Verraad // Niall Horan

Hoofdstuk 4

Opeens lijkt het weer alsof ik terug besta. 'Waar was je?' vraagt Elise bezorgd. 'Ergens waar ik je domme kop niet moest zien', denk ik. Ik zou dat nooit luid op durven zeggen. Tenzij ik razend ben natuurlijk. Tot nu toe ben ik nog maar één keer echt razend geweest. Dat was toen mijn vroegere beste vriendin mij de grond heeft ingeduwd. Al meer dan tien jaar kwamen we zo goed overeen en dan opeens was ze helemaal gekeerd tegen me. Het ergste van heel het verhaal is dat ze gewoon is beginnen met mij te pesten. Met andere woorden, zie ik haar nog iedere schooldag waar ze me keer op keer vernederd. Een aantal mensen doen er ook aan mee.
'Gewoon, ergens, alleen. Ik had het te warm binnen en ik wou wat afkoelen,' probeer ik zo vriendelijk mogelijk te zeggen. Ook al is ze mijn nicht, dit momenteel kan ik haar echt niet zien noch ruiken. Dit is een goede voorbeeldsituatie dat we (ik toch) elkaar niet mogen. 'Had het gezegd, dan ging ik meegegaan zijn!' zegt Elise opgewekt. Niet dat ik het dan gezegd ging hebben tegen haar of zo...

De tijd verstrijkt, ondertussen is het al zes uur 's avonds. Eindelijk hebben m'n ouders besloten om naar huis te gaan. Veel was/is er niet meer te beleven. Sommige familieleden sloegen nog een praatje met Niall, ik las nog wat al luisterend naar muziek, Nick zat op zijn computer en de rest van de familie druk kletsend over belastingen, werk, en al die andere dingen waar volwassenen zoal over praten. Soms had ik Niall betrapt op vluchtige blikken. Zoals nu weer. Ik glimlach flauw, niet wetend hoe ik me moet gedragen en kijk onmiddellijk weer weg zodat ik zijn reactie niet zie. Mijn hormonen slaan op hol, denk ik. Tot nu toe ben ik al heel mijn leven vrijgezel.

Maar met andere woorden, ik ben blij dat we naar huis gaan. We nemen afscheid van iedereen. Halverwege de 'afscheid' wil ik een hand geven aan Niall maar hij heeft andere plannen. Hij trekt me naar hem toe en geeft me een kus op mijn wang. Waar zullen we dat schrijven?

Blozend ga ik verder en kom tenslotte bij mijn oma aan. Ze trekt me ik een knuffel en fluistert iets in mijn oor. 'Ik zie het wel, de chemie tussen jullie,' fluistert ze geheimzinnig. Met mijn oma heb ik een goede band. Soms zeg ik dingen tegen haar die ik tegen iemand van mijn ouders niet zou zeggen. Leona daarentegen wel, zij kent me het beste van allemaal, maar zoals iedereen heeft men dingen die je aan niemand vertelt. Oma weet onder andere dat hij de Niall is waar ik een crush op heb. Wat raar is, want voor de dag van vandaag heb ik hem nog niet eens ontmoet. Wel al gezien op concerten maar dat is niet hetzelfde.
Het leukste aan haar is, ze luistert en zegt niet meer dan nodig. Soms heeft ze haar momenten van wijsheid. Zoals nu, denk ik. Ik kijk haar fronsend aan. Als antwoord krijg ik een knipoog. Ik glimlach.

'Komaan, Jade, we moeten door!' zegt mama op een nogal dwingende manier. 'Ik kom!' zeg ik. Er is één obstakel in de weg. Niall. Ik loop in een boogje om hem, tenminste, dat probeer ik toch. Juist wanneer ik wil passeren zet hij een stap achteruit en botst tegen mij aan.

'Sorry! Ik had je niet gezien!' zegt Niall op een luide manier. 'Is niet erg,' zeg ik wat onverstaanbaar en met mijn blik op de grond gevestigd loop ik door. Onze schouders gaan nog langs elkaar wat me een koude rilling geeft. Ik hoor oma nog grinniken achter me.

Algauw staan we buiten. We lopen met z'n vieren naar de auto, stappen in en zijn we op weg, terug naar huis.

Ik luister wat naar muziek op mijn gsm en laat mijn gedachten, voor de zoveelste keer vandaag, in de vrije loop. Ik denk aan hém. Ik moet daar echt mee stoppen, ik doe er mezelf alleen maar pijn mee. Het helpt zeker niet dat 'Night Changes' van One Direction nu speelt... Natuurlijk kan ik op het volgend liedje klikken, maar al hun stemmen zijn te mooi om zomaar te 'skippen'!

Een paar liedjes verder komen we eindelijk thuis aan. We stappen allemaal uit en lopen naar de voordeur. 'Het lief van Elise is niet mis hé! Kan het zijn, Jade, dat hij die kerel is van One Direction?' zegt mama terwijl ze de deur opent. 'Ja', antwoord ik kort en wat bot.

Ik doe mijn schoenen uit in de gang en loop direct naar mijn kamer. Eenmaal in mijn kamer, start ik mijn laptop op, voeg mijn wachtwoord in en open Twitter onmiddellijk. Ik open een nieuwe tweet en tweet:

Nooit gedacht...

Niemand van mijn familie kent mijn Twitter toch, dus maakt het helemaal niet uit. Ik typ Nialls Twitternaam in en bekijk zijn Twitterpagina. Hij had een nieuwe tweet geplaatst tien minuten geleden:

Heb een geweldige dag gehad met geweldige mensen!

'Leuk, hij vindt me een soort van 'geweldig', haha', lach ik stil. Ik sluit alles af en ga een douche nemen zodat ik eens vroeg in mijn bed kan kruipen. Morgen is het maandag... Ik heb er totaal geen zin in. Weer dezelfde miserie ondergaan.

Na mijn douche, is het ondertussen al 20u30. Ik ga naar beneden, wens iedereen slaap wel en ga tenslotte nog mijn tanden poesten. Daarna kruip ik in mijn bed.

Slapeloze nachten, ik kan er van meespreken!

A/N
Een iets korter stukje maar ik wilde vandaag zowiezo (hoe schrijf je dat? Haha) updaten dus hier is hij dan whoo! Verder heb ik niet echt iets interessants te melden, behalveeee... Voor de laatste twee sb's (schriftelijke beurten) heb ik goede punten, dus ik ben blij maar ik voel me wat ziekjes haha. Ik hoop om deze week nog te updaten.

Stem/reactie? Je weet niet hoe blij je me ermee maak :D

Loves, LittleDreamerAxelle