Hoofdstuk 25

358 27 16
                                    

Tien uur 's avonds. Langs de weg flikkeren lichten die vliegtuigen bewust moeten maken van de hoogte waarop ze zich bevinden. Ze flikkeren een deel van de nacht om de twee seconden voor even op. Ik kijk ernaar, in de hoop dat ze ook een verborgen licht in mij weer kunnen oplichten. Ik voel de leegte in mij. Ik hoop dat iemand die leegte weer kan opvullen.

De hele weg heb ik niet anders gedaan dan naar muziek luisteren. Tussen de zovele liedjes die al gespeeld hebben, was er geen enkel van One Direction, tot mijn opluchting. Maar helaas, deze keer is het raak.

De begin tonen van "Summer Love" klinken door mijn oortjes. Tot het refrein begint ben ik nog totaal oké, ik geniet van hun stemmen.

'Cause you were mine for the Summer
Now we know its nearly over
Feels like snow in September
But I always will remember
You were my Summer love
You always will be my Summer love

Ik zal altijd wel zijn zomer liefde blijven... Het voelt inderdaad als sneeuw in september. En nee, hij zal mij niet herinneren maar zo snel mogelijk weer vergeten. Een domme trien die in een val is gelopen. Enkele tranen rollen over mijn wangen. Niemand merkt het want ik kijk al de hele tijd naar het landschap dat voorbij raast. Duizenden auto's op weg naar hun eindbestemming, duizenden mensen met allemaal een verhaal. Miljarden mensen op deze planeet. Toch voel ik mij op dit moment alleen, alsof alles zwart is rondom me heen. Ik zucht onopmerkelijk.

Twee uur later

Voordat we naar huis gingen, hebben we Leona afgezet aan haar huis. Na een lange afscheid en troostende knuffels van haar zijn we eindelijk thuis geraakt. Eenmaal thuis open ik de deur van mijn slaapkamer, eindelijk weer mijn vertrouwde bed. Niall staart me aan, met pretoogjes en een brede glimlach. De papieren versie van hem weliswaar. Al snel wend ik mijn blik af van de grote poster. Ik zet mijn valies naast mijn deur, te moe om nu nog uit te pakken. Wat wil je, het is middernacht. Ik laat me op mijn rug op mijn bed vallen en staar voor een aantal minuten naar mijn plafond.

Mijn blik dwaalt weer af naar een poster van Niall. Ik lig te staren naar de muur tegenover mijn bed, waar een poster van hem hangt. De eerste tranen voor de nacht vinden hun weg naar beneden, druipend van mijn kin. Het is een kwetsie van tijd voordat ik in elkaar breek, in meer dan duizend stukken. Mij eens goed laten gaan. Ik huil alles uit mijn lijf, alsof de pijn daarmee weg zal gaan. Mama komt binnen, waarschijnlijk huil ik heel luid, ik heb er geen besef van.

'Kom hier meid,' zegt mama en neemt me in haar armen. Dankbaar huil ik verder op haar schouder, blij dat ze me bijeen houdt voor er niks meer van me over is. 'Hij houd van je, Jade. Ik weet dat gewoon,' probeert mama me gerust te stellen.
'Waarom is hij hier dan niet om me dat te vertellen? Waarom maakte hij het dan uit?' snik ik. 'Omdat het een domme jongen is die niet ziet hoeveel meer jij niet bent. Je bent niet de enige die van Elise niet moet hebben. Ze heeft zo'n dikke nek gekregen sinds ze hem leerde kennen. Ik weet het dat dit de woorden niet zijn die je op dit moment wil horen maar ik zal ze toch zeggen. Op een dag komt er een jongen in je leven die alles voor je betekent en je behandelt als een prinses. Soms wordt er wel eens een hart gebroken, maar het blijft kloppen. En dat is omdat je zo sterk ben. Laat je niet naar beneden halen door een jongen die je niet met alle liefde behandelt, want je bent zoveel meer waard,' zegt mama terwijl ze over mijn rug wrijft.

'Ik hoop het, ik hoop het,' snik ik. 'Waarom heb ik mij laten vangen?' 'Omdat liefde blind maakt,' glimlacht mama half. 'Dank je,' fluister ik. Ze geeft me een knuffel.

'Alles komt weer goed.'


A/N

Hey! De laatste tijd ben ik echt niet in een 'lange-hoofdstukjes' bui, sorry daarvoor! Ik wil gewoon niet zo lang wachten om te updaten want het voelt aan zoals gisteren toen ik voor de laatste keer geupdated heb, niet dus. :p De tijd gaat veel te rap! Maar goed, nieuw stukje! Meer heb ik niet echt te vermelden, haha. Nog één iets, iets heel belangrijks! Jullie zijn geweldig!

Stem/reactie?

Loves, LittleDreamerAxelle


Verraad // Niall HoranWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu