Verraad // Niall Horan

Hoofdstuk 41

Het is elf uur 's ochtends wanneer we eindelijk mijn bed verlaten. Ik sta achter mijn fornuis een omelet te bakken. Niet voor mij, ik vind dat gewoon ranzig, de geur alleen al. Maar Niall wil graag een omelet, dus krijgt hij dat ook. Hij moest wel een beetje zagen.

'Dankjewel,' zegt Niall dankbaar wanneer ik een bord met zijn omelet op geef aan hem. 'Graag gedaan,' glimlach ik.

Ondertussen heb ik ook al koffie gemaakt en schenk er wat uit voor ons beide. Zwart voor Niall, melk en suiker voor mij. Ik neem een boterham en smeer er choco op die ik vervolgens in stilte opeet.

'Het is echt lekker!' mompelt Niall met een volle mond. 'Haha, dank je,' knipoog ik.

'Is het erg dat ik straks dan even naar mijn huis ga? Ik heb geen verse kleren bij me,' zegt Niall wanneer hij juist een slok van zijn koffie genomen heeft. 'Als je wil mag je mee, hoor.'

'Als je dat niet erg vind,' glimlach ik. 'Natuurlijk!' zegt Niall blij.

Eens klaar met ontbijten doe ik mijn kleren aan en Niall de zijne. Ik in mijn badkamer en hij in de woonkamer.

'Klaar om te gaan?' roept Niall vanuit mijn woonkamer. 'Wacht, nog een minuutje,' roep ik terug. Ik moet juist nog mascara aan mijn linkerwimpers brengen en ik ben helemaal klaar om te gaan.

Ik loop mijn woonkamer binnen. Niall staat met zijn rug naar mij gekeerd. Ik kuch en hij draait zich om.

'Wow,' zegt hij van verbazing. Ik heb niet echt iets speciaals aan. Zwarte skinny jeans en een wit topje. Ik bloos verlegen. 'Zullen we gaan?' zeg ik wat ongemakkelijk. 'Let's go!' zegt Niall blij.

Op straat lopen we niet hand in hand. Langs de ene kant vind ik het enorm spijtig, maar langs de andere kant dan ook weer niet want dan beginnen er weer roddels de ronde te doen en daar heb ik nu op dit moment nog geen behoefte aan.

Na een tiental minuten lopen komen we aan bij zijn huis. Het is een groot huis. Maar wat wil je, hij heeft genoeg geld om tien zo'n huizen te kopen. Hij haalt zijn sleutel uit van zijn voordeur en opent hem.

"Zou je hier in de gang willen wachten?" vraagt Niall beschaamt. Waarom is hij beschaamt? Als hij zo'n sloddervos is dan hoeft hij daar zich niet voor te schamen. Ik ben namelijk zelf niet zo super ordelijk. "Oké," zeg ik twijfelachtig.

Vlug loopt hij zijn witte trap op. Ik hoor wat gerommel dat van boven afkomstig is. Ik voel stilletjes aan een druk op mijn blaas komen. "Kan ik even gebruik maken van je toilet?" roep ik naar Niall. "Boven, tweede deur...," riep hij bijna onverstaanbaar. Als ik het goed had gehoord zei hij links, maar het kon ook rechts zijn. Ik besluit om voor links te kiezen.

Ik loop zachtjes de trap op die zonder enige twijfel een fortuin gekost moet hebben. Ik loop naar de tweede deur links en open die.

Mijn ogen worden groot van de schrik. Ik zie Niall een aantal naalden wegsmijten in een vuilnisbak. De naalden haalt hij vanonder zijn bed en van de vloer. Niall schrikt op wanneer hij opkijkt en mij in het deurgat ziet staan. 

'Waarom?' vraag ik teleurgesteld. Ik had gedacht dat die roddels uit dat roddelblaadje niet echt waren. Het is dus wel zo. Nooit had ik kunnen denken dat hij nog maar aan drugs kan denken, laat staan het nog eens gebruiken.

'Ik kan het uitleggen,' fluistert Niall nog net hoorbaar. Ik knik en draai mij om. Ik sluit de deur achter me dicht en loop de trap af, nu wat minder voorzichtiger dan daarjuist. In shock wacht ik in de gang op Niall. 

Hij komt na een aantal minuten in verse kleren naar beneden met zijn hoofd naar de grond gericht, alsof hij zich diep schaamt. 'Kom verder,' zegt hij emotieloos. Hij opent de deur links van mij. Ik volg hem en we komen uit in zijn woonkamer. 

Verschillende flessen alcohol en blikjes bier zijn duidelijk in aanwezigheid op de vloer en op de meubels die ooit mooi moesten geweest zijn. Zachtjes schud ik mijn hoofd. Wanneer is het zo fout gelopen? 

