Evet bölüme geçmeden kısa bir şeyler yazmak istiyorum. En başta şunu söyleyeyim evet bu sonunda beklediğiniz bölüm.
Bütün gerçekler ortaya çıktı. Bundan sonra eğer yazarsam detay gibi olur.
Onun dışında umarım aklımdakileri size yansıtabilmişimdir. Araştırmaya devam ediyorum eğer Asya'nın mesleğiyle ilgili sorun teşkil edecek bir şey olursa sonra düzenlemeye alabilirim öyle olursa size söylerim zaten. 😘
Bir de kitabın tamamında gözüme çarpan hatalar, mantıksızlıklar var. Onları arada düzeltiyorum eğer tekrar okuyup böyle değildi derseniz bu yüzdendir.
Ayrıca bölümlerle ilgili bir duyuru yapmak istiyorum. Biliyorsunuz ki artık okullar açılacak benim de derslerim başlayacağı için haftada 2 bölüm atabilir miyim bilmiyorum. Bölümlerin kelimelerini uzattım bu yüzden yazması daha uzun sürüyor. Yani bölümlerde aksamalar olabilir. Kesin değil ama haber vereyim dedim.
Kısa bir duyuru deyip uzun zamandır beklediğiniz bu bölüme böyle uzun duyuru yapmam da garip oldu 😂
Umarım yazarken hissettiklerimi okurken hissedersiniz....
...
"Biraz ağlayalım, göz yaşları yüzümü temizlesin ki güzel günlerde tertemiz gülümseyelim..."
Sevdiği, sevdalandığı kadın için ağlayan adam. Belki de şu hayattaki en masum insanlardandır.
Hayat herkese zorluk çıkartır. Önemli olan zorlukları güçlü bir şekilde aşabilmektir...
Keyifli okumalar. 🖤
Asya Gökten:
1 hafta önce...
Kağan beni eve bıraktıktan sorma abimle biraz konuşmuştuk.
Ertesi gün de normal geçerken bizim kızlarla konuşup ev işlerini halletmeye çalışsak da Tuğçe ve Nazlı'nın aynı evde kalacak olması ve zevksiz(!) Nazlı'nın düzgün eşyalar seçememesi yüzünden sorun çıkıyordu. Bu konu taktığım bir şey değildi en kötü biri site içinden başka eve geçecekti.
Ben Nazlı'nın geçeceğini düşünüyordum çünkü o böyle şeyleri takmazdı ama Tuğçe hassastı. Küçüklükten sorunları olan kardeşim birkaç bina öteye de gitse kendini kötü hissederdi. Bunu hiçbirimiz istemediğimizden Nazlı'yla konuşmuştuk sıkıntı yoktu.
Eve geçerken eşyalarımı toplamam gerektiğinin farkındayım ve buna çok üşeniyordum. Yüzümdeki gülümseme bütün gün kendini belli edecekken zor tutmuştum. Kağan' la mutluyduk. Birbirimizi seviyorduk.
Aklıma öpüştüğümüz geldiğinde yüzüm kızardı. Onun dolgun dudaklarını hissetmek garipti. Aslında öpüşmek garipti benim için iki insanın böylesine yakınlık kurması, bunun mutluluk vermesi garipti.
İlişkimiz ciddiye girerken aslında ciddileştiğimizi fark ediyordum. Daha çok yeni olmamıza rağmen evlilik gibi mevzuları çekinmeden konuşuyorduk. Ve bildiğim başka bir konuysa Kağan'ın karşı karşıya otururken sevgililiği çok uzatmayacağıydı. En azından yüzük takacağına emindim.
Onunla evli veya nişanlı olmayı düşünmek mutluluk veriyordu. Sonra aklıma gelenle kanım çekildi. Yıllardır aklıma gelmeyen olayın Kağan'la yakınlaşınca gelmesi normaldi aslında. Çünkü yıllardır erkeklerle samimi olmamış ve bu konuyu düşünmemi gerektirecek ilişki yaşamamıştım.
Hissettiğim korku ve gerginlikler arabayı durdurdum. Kafamı direksiyona yaslayıp aklıma gelen görüntüleri yok etmeye çalıştım. Ama olmadı. O boktan zamanlar yine güzel günlerimi engellemeye çalışıyordu. Ama bu sefer izin vermeyecektim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Savcı Hanım (Güçlü Kadınlar Serisi - 1)
Fiction généraleAşkın sizi nerede bulacağını bilemezsiniz. O da bilmiyordu bilemezdi. Yine aynı sıradan gün dediğinde o günün aslında son sıradan günü olduğunu bilmiyordu. Aşkın ne kadar güzel, deli ve inatçı olduğunu bilmediği gibi. Vatan aşkıyla yanıp tutuşan ko...
