Verraad // Niall Horan

Hoofdstuk 11

Een aangename stilte valt. Een paar minuten kijken we gewoon in de verte zonder een woord te zeggen. Het uitzicht is formidabel. Er is nog een paar meter alleen begrensd door rotsen maar daarna is er water die uitstrekt tot in de horizon. De hemel kleurt alle mooie kleuren. De zonsondergang is om er sprakeloos van te zijn. Mijn hoofd leunt op zijn schouder. Zijn arm ligt rond me.

'Ik denk dat ik maar eens moet terug gaan,' komt er met spijt uit mijn mond.

'Ik ook...' zegt Niall spijtig.

We staan recht en gaan terug op de effen grond staan.

'Morgen leggen we alles uit aan Liam en Leona,' zegt Niall meer tegen zichzelf dan tegen mij. Ik knik toch maar als bevestiging. Ik ben benieuwd hoe Liam zal reageren. Leona, die gaat zeker en vast blij en opgetogen zijn. Maar Liam is op dit moment niet goed in te schatten want hem ken ik praktisch niet.

Hij pakt mijn hand en samen lopen we terug naar de straat met onze stacaravans. Hij stopt met lopen als we aan het begin van de straat staan.

Hij laat mijn hand los en legt zijn handen op mijn heupen waarop ik mijn handen voorzichtig in zijn nek leg.

Voor de laatste keer deze dag kussen we. Deze keer is het vol met passie. En belangrijk, ik voel me nu pas voor de volle honderd procent goed. Ervoor negenennegentig want er ontbrak iets.

Het ontbrekende is gevonden. Ik geniet er van.

Hijgend laten we elkaar los. We glimlachen naar elkaar. 'Tot morgen. Ik hoop dat we nog meer zo'n momenten mogen delen met elkaar. Deze zomer is nu al de beste zomer die ik al ooit hebt meegemaakt. Slaap zacht,' flirt Niall. 'Tot morgen. Ik hoop het ook en van mij ook! Slaap wel,' flirt ik terug. Hij wil me weer kussen, maar net voor zijn lippen de mijne weer aanraken, draai ik mijn hoofd plagerig zodat het een kus op de wang word.

Zonder iets te zeggen stap ik zelfzeker naar mijn raam waar ik weggeglipt was. Het staat op een kier. Leona is vast in slaap gevallen.

Zachtjes doe ik het raam open en hoop dat het raam niet zal beginnen piepen. Jammer genoeg piept het een beetje. Mijn ogen doe ik half dicht van de voorzichtigheid en open het tot ik er helemaal door kan.

Met een sprongetje land ik zachtjes op de grond. Mijn vermoeden klopte, Leona ligt inderdaad al te slapen. Onrustig draait ze zich om in haar slaap.

Ik kijk naar buiten en zie Niall zijn stacaravan ingaan.

Ik sluip naar mijn helft van de kamer en neem mijn pyjama die op mijn bed ligt. Haastig doe hem aan. Ik geeuw. Het is een lange dag geweest.

Ik vraag me af hoe de relatie tussen Niall en Elise zal verlopen nu ik met hem gekust heb. Ik vind het spijtig voor Elise, maar stiekem ben ik wel blij voor mezelf dat ik die momenten heb mogen delen met hem. Enkele beelden over een boze Elise komen spontaan in mijn gedachten. Ik schud de gedachten weg.

Ik ken mezelf, als ik nu nog langer aarzel om te slapen ga ik over alles beginnen nadenken en erover twijfelen.

Ik kruip in mijn bed waar ik voor de komende weken in zal slapen. Het zullen waarschijnlijk niet al te goede nachten zijn want het is een harde matras. Hallo pijnlijke spieren!

De volgende dag

Ik word wakker door de zon die fel schijnt door de kamer. Ik probeer mij uit te rekken maar mijn spieren werken niet mee. Ik zucht diep. Dit is waarom ik zoveel van mijn bed thuis houd.

Ik kijk naar de andere kant van de kamer, zit recht op het bed en zie dat Leona haar deken tot boven haar hoofd heeft getrokken.

'Leona?' probeer ik voorzichtig. 'Leona?' zeg ik nu wat harder.

'Ja,' gromt ze. Ze heeft een 'beetje' last van een ochtendhumeur.

Ik begin te lachen, ze is gewoon té grappig.

'Waarom lach je?' vraagt Leona met halfopen ogen. 'Jij en een ochtendhumeur, gewoon hilarisch,' grinnik ik. Ik laat me weer achterover vallen op mijn bed. Een paar scheuten gaan door mijn schouder die nog stijver is dan een plank.

Opeens krijg ik een kussen met volle lading tegen mijn gezicht.

Langzaamaan kom ik recht en pak dat kussen. Ik kijk haar vijandig aan.

Zonder een waarschuwing gooi ik het kussen terug. Het is een voltreffer want ze jammert.

Een paar minuten en kussens later, gaan we ontbijten.

En de dag is officieel gestart!

A/N

Hallo! Sorry dat het (weer) zolang heeft geduurd, mijn inspiratie is echt ver te zoeken. Ik heb geen idee wanneer er een nieuw stukje komt, ik zal het nog zien. Ik heb enorm veel schoolwerk en school staat momenteel op de eerste plaats. Ik zal iets minder updaten, mijn excuses daarvoor. Ik hoop dat jullie mij verstaan. :)

Nog een laatste iets, dank jullie voor meer dan 1K reads!!! Ik ben er zo dankbaar voor, dank jullie!!!

Stem/reactie?

Lots of love, LittleDreamerAxelle