Nog steeds volg ik Niall tot we in de keuken zijn. Verbazend is dit de enige plek zonder al die rotzooi. Waarschijnlijk zit zijn liefde voor eten er wel voor iets tussen. Hij neemt plaats aan zijn keukentafel en gebaart dat ik ook moet zitten. Ik neem recht tegenover hem plaats en kruis mijn benen.

'Wat de roddelblaadjes over je schreven is dus echt zo,' sla ik het onderwerp aan. Niet alleen las ik in de boekjes dat hij met vele vrouwen in bed dook, maar ook dat er soms drugs aan te pas kwam. 

'Het was zo. Ontkennen zal ik het niet doen. Ik ben gestopt met vrouwen te gebruiken als alleen maar lustobjecten. Met mijn drank en drugsverslaving gaat het wat moeizamer. Het was drie jaar geleden. Ik was al twee jaar kapot van verdriet. Niet alleen omdat jij niets meer met mij te maken wou hebben, maar ook omdat het dan gedaan was tussen Elise en mij. Ik kon de gedachte niet verdragen dat ik niemand meer had om van te houden, ook al hield ik niet van Elise. Of toch niet meer. Ik wou gewoon niet alleen zijn. Het bracht me doodsangsten,' slikt Niall moeilijk. Ik leg mijn hand op tafel en automatisch legt hij zijn hand in mijn hand. Ik geef hem een bemoedigend kneepje in zijn hand. Hij glimlacht waterig.

'De enige oplossing die ik zag, was om seks te hebben met zoveel mogelijk vrouwen. Om mijn pijn te vergeten. Het werkte niet. Ik zag alleen maar die ene persoon voor mijn ogen tijdens de daad. Ik dacht, als dat niet helpt, wat kan er mij naar een andere wereld brengen?' begint hij weer na een minuut stilte. Een traan glijdt over zijn wang. Ik zie dat hij het moeilijk heeft om dit luidop te zeggen. 

'Ik begon te drinken. Zoals een normale gast van mijn leeftijd zou doen op een avondje uit. Alleen deed ik dat iedere dag. Een collega uit de muziekwereld gaf mij het idee om ook te beginnen met drugs. Ik dacht, één keer proberen kan geen kwaad. Het kan wel kwaad, dat heb ik nu ondertussen wel door. Drugs heb ik twee jaar gebruikt, tot een maand geleden. Het is ongelofelijk moeilijk om niet aan de verleiding toe te geven. Die naalden die daar nog lagen wou ik even vlug opruimen. Ik ben hier al een maand niet meer binnengestapt om te slapen, alleen maar om achter kleren te komen. Ik slaap al een maand in mijn auto omdat ik weet dat als ik hier terug binnen kom en die naalden zie, dat ik er weer zou mee beginnen. Ik vond het vandaag een goed moment om dat eindelijk vlug weg te doen. Het spijt me dat je dat moest zien,' verontschuldigt hij zicht. Hij heeft het al wenend verteld. Ik voel aan dat hij nog niet klaar is. En ik heb gelijk want hij vervolgt zijn verhaal.

'En drank... Dat is eerlijk nog niet opgelost. Ik probeer het, maar het is echt moeilijk. De manier waarop mijn keel brandt wanneer ik een eerste slok sterke drank drink is verslavend. Hoe het van branden naar een zachte streling gaat in mijn keel. Alles vergeten. Gewoon even weg van deze wereld waar mensen niet oprecht van me houden, waar ik alleen maar goed ben voor mijn geld,' weent Niall. 

Ik sta op van mijn stoel en ga op zijn schoot zitten, wat hij toelaat. Ik knuffel hem hard. 'Ik hou oprecht van je,' fluister ik in zijn oor. Ik voel hem snikken. Ik begin ook te wenen. Deze jongen heeft zoveel druk op zijn schouders. Hij is gebroken door beroemd te zijn. Hij weet alleen niet dat hij zoveel meer waard is. 

'Ik zal je helpen om je van je verslaving af te helpen.'

A/N

Hallo! Al bijna een maand geleden... Ik heb zodanig veel werk voor school dat het gewoon niet gelukt is om te schrijven. Vandaag heb ik me echt verplicht om te schrijven, ik heb er ook eventjes behoefte aan. Binnen drie weken heb ik drie mondelinge examens en de week daarna ben ik met school naar Italië. Ik kan niet verzekeren dat ik wel of niet zal updaten. Hopelijk wel natuurlijk! Ik hoop echt dat jullie een beetje geduld hebben. :/ Sorry voor de traagheid!

Wat zou er nog allemaal kunnen gebeuren? Spannend! ;D 

Stem/reactie?

Loves, LittleDreamerAxelle