W świecie pełnym smutnych książek i piosenek, muszą znajdować się te pełne ciepłych uśmiechów, podtekstów i drobnych żartów. Jeśli właśnie tego szukasz, to hej, pozwól mi przedstawić ci historię dwójki Koreańczyków, którzy wpadli w sidła dziwnego uc...
Jiminowi ciężko było usiedzieć w taksówce. Na samą myśl o tym, gdzie jedzie, zaczynał niespokojnie tupać jedną z nóg i skrobać starego, pancernego case'a, który dzielnie chronił jego telefon od zniszczenia. Chłopak nie posiadał się z radości. Min Yoongi w jego głowie był kimś naprawdę niesamowitym. Jego twórczość, mimo że niezbyt wesoła, dawała nastolatkowi porządnego kopniaka i chęć do działania. Dzięki niemu nie rzucił szkoły i dzięki niemu dawał radę wstawać z łóżka każdego dnia i próbować coś osiągnąć. Yoongi był dla niego prawdziwą inspiracją. Jimin marzył tylko o jednym - by mu w końcu za wszystko podziękować.
Pierwszy rząd był czymś, o czym Jimin nawet nie śnił. Tak niewiele będzie dzielić go od jego idola? Przecież to niesamowite! Nie mógł przestać się zachwycać. Właściwie wszystko co było w zasięgu jego wzroku, w tej chwili było wręcz magiczne. Cała arena, tłumy, scena. Wszystko zapierało mu dech w piersiach. A jeszcze nie zobaczył na oczy Mina. Park spodziewał się, że na widok mężczyzny będzie bliski omdlenia albo zacznie płakać, ale ku jego zdziwieniu, nic z tych rzeczy się nie stało. Jimin stanął jak wryty, swój rozmarzony wzrok wbijając w starszego mężczyznę, który pojawił się na scenie i po prostu tak stał. jak zaczarowany. Podziwiał jeden z powodów swojego uśmiechu i rozkoszował się tym widokiem najlepiej jak potrafił. Nie skupiał się na niczym konkretnym, właściwie to był zupełnie rozkojarzony, a jego uwaga raz padała na dźwięki, a chwilę później na widoki. Nie potrafił zdecydować, co jest dla niego w tej chwili ważniejsze, a jego mózg, będący w wyjątkowym szoku, odmawiał analizowania tylu bodźców na raz.
Ale oczywiście to nie tak, że chłopak sterczał tak przez cały koncert. Dość szybko się otrząsnął i mógł dołączyć do wrzeszczącego tłumu. Był pewien, że gardło będzie go bolało przez długie dni, ale był pewien, że ten wieczór był tego wart. A definitywnie był tego wart moment, w którym Jimin miał okazję spojrzeć swojemu idolowi prosto w oczy. A przynajmniej wydawało mu się, że miał do tego okazję, kiedy Yoongi stanął na krawędzi sceny i pochylił swoją głowę, spoglądając w tłum, jak gdyby poszukiwał w nim kogoś. Oczywiście Park nie uważał się za tę osobę, bo byłoby to niedorzeczne. Ale był święcie przekonany, że jego oczy spotkały te Mina na wyjątkowo długie kilka sekund.
I to wystarczyło, by uznał tę noc za najlepszą w swoim życiu.
Ale przecież na tym noc się nie zakończyła...
*~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Miał być przed świętami, więc jest przed świętami! Wesołych i smacznego karpia, aniołki wy moje. Bądźcie bezpieczni, dostańcie wspaniałe prezenty i spędźcie te święta miło. Niech chociaż one będą dla was dobre w ten fatalny rok.
