Verraad // Niall Horan

Hoofdstuk 3

Ik loop wat rond het huis en kom uiteindelijk aan in de tuin. Er staat een bank met de rugleuning naar het huis. Ik ga op de bank zitten en denk na. Langs de ene kant ben ik blij voor Elise maar langs de andere kant... Soms komen we nog goed overeen maar soms wil zij echt het bloed vanonder mijn nagels trekken. Ik denk dat dit weer zo'n bui van haar is.

'Maar waarom dan?' vraag ik mij af. Eén van mijn slechtere eigenschappen is dat ik altijd twijfel en altijd doordenk in sommige situaties, zoals nu dus. Ik neem mijn gsm uit mijn broekzak en voel of mijn oortjes in mijn andere broekzak zitten. Ze zitten er jammer genoeg niet in, anders zou ik mijn gedachten kunnen laten afdwalen naar een plek ver hier vandaan. Gewoon even mijn ogen sluiten en alles voor heel even vergeten.

Ook al heb ik nu geen muziek bij, sluit ik even mijn ogen en probeer aan niets te denken. Waarom maak ik weer een drama van iets, dat toch 'nutteloos' is? Ik moet realistisch blijven, Niall zal bij Elise blijven. En zo niet, dat is het met iemand anders maar zeker niet ik. Ik, het meisje die zo onzeker is en die gepest word. Ik verdien zoiets niet. Soms denk ik echt dat ik beter af ben als ik er niet meer ben. Als mensen iets zeggen dat zit daar toch een kern van waarheid achter? Want al lachend zegt men soms de waarheid. Ze hebben allemaal gelijk die van mijn school. Ik ben lelijk, dik, ik zal later alleen eindigen, je bent beter af dood, ... Soms vraag ik mij echt af wat ik hun heb misdaan, zoals ik me dat nu afvraag. Waar is het fout gelopen?

Een paar tranen valt naar beneden. Ik wrijf hen weg met mijn mouw. Hoe ik het ook wil draaien of keren, of ik er nu van wakker lig of niet, het leven gaat door. Misschien dat het later beter wordt, of misschien niet. Maar dat vind ik alleen maar uit als ik verder blijf gaan, als ik blijf knokken, ook al is het moeilijk en gaat het soms niet.

Nog meer tranen vallen naar beneden voor wat ik haat vandaag, dat de jongen die me het meest heeft geholpen, dat hij gewoon binnen zit, mijn nicht te zitten aflebberen. Hij die mij altijd een glimlach deed tevoorschijn toveren wanneer het echt niet lukte. Toen had ik nog een beetje hoop om hem ooit te kunnen ontmoeten en hem te zeggen hoe hij mij heeft geholpen. Nu kan ik dat nog steeds zeggen, maar door de omstandigheden zou dat wat raar overkomen omdat hij nu een soort van ''familie'' is.

Ik voel een hand op mijn schouder. Geschrokken draai ik mij om en zie een stralende glimlach. 'Ik en Elise waren je aan het zoeken', zegt Niall. Er gaat een steek door me heen. 'Waarom zit je hier?' vroeg hij wat bezorgd als hij me recht aankijkt. Wachtend op een antwoord gaat hij naast me zitten.

'Ik was gewoon wat aan het denken,' zei ik met een flauwe glimlach. 'Was je daarvoor aan het wenen?' vroeg hij. Zijn mijn ogen zó rood? 'Er is niks aan de hand, er zat iets in mijn oog en ik wreef te hard denk ik', verzin ik ter plekke. 'Oké,' glimlacht Niall.

Ik doe juist mijn mond open om te vragen waarom ze me zochten maar word door mijn gsm onderbroken. 'Counted all my mistakes and there's only one. Standing up on a list of the things I've done', klinkt het. 'Oh nee,' denk ik waarna ik vliegensvlug reageer en druk op antwoorden zonder te kijken naar de beller.

'Hey Jade! Hoe is het?' hoor ik Leona's stem zeggen. 'Hey Leona! Ja, met mij is alles goed, denk ik...' zeg ik. 'Niet teveel denken aan wat al die stomme kinderen op je school tegen je zeggen, je bent precies het tegenovergestelde!' probeert ze me op te peppen. Ik glimlach. Ze voelt bijna altijd direct als ik denk over wat er gebeurd op school. 'Dank je, Leona,' zeg ik.

'Graag gedaan, maar wie is nu het nieuwe lief van je nicht? Ik ben echt benieuwd, haha!' vraag ze enthousiast. 'Uhm, wel, ja, veel kan ik nu niet over die situatie zeggen want ja, ik kan het nu niet echt zeggen,' stamel ik. 'Je gaat me nu toch niet zeggen dat hij je kan horen, hé?' zegt ze wat teleurgesteld. 'Ja, sorry,' zeg ik. 'Maar jij kent hem ook, 't is te zeggen...' 'Wow, wat? Is het iemand die bij mijn in de klas zit? Ik wist niet dat je nicht op jongere types valt!' zegt Leona verbazend.

'Ben je nu in je kamer?' vraag ik. 'Ja,' antwoord ze. 'Oké, ga met je gezicht naar je bed zitten en het antwoord staat recht voor je ongeveer,' zeg ik wat nerveus. 'Haha, heel grappig, Jade. Als je zus samen is met iemand van One Direction, dan ben ik de paus,' lacht ze. 'Dag mevrouw de paus,' zeg ik als bevestiging. 'Wow, nee? Serieus?' Leona's stemvolume gaat direct een paar octaven hoger. 'Wie van de vier?' 'Ik sms je het wel, maar ik moet nu ophangen want ik moet terug naar binnen, bye,' zeg ik vlug. 'Als het Liam is dan moet je,' maar voor Leona haar zin schreeuwend kan afmaken, heb ik al opgehangen. Gemeen, maar ik heb geen behoefte aan een Niall die mij raar zou aankijken.

Ik steek mijn gsm weg en kijk hem aan. Hij kijkt geschokt? 'Elise heeft me nooit verteld dat haar nicht een fan is!' zegt hij ongelovig. 'Eh, ja, een beetje?' antwoord ik vragend. 'Zalig,' grijnst Niall. 'Wie is je favoriet van ons?' vraag hij geïnteresseerd. Hij doet waarschijnlijk gewoon vriendelijk omdat ik de nicht ben van zijn lief. 'Niall. Jij. Uhm, nee ik bedoel alle vier. Nee, ah,' stamel ik met een blozend gezicht. En mijn tweede indruk is verkeerd gemaakt op hem.

'Niet erg, hoor,' zegt hij. Zag ik dat nu goed of bloost hij een beetje? Ik heb het waarschijnlijk verkeerd gezien, verkeerde lichtinval, of zo. 'Kom je mee naar binnen?' zegt Niall na een ongemakkelijke stilte. 'Oké,' antwoord ik. We gaan samen naar binnen. Ik was liever buiten gebleven zodat ik niet moest zien dat Elise in Niall zijn armen springt en hem kust.

Misschien ben ik wel jaloers op mijn nicht.