşarak yanlarına gittim. İlk önce abime sımsıkı sarıldım. Kokusu, güven veren kolları aynıydı.
"Abim?"
"Hala bizi özlemedin galiba?" abimden ayrılıp diğerlerine baktım. Hepsini çok özlemiştim.
"Olur mu öyle şey? Hepinizi çok özledim. Gelin bakayım." kollarımı açıp onları çağırdım. İkisine de sarıldım.
"Kız deli beni özlemedin dimi?" yengeme baktım.
"Ben görümceyim seni sevmem gelin!"
"Hahaha pis görümce." ikimiz de sımsıkı sarıldık.
Abimle yengem genç evlemmişlerdi ve benim ablam gibiydi hatta gibisi fazlaydı. Biz abla kardeştik.
"Seni çok özledim. Seviyorum kız seni!"
"Ben de kendimi seviyorum gelin!" cevabıma ikimiz de büyük kahkaha attık. Abim de sinirlendi ve bizi arabanın yanına getirdi.
"Ortalık yerde niye gülüyorsunuz siz? Şerefsizlerin hepsi bakıyor size? Katil edeceksiniz beni ya!"
"Nasıl yani millet bakıyor diye gülmeyelim mi?" sıkıntıyla ellerini saçlarından geçirdi.
"Güzelim biliyorsun insanlar umrumda değil, siz özgürsünüz, ister güler ister ağlarsınız. Ama bu sizi kıskandığım gerçeğini değiştirmez!"
"Ovv tamamdır abicim sakin ol sen. Hem doğru düzgün sarılamadık bile."
"Beni baya boğdun Asya nasıl sarılamadık?" ters ters baktım. Ne yani özlemiştim suç muydu?
"Tamam bundan sonra sarılmam. Ayrıca yeğenlerimle hasret gideremedim ki ben! Gelim halacım siz buraya."
Abimin 2 tane çocuğu vardı. Genç evlenmişlerdi. Abim ve yengem liseden arkadaşı. İkisi de kimseyi dinlemeden mezun olunca evlenmişlerdi. Zor olur biraz daha bekleyin demişlerdi ama ikisi de birbirinden ayrılmak istememişlerdi. Özellikle yengem abimi doğu görevinde yalnız bırakmamak için hamileliğinde bile zor olsa da yanındaydı. Aslı yengemi çok severdim. Belki uzun zaman olmasından veya zor zamanlarımızda hep bizimle olmasındandı ya da ikisi birden...
Düşüncelerimden sıyrılıp abim hariç hepsine birer kere daha sarıldım. Ama o benim uzaklaşmama izin vermeden sımsıkı sarıldı.
"Öyle trip atmak yok. Özledim seni ve bu kolay kolay geçmez." daha fazla dayanamadım ve yanaklarını tutup elimin içinde hamur oynar gibi sıktım. Buna çok sinir olurdu. Sadece ikimize izin verirdi. İkinci kişiyi söylememe gerek yok herhalde. Abimin gözlerindeki aşkın sahibi...
...
Evin önüne gelince arabayı park edecekken dejavu yaşadım. Yine garajın önünde aynı araba vardı. İlk önce diğerlerini indirdim. Sonra beklemeden indim. Evet evet araba yine sokağın ortasındaydı. Yengemle ve çocuklar hemen eve girerken abim arkamdaydı.
